Koncepcja zarządzania strategicznego a zarządzanie w regionie

Abstrakt

Po transformacji gospodarki w 1989 r. nastąpił proces szukania nowych, bardziej efektywnych metod zarządzania jednostkami terytorialnymi. Odwołano się do zarządzania i planowania strategicznego wykorzystywanego w przedsiębiorstwach. Zastosowanie tych metod było zgodne ze standardami Unii Europejskiej. Planowanie strategiczne, jako funkcja zarządzania strategicznego było powszechnie stosowane w przedsiębiorstwach. Można go również użyć w odniesieniu do regionu, gdyż wy stępują cechy wspólne jednostek gospodarczych i terytorialnych. Rozkwit teorii zarządzania przypada na XX wiek i łączy się z powstaniem dużych przedsiębiorstw. Obejmuje zarówno teorię, jak i praktykę funkcjonowania jednostek produkcyjnych. Z teorii zarządzania na potrzeby polityki regionalnej można adaptować konkretną szkołę myślenia strategicznego „zasobów, umiejętności i uczenia się". Zwraca ona uwagę na ograniczoność zasobów, konkretne otoczenie zewnętrzne oraz zestaw celów do zrealizowania. W trakcie rozwoju teorii zarządzania strategicznego opracowano zasady, które są ogólnymi wytycznymi pozwalającymi na opracowanie skutecznej strategii. Istotna jest zgodność działań z misją i wizją strategiczną, które wyznaczają główny kierunek. Następnie definiowane są cele będące obrazem potrzeb. Planowanie strategiczne odpowiada na pytanie dokąd zmierzamy, co chcemy osiągnąć oraz jak i kiedy będziemy je realizować. Dzięki prowadzeniu planowania strategicznego otrzymujemy lepsze wykorzystanie endogenicznych czynników rozwoju oraz definiujemy kroki potrzebne do realizacji głównych celów. (abstrakt oryginalny)