Pasek boczny artykułu
Przesłane
stycznia 3, 2020
Opublikowane
września 30, 2015
Pobieranie
Statystyczny
Read Counter :
35
Pobieranie : 35
Treść głównego artykułu
Abstrakt
W pracy przeprowadzono analizy oczekiwanej długości życia, głównie w kontekście jej związków z poziomem wykształcenia jednostek. Odniesiono się do specyficznych badań Eurostatu, uwzględniających przywołane kryterium podziału populacji. Badania swoim zasięgiem objęły 14 krajów unijnych (w tym także Polskę) oraz dwa kraje spoza Unii Europejskiej. Projekt był realizowany w perspektywie lat 2007–2010. Badano oczekiwaną dalszą długość życia jednostek w wieku 30 lat, zakładając, iż w tym wieku ujawniają się pierwsze efekty inwestycji w kapitał ludzki związanych z edukacją (prowadzone rozważania osadzono w ekonomicznej teorii kapitału ludzkiego).
Słowa kluczowe
kapitał ludzki
inwestycje w kapitał ludzki
zdrowie w teorii kapitału ludzkiego
wykształcenie
edukacja
oczekiwana długość życia
Szczegóły artykułu
Licencja
Autor (Autorzy) artykułu oświadcza, że przesłane opracowanie nie narusza praw autorskich osób trzecich. Wyraża zgodę na poddanie artykułu procedurze recenzji oraz dokonanie zmian redakcyjnych. Przenosi nieodpłatnie na Oficynę Wydawniczą SGH autorskie prawa majątkowe do utworu na polach eksploatacji wymienionych w art. 50 Ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych – pod warunkiem, że praca została zaakceptowana do publikacji i opublikowana.
Oficyna Wydawnicza SGH posiada autorskie prawa majątkowe do wszystkich treści czasopisma. Zamieszczenie tekstu artykuły w repozytorium, na stronie domowej autora lub na innej stronie jest dozwolone o ile nie wiąże się z pozyskiwaniem korzyści majątkowych, a tekst wyposażony będzie w informacje źródłowe (w tym również tytuł, rok, numer i adres internetowy czasopisma).
Osoby zainteresowane komercyjnym wykorzystaniem zawartości czasopisma proszone są o kontakt z Redakcją.
Jak cytować
Kunasz , M. . (2015). Wykształcenie jako czynnik determinujący długość życia. Edukacja Ekonomistów I Menedżerów, 37(3), 93–110. https://doi.org/10.5604/01.3001.0009.4644
Referencje
-
1. Becker, G.S. (1964). Human Capital. A Theoretical Analysis with Special Reference to Education. New York: National Bureau of Economic Research.
2. Blaug, M. (1976). The Empirical Status of Human Capital Theory. A Slightly Jaundiced Survey. Journal of Economic Literature, 3, 827–855.
3. Burzyńska, M., Marcinkowski, J.T., Bryła, M., Maniecka Bryła, I. (2010). Life Expectancy i Healthy Life Years jako podstawowe miary oceny sytuacji zdrowotnej ludności. Problemy Higieny i Epidemiologii, 4, 530–536.
4. Domański, S.R. (1993). Kapitał ludzki i wzrost gospodarczy. Warszawa: PWN.
5. Dudek, M., Chmieliński, P. (2011). Znaczenie kapitału ludzkiego – uwagi teoretycz ne. W: A. Sikorska (red.), Uwarunkowania rozwoju kapitału ludzkiego w rolnictwie i na obszarach wiejskich. Warszawa: Instytut Ekonomiki Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej, 11–44.
6. Gołaszewska Kaczan, U. (2012). Inwestycje w zdrowie jako element inwestycji w ka pitał ludzki. Przedsiębiorczość i Zarządzanie, 13(4), 272–285.
7. Gromulska, L., Wysocki, M.J., Goryński, P. (2008). Lata przeżyte w zdrowiu – zale cany przez Unię Europejską syntetyczny wskaźnik sytuacji zdrowotnej ludności. Przegląd Epidemiologiczny, 4, 811–820.
8. Grossman, M., (1972). On the Concept of Health Capital and Demand for Health. Journal of Political Economy, 80(2), 223–255.
9. Hnatyszyn Dzikowska, A., Łyszczarz, B., Wyszkowska, Z. (2009). Znaczenie zdrowia społeczeństwa dla wzrostu gospodarczego – ujęcie modelowe. W: J. Czech Rogosz (red.), Koniunktura gospodarcza a reakcje podmiotów gospodarujących. Katowice: Akademia Ekonomiczna w Katowicach, 37–48.
10. Jarecki, W. (2003). Koncepcja kapitału ludzkiego. W: D. Kopycińska (red.), Kapitał ludzki w gospodarce. Szczecin: Polskie Towarzystwo Ekonomiczne, 29–38.
11. Jarecki, W. (2011). Szacowanie kosztów i efektów kształcenia ekonomicznego na poziomie wyższym. Szczecin: Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego.
12. Jarecki, W., Kunasz, M., Mazur Wierzbicka, E., Zwiech, P. (2010). Gospodarowanie kapitałem ludzkim. Szczecin: Economicus.
13. Kleszczewska, E., Kleszczewski, T. (2012). Znaczenie programów prozdrowotnych w koncepcji przedsiębiorstw przyszłości. Problemy Higieny i Epidemiologii, 93(4), 667–672.
14. Korzeniowska, E., Puchalski, K. (2011). Nisko wykształceni pracownicy a zdrowie – wyzwania dla edukacji zdrowotnej. Łódź: Instytut Medycyny Pracy.
15. Kryńska, E. (2013). Inwestowanie w kapitał ludzki – pożytki, potrzeby i dylematy. Polityka Społeczna, 1, 2–9.
16. Kunasz, M. (2004). Teoria kapitału ludzkiego na tle dorobku myśli ekonomicznej. W: A. Manikowski, A. Psyk (red.), Unifikacja gospodarek europejskich: szanse i zagro- żenia. Warszawa: Uniwersytet Warszawski, 433–443.
17. Mincer, J. (1958). Investment in Human Capital and Personal Income Distribution. Journal of Political Economy, 66(4), 281–302.
18. Niklewicz Pijaczyńska, M., Wachowska, M. (2012). Wiedza – kapitał ludzki – innowacje. Wrocław: Prawnicza i Ekonomiczna Biblioteka Cyfrowa.
19. Ryć, K., Skrzypczak, Z. (2011). Przewidywana długość życia jako podstawowy miernik efektywności systemu ochrony zdrowia. Problemy Zarządzania, 9(3), 27–41.
20. Schultz, T.W. (1961). Investment in Human Capital, American Economic Review, 51(1), 1–17.
21. Suhrcke, M. (2005). The Contribution of Health to the Economy in the European Union. Brussels: European Commission.
22. Szreder, M. (2013). Wykształcenie a długość i jakość życia. Polityka Społeczna, 7, 1–5.
Referencje
1. Becker, G.S. (1964). Human Capital. A Theoretical Analysis with Special Reference to Education. New York: National Bureau of Economic Research.
2. Blaug, M. (1976). The Empirical Status of Human Capital Theory. A Slightly Jaundiced Survey. Journal of Economic Literature, 3, 827–855.
3. Burzyńska, M., Marcinkowski, J.T., Bryła, M., Maniecka Bryła, I. (2010). Life Expectancy i Healthy Life Years jako podstawowe miary oceny sytuacji zdrowotnej ludności. Problemy Higieny i Epidemiologii, 4, 530–536.
4. Domański, S.R. (1993). Kapitał ludzki i wzrost gospodarczy. Warszawa: PWN.
5. Dudek, M., Chmieliński, P. (2011). Znaczenie kapitału ludzkiego – uwagi teoretycz ne. W: A. Sikorska (red.), Uwarunkowania rozwoju kapitału ludzkiego w rolnictwie i na obszarach wiejskich. Warszawa: Instytut Ekonomiki Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej, 11–44.
6. Gołaszewska Kaczan, U. (2012). Inwestycje w zdrowie jako element inwestycji w ka pitał ludzki. Przedsiębiorczość i Zarządzanie, 13(4), 272–285.
7. Gromulska, L., Wysocki, M.J., Goryński, P. (2008). Lata przeżyte w zdrowiu – zale cany przez Unię Europejską syntetyczny wskaźnik sytuacji zdrowotnej ludności. Przegląd Epidemiologiczny, 4, 811–820.
8. Grossman, M., (1972). On the Concept of Health Capital and Demand for Health. Journal of Political Economy, 80(2), 223–255.
9. Hnatyszyn Dzikowska, A., Łyszczarz, B., Wyszkowska, Z. (2009). Znaczenie zdrowia społeczeństwa dla wzrostu gospodarczego – ujęcie modelowe. W: J. Czech Rogosz (red.), Koniunktura gospodarcza a reakcje podmiotów gospodarujących. Katowice: Akademia Ekonomiczna w Katowicach, 37–48.
10. Jarecki, W. (2003). Koncepcja kapitału ludzkiego. W: D. Kopycińska (red.), Kapitał ludzki w gospodarce. Szczecin: Polskie Towarzystwo Ekonomiczne, 29–38.
11. Jarecki, W. (2011). Szacowanie kosztów i efektów kształcenia ekonomicznego na poziomie wyższym. Szczecin: Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego.
12. Jarecki, W., Kunasz, M., Mazur Wierzbicka, E., Zwiech, P. (2010). Gospodarowanie kapitałem ludzkim. Szczecin: Economicus.
13. Kleszczewska, E., Kleszczewski, T. (2012). Znaczenie programów prozdrowotnych w koncepcji przedsiębiorstw przyszłości. Problemy Higieny i Epidemiologii, 93(4), 667–672.
14. Korzeniowska, E., Puchalski, K. (2011). Nisko wykształceni pracownicy a zdrowie – wyzwania dla edukacji zdrowotnej. Łódź: Instytut Medycyny Pracy.
15. Kryńska, E. (2013). Inwestowanie w kapitał ludzki – pożytki, potrzeby i dylematy. Polityka Społeczna, 1, 2–9.
16. Kunasz, M. (2004). Teoria kapitału ludzkiego na tle dorobku myśli ekonomicznej. W: A. Manikowski, A. Psyk (red.), Unifikacja gospodarek europejskich: szanse i zagro- żenia. Warszawa: Uniwersytet Warszawski, 433–443.
17. Mincer, J. (1958). Investment in Human Capital and Personal Income Distribution. Journal of Political Economy, 66(4), 281–302.
18. Niklewicz Pijaczyńska, M., Wachowska, M. (2012). Wiedza – kapitał ludzki – innowacje. Wrocław: Prawnicza i Ekonomiczna Biblioteka Cyfrowa.
19. Ryć, K., Skrzypczak, Z. (2011). Przewidywana długość życia jako podstawowy miernik efektywności systemu ochrony zdrowia. Problemy Zarządzania, 9(3), 27–41.
20. Schultz, T.W. (1961). Investment in Human Capital, American Economic Review, 51(1), 1–17.
21. Suhrcke, M. (2005). The Contribution of Health to the Economy in the European Union. Brussels: European Commission.
22. Szreder, M. (2013). Wykształcenie a długość i jakość życia. Polityka Społeczna, 7, 1–5.
2. Blaug, M. (1976). The Empirical Status of Human Capital Theory. A Slightly Jaundiced Survey. Journal of Economic Literature, 3, 827–855.
3. Burzyńska, M., Marcinkowski, J.T., Bryła, M., Maniecka Bryła, I. (2010). Life Expectancy i Healthy Life Years jako podstawowe miary oceny sytuacji zdrowotnej ludności. Problemy Higieny i Epidemiologii, 4, 530–536.
4. Domański, S.R. (1993). Kapitał ludzki i wzrost gospodarczy. Warszawa: PWN.
5. Dudek, M., Chmieliński, P. (2011). Znaczenie kapitału ludzkiego – uwagi teoretycz ne. W: A. Sikorska (red.), Uwarunkowania rozwoju kapitału ludzkiego w rolnictwie i na obszarach wiejskich. Warszawa: Instytut Ekonomiki Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej, 11–44.
6. Gołaszewska Kaczan, U. (2012). Inwestycje w zdrowie jako element inwestycji w ka pitał ludzki. Przedsiębiorczość i Zarządzanie, 13(4), 272–285.
7. Gromulska, L., Wysocki, M.J., Goryński, P. (2008). Lata przeżyte w zdrowiu – zale cany przez Unię Europejską syntetyczny wskaźnik sytuacji zdrowotnej ludności. Przegląd Epidemiologiczny, 4, 811–820.
8. Grossman, M., (1972). On the Concept of Health Capital and Demand for Health. Journal of Political Economy, 80(2), 223–255.
9. Hnatyszyn Dzikowska, A., Łyszczarz, B., Wyszkowska, Z. (2009). Znaczenie zdrowia społeczeństwa dla wzrostu gospodarczego – ujęcie modelowe. W: J. Czech Rogosz (red.), Koniunktura gospodarcza a reakcje podmiotów gospodarujących. Katowice: Akademia Ekonomiczna w Katowicach, 37–48.
10. Jarecki, W. (2003). Koncepcja kapitału ludzkiego. W: D. Kopycińska (red.), Kapitał ludzki w gospodarce. Szczecin: Polskie Towarzystwo Ekonomiczne, 29–38.
11. Jarecki, W. (2011). Szacowanie kosztów i efektów kształcenia ekonomicznego na poziomie wyższym. Szczecin: Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego.
12. Jarecki, W., Kunasz, M., Mazur Wierzbicka, E., Zwiech, P. (2010). Gospodarowanie kapitałem ludzkim. Szczecin: Economicus.
13. Kleszczewska, E., Kleszczewski, T. (2012). Znaczenie programów prozdrowotnych w koncepcji przedsiębiorstw przyszłości. Problemy Higieny i Epidemiologii, 93(4), 667–672.
14. Korzeniowska, E., Puchalski, K. (2011). Nisko wykształceni pracownicy a zdrowie – wyzwania dla edukacji zdrowotnej. Łódź: Instytut Medycyny Pracy.
15. Kryńska, E. (2013). Inwestowanie w kapitał ludzki – pożytki, potrzeby i dylematy. Polityka Społeczna, 1, 2–9.
16. Kunasz, M. (2004). Teoria kapitału ludzkiego na tle dorobku myśli ekonomicznej. W: A. Manikowski, A. Psyk (red.), Unifikacja gospodarek europejskich: szanse i zagro- żenia. Warszawa: Uniwersytet Warszawski, 433–443.
17. Mincer, J. (1958). Investment in Human Capital and Personal Income Distribution. Journal of Political Economy, 66(4), 281–302.
18. Niklewicz Pijaczyńska, M., Wachowska, M. (2012). Wiedza – kapitał ludzki – innowacje. Wrocław: Prawnicza i Ekonomiczna Biblioteka Cyfrowa.
19. Ryć, K., Skrzypczak, Z. (2011). Przewidywana długość życia jako podstawowy miernik efektywności systemu ochrony zdrowia. Problemy Zarządzania, 9(3), 27–41.
20. Schultz, T.W. (1961). Investment in Human Capital, American Economic Review, 51(1), 1–17.
21. Suhrcke, M. (2005). The Contribution of Health to the Economy in the European Union. Brussels: European Commission.
22. Szreder, M. (2013). Wykształcenie a długość i jakość życia. Polityka Społeczna, 7, 1–5.