Treść głównego artykułu

Abstrakt

W Unii Europejskiej aktualnie funkcjonują trzy rodzaje kompetencji: wyłączne, dzielone oraz wspierające (uzupełniające i harmonizujące). Dla każdego państwa bardzo ważne jest autonomiczne władztwo podatkowe i związana z tym samodzielność w kształtowaniu polityki podatkowej. Państwa przystępujące do Unii Europejskiej musiały się jednak liczyć z tym, że od momentu przystąpienia nie będą miały swoistego monopolu na tworzenie w pełni niezależnych i autonomicznych regulacji podatkowych. Prawo podatkowe UE służy przede wszystkim prawidłowemu funkcjonowaniu rynku wewnętrznego UE. Celem krajowego prawa podatkowego jest w głównej mierze zapewnienie dochodów państwu. Zatem główną cechą krajowego prawa podatkowego jest funkcja fiskalna, a unijnego - prawidłowe funkcjonowanie rynku wewnętrznego. Prawo podatkowe UE sensu largo stanowi zbiór przepisów prawa unijnego (pierwotnego i wtórnego) dotyczących i mających wpływ na prawo podatkowe poszczególnych państw członkowskich. Prawo podatkowe UE sensu stricto stanowi natomiast zbiór przepisów prawa unijnego odnoszących się i stosowanych bezpośrednio w prawie podatkowym państw członkowskich UE. W dużym uproszczeniu można przyjąć, że są to przepisy dotyczące opodatkowania przede wszystkim podatkami pośrednimi.

Słowa kluczowe

kompetencje Unii Europejskiej unijne prawo podatkowe suwerenność podatki competences of the European Union EU tax law sovereignty taxes

Szczegóły artykułu

Jak cytować
Kuś, A. (2014) „Rodzaje kompetencji Unii Europejskiej a unijna polityka podatkowa”, Studia z Polityki Publicznej, 1(2(2), s. 79–95. doi: 10.33119/KSzPP.2014.2.4.

Metrics

Referencje

  1. Andrzejewska-Czernek I., Wykładnia prawa podatkowego Unii Europejskiej, Warszawa 2013.
  2. Communication from the Commission to the Council, the European Parliament and the Economic and Social Committee, Tax policy in the European Union priorities for the years ahead (2001/C 284/03) COM(2001) 260 final.
  3. Dobrowolski M., Zasada suwerenności narodu w warunkach integracji Polski z Unią Europejską, Lublin 2014.
  4. Ehrlich L., Prawo międzynarodowe, Warszawa 1958.
  5. Justyńska P., Między supremacją a pierwszeństwem prawa unijnego. Jedność w różnorodności, w: Konferencja. Unia Europejska: zjednoczeni w różnorodności, Warszawa 14–15 grudnia 2010, red. C. Mik, Warszawa 2012.
  6. Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r., Dz. U. z 1997 r., nr 78, poz. 483 ze zm.
  7. Kosikowski C., Prawo Unii Europejskiej w systemie polskiego prawa finansowego, Białystok 2010.
  8. Kuś A., 10 lat Polski w Unii Europejskiej, „Przegląd Akademicki” 2014, nr 3.
  9. Kuś A., Kompetencje wyłączne Unii Europejskiej w zakresie Wspólnej Polityki Handlowej i Unii Celnej, Wydawnictwo KUL, Lublin 2012.
  10. Mik C., Europejskie prawo wspólnotowe. Zagadnienia teorii i praktyki, Warszawa 2000.
  11. Orzeczenie ETS z 5 marca 1963 r. w sprawie Van Gend en Loos 26/62.
  12. Relacje między prawem konstytucyjnym a prawem wspólnotowym w orzecznictwie sądów konstytucyjnych państw UE, red. K. Zaradkiewicz, Warszawa 2010.
  13. Saganek P., Artykuł 5, w: Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską. Komentarz,red. A. Wróbel, t. 1 (art. 1–60), Warszawa 2008.
  14. Saganek P., Nowe reguły dotyczące podziału kompetencji między Unię Europejską a państwa członkowskie w świetle Traktatu z Lizbony, „Przegląd Sejmowy” 2010, nr 4.
  15. Selera P., Prawo unijne a metody unikania podwójnego opodatkowania, „Europejski Przegląd Sądowy” 2010, nr 12.
  16. Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, Dz. U. C. 326 z 26 października 2012 r.
  17. Traktat z Lizbony zmieniający Traktat o Unii Europejskiej i Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską podpisany w Lizbonie dnia 13 grudnia 2007 r. (OJ C 306, 17.12.2007).
  18. Wyrok TK z dnia 24 listopada 2010 r. (sygn. akt K 32/09)