Odejście od konwencjonalnej polityki pieniężnej

Abstrakt

System Rezerwy Federalnej (Fed), a w ślad za nim Bank Anglii i Europejski Bank Centralny podjęły próby przeciwdziałania makroekonomicznym konsekwencjom współczesnego kryzysu finansowego najpierw za pomocą radykalnych obniżek stóp procentowych, a kiedy te zbliżyły się do zera, podjęły niestandardowe działania, polegające na zwiększeniu rezerw banków w banku centralnym (quantitative easing) lub na zmianie struktury bilansu banku centralnego (qualitative easing). Taka niekonwencjonalna polityka monetarna była kilka lat wcześniej praktykowana przez Bank Japonii. Po blisko pięciu latach efektywność wspomnianych prób w gospodarce USA i strefie euro jest wątpliwa, podobnie jak niejednoznaczny był efekt zainicjowania tej polityki w Japonii. Opracowanie odwołuje się do niekonwencjonalnej diagnozy Richarda Koo, która stawia sens tej interwencji w nowym świetle. Kończą je informacje, które mogą przyczynić się do wyjaśnienia, dlaczego mimo to czołowe banki centralne w Ameryce Północnej i w Europie podjęły ową niekonwencjonalną i zarazem kontrowersyjną politykę.(abstrakt oryginalny)