W KIERUNKU DOJRZAŁEJ ELASTYCZNOŚCI – ORGANIZACYJNE KONSEKWENCJE ZMIANY TRYBU PRACY

Abstrakt

Elastyczność organizacyjna jest jednym z czynników wymienianych wśród elementów niezbędnych dla budowania przewagi rynkowej. Jakkolwiek badania na ten temat są już dość silnie ugruntowane w obszarze studiów organizacyjnych, nigdy przed rokiem 2020 nie mieliśmy okazji do tak jednoznacznego obserwowania skutków swoistego wymuszenia elastyczności, jak w czasie pandemii COVID-19. Doświadczenia te pokazują, że właściwe projektowanie rozwiązań organizacyjnych wymaga wyciągnięcia wniosków z czasu pandemii i przyjrzenia się, jakie konsekwencje niesie za sobą zmiana. Celem niniejszego artykułu jest opis konsekwencji dla różnych trybów pracy (stacjonarna, zdalna, hybrydowa) oraz wyjaśnienie, jaka jest relacja między trybem pracy, a rodzajem konsekwencji doświadczanych przez pracowników. W pracy zaprezentowano wyniki badań własnych zrealizowanych w oparciu o sekwencyjną strategię eksploracyjną, które wykazały, iż w ramach poszczególnych trybów pracy charakterystyka konsekwencji jest zróżnicowana, a doświadczane przez pracowników konsekwencje różnią się w zależności od trybu pracy. Nie udało się natomiast jednoznacznie wskazać, które konsekwencje mają charakter specyficzne dla konkretnego trybu pracy, co stało się przesłanką do opisu ich w kategoriach konsekwencji niespecyficznych.