Treść głównego artykułu

Abstrakt

Projektowanie uniwersalne jako holistyczne podejście do tworzenia środowisk, produktów i usług dostępnych dla wszystkich użytkowników zdobywa globalne uznanie. Artykuł przedstawia wprowadzenie innowacyjnego programu pilotażowego w Wyższej Szkole Europejskiej w Krakowie, integrującego zasady projektowania uniwersalnego w edukację studentów. Studenci interdyscyplinarnie projektowali rozwiązania na rzecz społecznych potrzeb, próbując wypracować innowacje społeczne, co podkreśla znaczenie tego podejścia w redukcji nierówności społecznych. Badanie ewaluacyjne, przeprowadzone z wykorzystaniem badania ankietowego (wielkość próby badawczej: 121 respondentów) oraz z wykorzystaniem indywidualnych wywiadów pogłębionych (14 rozmówców) z udziałem kadry i studentów, oceniało wpływ programu na ich podejście do projektowania i jego użyteczność w praktyce zawodowej. Pomimo wyzwań związanych z wdrażaniem projektowania uniwersalnego, jego rosnąca świadomość i postęp technologiczny przyczyniają się do jego szerokiego przyjęcia.

Słowa kluczowe

wip

Szczegóły artykułu

Jak cytować
Anacik-Kryza, A., & Sieroń, A. (2024). Kształtowanie kompetencji projektowych w kontekście uniwersalnego designu: Droga do innowacji społecznych. Edukacja Ekonomistów I Menedżerów, 72(2). https://doi.org/10.33119/EEIM.2024.72.4

Referencje

  1. Błaszak, M., Przybylski, Ł. (2010). Rzeczy są dla ludzi. Niepełnosprawność i idea uniwersalnego projektowania. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe Scholar.
  2. Brown, T. (2016). Zmiana przez design. Jak design thinking zmienia organizacje i pobudza innowacyjność. Wrocław: Libron.
  3. Cambridge Engineering Design Centre. (2018). The Inclusive Design Toolkit. Cambridge: Cambridge University.
  4. Clarkson, J., Coleman, R., Keates, S., Lebbon, C. (2003). Inclusive Design: Design for the Whole Population. London: Springer.
  5. Connell, B., Jones, M., Mace, R., Mueller, J., Mullick, A., Ostroff, E., Sanford, J., Steinfeld, E., Story, M., Vanderheiden, G. (1997). The Principles of Universal Design: Version 2.0. Raleigh, NC: The Center for Universal Design.
  6. Costanza-Chock, S. (2020). Design Justice: Community-led Practices to Build the Worlds We Need. Boston: MIT Press.
  7. Denzin, N. K. (2017). Sociological Methods: A Sourcebook. New York: Routledge.
  8. Fuglerud, K. S. (2014). Inclusive Design in Practice: Barriers and Solutions. Universal Access in the Information Society, 13 (1), 29–41. DOI: 10.1007/s10209-013-0314-1 Kowalski, K. (2024). Włącznik 2.0. Warszawa: Fundacja Integracja.
  9. Maison, D. (2022). Jakościowe metody badań społecznych. Podejście aplikacyjne. Warszawa:
  10. Wydawnictwo Naukowe PWN.
  11. Michalska-Dominiak, B., Grocholiński, P. (2022). Poradnik design thinking. Gliwice: One Press.
  12. Norman, D. (2018). Dizajn na co dzień. Kraków: Karakter.
  13. Null, R. (2013). Universal Design. Principles and Models. Boca Raton: CRC Press.
  14. Pater, R. (2016). The Politics of Design: A (not so) Global Design Manual for Visual Communication. Amsterdam: BIS Publishers.
  15. Silverman, D. (2009). Prowadzenie badań jakościowych. Warszawa: PWN.
  16. Siuda, P. (2016). Ankieta internetowa: Zalety i wady – rekapitulacja. W: Metody badań online, P. Siuda (red.). Bydgoszcz: Wydawnictwo Naukowe Katedra.
  17. Steinfeld, E., Maisel, J. (2012). Universal Design: Creating Inclusive Environments. Oxford: Wiley.
  18. Wszołek, M. (2021). Teoria i praktyka projektowania (komunikacji). (re)design designu. Wrocław: Wydawnictwo Libron.