Europejski kontekst strategii rozwoju w Polsce

Abstrakt

W części wstępnej opracowania przedstawiono kontekst programowania rozwoju społeczno-gospodarczego w Polsce. W części zasadniczej opisane zostały: brak ciągłości doświadczeń Polski w zakresie strategicznego programowania rozwoju, znaczenie reformy samorządu terytorialnego wprowadzonej dwuetapowo, od 27 maja 1990 roku i od 1 stycznia 1999 roku; kluczowe znaczenie dla programowania rozwoju członkostwa Polski w Unii Europejskiej, w tym znaczenie europejskiej polityki spójności;dualizm programowania rozwoju przestrzennego i społeczno- gospodarczego; znaczenie rozwiązań dotyczących wymiaru terytorialnego, w tym programowania rozwoju na poziomie regionalnym; instytucjonalne usytuowanie programowania rozwoju, znaczenie wymiaru politycznego, a także format polskich dokumentów programowych. W drugiej części przedstawiono najważniejsze wnioski dotyczące przyszłości strategicznego programowania rozwoju w Polsce. Sytuacja wymaga reakcji polityk publicznych, ze względu na negatywne dla Unii Europejskiej megatrendy globalne oraz zjawiska kryzysowe występujące w Unii Europejskiej. Także pozycja ekonomiczna Polski w ramach Unii Europejskiej systematycznie poprawia się, co oznaczać będzie ograniczenie wsparcia ze środków Europejskich Funduszy Strukturalnych i Inwestycyjnych. Wymaga to rozwinięcia po roku 2020 modelu programowania rozwoju bazuj ącego przede wszystkim na środkach polskich, co jest największym wyzwaniem.(abstrakt oryginalny)