MODEL OCENY SATYSFAKCJI NAUCZANIA ZDALNEGO – PERSPEKTYWA STUDENTÓW UNIWERSYTETU EKONOMICZNEGO

Abstrakt

Celem niniejszego opracowania jest próba wyodrębnienia ukrytych czynników wpływających na ocenę satysfakcji studentów z  nauczania zdalnego. Wartością dodaną prowadzonych badań było stworzenie modelu oceny satysfakcji na podstawie opinii studentów uczelni ekonomicznej, którzy wcześniej nie korzystali z tej formy nauczania, a w wyniku pandemii SARS-CoV-2 musieli przejść na nauczanie zdalne. Do realizacji tak postawionego celu wykorzystano konfirmacyjną analizę czynnikową (CFA) pierwszego i drugiego rzędu. Zdefiniowanie oceny satysfakcji z nauczania zdalnego jako czynnik drugiego rzędu pozwoliło potwierdzić, że system oceny jest właściwie odzwierciedlony przez trzy elementy: kadrę naukową i pomoce dydaktyczne (PR), uczestnika nauczania zdalnego (ST), wyposażenie uczestnika w narzędzia informatyczne (SP). Przeprowadzone analizy pozwoliły również wskazać na fakt, że największy wpływ na poziom oceny satysfakcji mają aspekty związane z odpowiednio przygotowaną kadrą naukową i właściwie dobranymi pomocami dydaktycznymi, a wyższy poziom tej oceny wpływa pozytywnie na postawę i odczucia uczestnika nauczania
zdalnego. W kontekście przeprowadzonej analizy wskazano również, że czynniki związane z wyposażeniem respondenta w odpowiednie narzędzia informatyczne w mniejszym stopniu wpływają na tę ocenę, co zdaniem autorek spowodowane jest odpowiednim doborem narzędzi przez kadrę naukową.