Autonomia w zarządzaniu zasobami ludzkimi - doświadczenia empiryczne z polskiego i niemieckiego sektora usług

Abstrakt

Współczesne podmioty sektora usług coraz większą rolę przypisują kierowaniu personelem, które wymaga zarówno od menedżerów, jak i od pracowników interdyscyplinarnej wiedzy oraz zwiększenia partycypacji decyzyjnej w procesie świadczonych usług. Celem artykułu jest określenie istoty autonomii w zarządzaniu zasobami ludzkimi oraz jej wpływu na efektywność pracy i świadczonych usług w opinii pracowników sektora gastronomii pionu hotelarstwa. Zaprezentowano w nim podstawowe role menedżerów w zarządzaniu kapitałem ludzkim oraz przybliżono istotę samodzielności kadry pracowniczej w procesie zarządzania zasobami ludzkimi. Autorka zweryfikowała hipotezę o istotności autonomii w zarządzaniu zasobami ludzkimi i jej wpływie na efektywność świadczonej pracy przez poszczególnych pracowników. Uzyskane wyniki potwierdzają przyjętą hipotezę i prowadzą do konkluzji, że zwiększenie partycypacji decyzyjnej poszczególnych członków organizacji, może w znaczący sposób przyczyniać się do zwiększenia efektywności świadczonych przez tę organizację usług.