Studia z Polityki Publicznej

Problemy dotyczące udziału społeczeństwa w kształtowaniu polityki publicznej w Republice Południowej Afryki

2022-12-12T12:45:15+00:00

Skuteczność demokracji przedstawicielskiej w Republice Południowej Afryki jest wątpliwa, na co wskazują powtarzające się protesty dotyczące świadczenia usług publicznych, potwierdzające, że opinie obywateli są niesłyszane, oraz brak zaufania do Parlamentu. W związku z tym posłowie opracowują strategie stanowiące przykład demokratycznych innowacji, które mają zaangażować obywateli w kształtowanie polityki publicznej jako platformy do dyskusji. W tym kontekście w artykule omówiono udział społeczeństwa w tworzeniu polityki publicznej oraz to, w jaki sposób spadek zaufania do Parlamentu stanowi przesłankę tworzenia demokratycznych innowacji jako sposobu na zwiększenie udziału obywateli w działaniach Parlamentu. W pracy zidentyfikowano również problemy, które dotyczą zaangażowania publicznego. Dane pochodzą z wywiadów z 16 posłami, obserwacji debat plenarnych, protokołów parlamentarnych, raportów Hansarda, protokołów komisji selekcyjnych i stałych oraz wystąpień parlamentarnych. Wyniki badań sugerują, że pomimo złożoności procesu zwiększania zaangażowania społecznego w Republice Południowej Afryki Parlament od 1994 r. poczynił znaczne postępy w poszerzaniu demokratycznych innowacji wykorzystywanych w tym celu. Niemniej jednak osoby znajdujące się w niekorzystnej sytuacji nadal są marginalizowane w procesie kształtowania polityki publicznej. W artykule wskazano potrzebę edukacji politycznej i udziału społeczeństwa w tworzeniu polityki publicznej w celu wzmocnienia instytucji demokratycznych w Republice Południowej Afryki.

Kierunki polityki przestrzennej miast w Polsce a pandemia SARS-CoV-2. Perspektywa medyczna i przestrzenna

2022-12-12T12:44:15+00:00

Celem artykułu jest wskazanie, w jaki sposób pandemia SARS-CoV-2 może determinować kluczowe kierunki polityki przestrzennej miast w Polsce. Przeanalizowano: wytyczne związane z medycznym punktem widzenia (w zakresie priorytetów polityki zdrowotnej) oraz główne tezy międzynarodowej dyskusji naukowej na temat zmian miejskich polityk przestrzennych. Na podstawie powyższej analizy, a także wskazanych aktualnych rozwiązań planistycznych w Polsce zostały opracowane rekomendacje dotyczące kierunkowych zagadnień polityki przestrzennej miast. W artykule określono, w jakim zakresie w polskich realiach jest możliwa realizacja poszczególnych postulatów. Opracowane w taki sposób rekomendacje zachowają wymiar uniwersalny - możliwy do odniesienia do większości dokumentów rozwojowych i przestrzennych polskich miast (w szczególności strategii rozwoju oraz studiów uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego). Istotnym wkładem autorów artykułu będzie również próba interdyscyplinarnego ujęcia perspektywy medycznej i urbanistycznej oraz przełożenie jej na konkretne postulaty.

Artyści współcześni nadal niewidoczni. Konsekwencje braku efektywnej polityki publicznej wobec twórców sztuki w latach 2020-2021

2022-12-12T12:43:20+00:00

Doświadczenie związane z pandemią COVID-19 uwidoczniło m.in. braki w politykach publicznych w Polsce. Według autora artykułu do polityk publicznych można zaliczyć również działania władzy wobec artystów. W tekście zdiagnozowany został status artystów jako grupy docelowej polityki publicznej w systemie demokratycznym. Opisano proces tworzenia regulacji prawnych statusu artysty zawodowego w Polsce. Przedmiotem szczegółowej analizy stały się decyzje rządu Rzeczypospolitej Polskiej dotyczące artystów podejmowane w latach 2020-2021. Problemy techniczne, formalne i medialne władz z dystrybucją środków pomocowych dla artystów w Polsce są wiązane z brakiem prawnej definicji artysty w polskim systemie ubezpieczeń społecznych, a szerzej - w politykach publicznych. Wobec nieukończenia prac legislacyjnych dotyczących statusu artysty przed wystąpieniem 5. fali pandemii COVID-19 przewidywane jest ponowne wystąpienie problemów w zarządzaniu pomocą publiczną dla artystów w Polsce.

Instytucje ramowe. Publiczne instytucje kultury jako katalizator metagovernance w polityce kulturalnej

2022-12-12T12:42:27+00:00

Wzrost złożoności świata społecznego wymusza przemiany polityki publicznej, której przedstawiciele starają się dostosować ją do dynamicznie zmieniającej się rzeczywistości. Powszechną formą tej adaptacji wydaje się wdrażanie nowych technik zarządczych zgodnych z modelem metagovernance. Zakłada on m.in. uzupełnienie istniejących modeli zarządzania publicznego o horyzontalne sieci interesariuszy polityki publicznej, ale też oparcie polityki na trzech zasadach - wymaganej różnorodności, wymaganej refleksyjności i postawy ironicznej. Publiczne instytucje kultury nazywane instytucjami ramowymi wspierają wdrażanie nowych technik zarządczych przede wszystkim poprzez tworzenie nowych sieci interesariuszy polityki kulturalnej i wsparcie już istniejących. Niniejszy opis instytucji powstał na podstawie wywiadów indywidualnych z osobami zaangażowanymi w tworzenie polityki publicznej w obszarze kultury zrealizowanych w drugiej połowie 2018 r.

I Wrocławski Panel Obywatelski jako przykład zastosowania praktyki deliberacyjnej

2022-12-12T12:40:59+00:00

W niniejszym artykule prezentowane są konkluzje z obserwacji I-go Wrocławskiego Panelu Obywatelskiego, przeprowadzonego w 2020 roku. Analizę rozpoczyna umiejscowienie Panelu w kontekście współczesnej literatury na temat deliberacji. Następnie przypadek ten poddany jest analizie empirycznej bazującej na obserwacji jawnej nieuczestniczącej, analizie dokumentów oraz wywiadów z uczestnikami i uczestniczkami. Analiza wykazuje mocne i słabe strony Panelu, co prowadzi do wniosków, że chociaż jest to obiecująca metoda zwiększania partycypacji obywatelskiej w procesie podejmowania decyzji, to wiąże się z licznymi wyzwaniami związanymi z planowaniem, organizacją i moderacją zarówno edukacyjnego, jak i deliberacyjnego aspektu tej procedury.