Rola otwartej metody koordynacji w procesie integracji europejskiej

Abstrakt

Poszerzanie zakresu polityki Unii Europejskiej doprowadziło do wprowadzenia w 2000 r. dodatkowego oficjalnego sposobu jej integrowania - otwartej metody koordynacji (OMK), którą dość szybko zaczęto obejmować coraz więcej dziedzin polityki. Jej charakterystyczną cechą jest brak wiążącego prawa (jest ona oparta na międzyrządowych uzgodnieniach i zobowiązaniach politycznych, których realizacja zależy od woli współpracy państw członkowskich na rzecz osiągnięcia wspólnych celów), a także ograniczony udział instytucji ponadnarodowych. Oficjalne wdrożenie OMK, jako sposobu podejmowania wspólnych decyzji przez państwa członkowskie, obok tzw. metody wspólnotowej (regulacyjnej) i międzyrządowej, budzi wśród analityków duże zainteresowanie i kontrowersje, które dotyczą przede wszystkim jej konsekwencji dla integracji europejskiej, efektywności i demokratycznej legitymacji. Ocenie jej praktycznej przydatności towarzyszy bowiem duża niepewność, wynikająca z charakteru tego procesu i z problemów o naturze technicznej. Celem tego opracowania jest przedstawienie istoty i idei wprowadzenia OMK oraz toczącej się wokół niej dyskusji, która wskazuje na złożoność uwarunkowań determinujących jej powodzenie. (abstrakt oryginalny)