Koncepcje i czynniki rozwoju regionalnego

Abstrakt

Autorka omawia nowoczesne czynniki rozwoju regionów spełniające zasadniczą rolę w kształtowaniu sytuacji gospodarczej, czyli czynniki powiązane z nowym paradygmatem rozwoju regionalnego, który koncentruje się wokół wykorzystania potencjału i wzmocnienia konkurencyjności. Ponowny wzrost znaczenia regionów był impulsem do tworzenia modeli rozwoju regionalnego, a region stał się kluczową płaszczyzną rozwoju występującą w roli inkubatora wiedzy i innowacji. Działalność w ramach polityki regionalnej ma stworzyć dodatkowy impuls rozwojowy. Jednocześnie nastąpiło podkreślenie roli zasobów wewnętrznych cechujących się niepowtarzalnym charakterem. Na znaczeniu zyskały czynniki niematerialne np. zasoby ludzkie. Wśród czynników rozwoju istotną rolę przypisuje się kapitałowi społecznemu. Został on uznany za kluczowy, specyficzny zasób w rozwoju regionów. Jego skuteczność połączona jest z umiejętnościami i skłonnością do współpracy w ramach grupy. Przyczynia się to do podniesienia poziomu zaufania pozwalającego na obniżenie kosztów transakcyjnych decydujących o poziomie konkurencyjności. Wśród zasobów niematerialnych powiązanych z funkcjonowaniem przedsiębiorstw istotne znaczenie przypisuje się uczeniu się organizacji tzn. dostosowywaniu się organizacji do nowych warunków otoczenia, zmian technologicznych i wzrastającej konkurencji. Organizacja ucząca się jest punktem wyjścia dla organizacji wiedzy oraz stopniem pośrednim do osiągnięcia organizacji wysokiej inteligencji, która posiada zdolność adoptowania się do zmian zachodzących w otoczeniu, a nawet wyprzedzania tych zmian i aktywnego kształtowania otoczenia. Budowanie inteligentnej organizacji związane jest z inteligencją emocjonalną, która zwiększa się wraz z wiekiem i przystosowaniem do różnych środowisk. (abstrakt oryginalny)