Treść głównego artykułu

Abstrakt

W artykule przedstawiono teoretyczne oraz empiryczne aspekty roli miast w zakresie kształtowania warunków do wdrażania innowacji społecznych w przestrzeni miejskiej miast nadmorskich oraz współpracy pomiędzy władzami miasta i portu morskiego w tym zakresie. Przedstawione zostały uwarunkowania funkcjonalne, własnościowe oraz infrastrukturalne wdrażania innowacji społecznych w przestrzeni miejskiej miast nadmorskich. Przedstawiono czynniki endogeniczne związane z obszarami smart city, jak również czynniki egzogeniczne kształtujące politykę miejską miast nadmorskich wynikające z procesów europeizacji oraz globalizacji. Publikacja stanowi przedstawienie wstępnych wniosków wynikających z badań na potrzeby rozprawy doktorskiej autora wykonanych metodą indywidualnych wywiadów pogłębionych (IDI) oraz obserwacji nieuczestniczących.

Słowa kluczowe

wip

Szczegóły artykułu

Jak cytować
Kamiński, M. (2024). Miasta nadmorskie jako przestrzeń wdrażania innowacji społecznych. Edukacja Ekonomistów I Menedżerów, 72(2). https://doi.org/10.33119/EEIM.2024.72.5

Referencje

  1. Andersen, B., Røe, P. G., Ljunggren, J. (2017). Arkitektur og sosial ulikhet i Oslos vannkant. W: I: Ljunggren (ed.), Oslo-ulikhetenes by. Oslo: Cappelen Damm, 323–336.
  2. Anioł, W. (2018). Fabryka, arena, sieć. Trzy paradygmaty w badaniach nad polityką publiczną. W: B. Szatur-Jaworska, Polityki publiczne. Wybrane zagadnienia teoretyczne i metodologiczne. Warszawa: Wydawnictwo Uniwersytetu Warszawskiego, 53–72.
  3. Blott, D. (2007). Miasta pasa nadmorskiego.: Urbanistyczne zjawisko angielskiego kurortu nadmorskiego oraz spekulacje na temat jego przydatności. Czasopismo Techniczne. Architektura, 104 (3-A), 13–22.
  4. Caulier-Grice, J., Davies, A., Patrick, R., Norman, W. (2013). Defining Social Innovation. A Deliverable Project „The Theoretical, Empirical and Policy Foundation for Building Social Innovation in Europe” (TEPSIE), European Commission – 7th Framework Programme. Brussels: European Commission.
  5. Dolnicki, B. (2021). Samorząd terytorialny. Warszawa: Wolters Kluwer.
  6. Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej (2016). Pobrane z: https://eur-lex.europa.eu/legal-content/PL/TXT/PDF/?uri=CELEX:52017DC0657&from=GA (dostęp: 30.09.2024).
  7. Ellefsen, H. W. (2017). Urban environments of the entrepreneurial city: from Aker Brygge to Tjuvholmen. Doctoral thesis. Oslo: The Oslo School of Architecture and Design.
  8. Eurostat (2020). Pobrane z: https://knowledge4policy.ec.europa.eu/foresight/topic/continuing-urbanisation/urbanisation-europe_en (dostęp: 30.09.2024).
  9. Frascati Manual (2015). Pobrane z: https://stat.gov.pl/files/gfx/portalinformacyjny/pl/ defaultaktualnosci/5496/16/1/1/podrecznik_frascati_2015.pdf (dostęp: 30.09.2024).
  10. Główny Urząd Statystyczny (2024a). Pobrane z: https://stat.gov.pl/statystyka-regionalna/jednostki-terytorialne/unijne-typologie-terytorialne-tercet/stopien-urbanizacji-degurba/ (dostęp: 30.09.2024).
  11. Główny Urząd Statystyczny (2024b). Pobrane z: https://stat.gov.pl/statystyka-regionalna/jednostki-terytorialne/klasyfikacja-nuts/klasyfikacja-nuts-w-polsce/ (dostęp:
  12. 09.2024).
  13. Główny Urząd Statystyczny (2024c). Pobrane z: https://stat.gov.pl/statystyka-regionalna/jednostki-terytorialne/unijne-typologie-terytorialne-tercet/funkcjonalne-obszary-miejskie-fua/ (dostęp: 30.09.2024).
  14. Griffinger, R., Fertner, C., Kramar, H., Kalasek, R., Pichler-Milanović, N., Meijers, E. (2007). Smart cities: Ranking of European medium-sized cities, final report. Vienna:
  15. Centre of Regional Science, Vienna University of Technology.
  16. Hausner, J. (2008). Zarządzanie publiczne. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe Scholar.
  17. Komisja Europejska (2013). Pobrane z: https://single-market-economy.ec.europa.eu/ industry/strategy/innovation/social_en (dostęp: 30.09.2024).
  18. Komisja Europejska (2023). Pobrane z: https://ec.europa.eu/eurostat/en/web/products-flagship-publications/w/ks-04-23-184 (dostęp: 30.09.2024).
  19. Kwieciński, L. (2022). Determinanty innowacji społecznych – perspektywa teoretyczna i praktyczna. W: Innowacje społeczne. Akademia – Technologia – Społeczeństwo. Materiały z konferencji SWPS, Warszawa 2022. Pobrane z: https://youtu.be/AGivpNwQbS4?si=aoHyy7uUb71Uy31L (dostęp: 30.09.2024).
  20. Liszewski, S. (2001). Model przemian przestrzeni miejskiej miasta postsocjalistycznego. W: I. Jażdżewska (red.), Miasto postsocjalistyczne – organizacja przestrzeni miejskiej i jej przemiany. XIV Konwersatorium Wiedzy o Mieście, cz. 2. Łódź: Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego, 31–61.
  21. Markowski, T. (2015). Elastyczne i zintegrowanie planowanie w obszarach funkcjonalnych – w stronę nowego podejścia do planowania przestrzennego. Materiały niepublikowane.
  22. Łódź: Katedra Zarządzania Miastem i Regionem, Uniwersytet Łódzki.
  23. Masch, J. G., Olsen, J. P. (2005). Instytucje: organizacyjne podstawy polityki. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe Scholar. Za: Sajduk, B. (2007). Instytucje: organizacyjne podstawy polityki. Recenzja. Politeja, 2 (8), 597–601.
  24. Michalski, T., Kiniorska, I. (2023). Port jako czynnik rozwoju miasta nadmorskiego (na przykładzie Ustki). Konwersatorium Wiedzy o Mieście, 36 (8), 27–33.
  25. Molenda, M., Ściana, W. (2009). Funkcja turystyczna małych portów morskich. Przegląd Prawno-Ekonomiczny, 7, 79–87.
  26. Myers, S., Marquis, D. G. (1969). Successful Industrial Innovation. Washington: National Science Foundation.
  27. Narodowe Centrum Badań i Rozwoju (2012). Pobrane z: https://www.gov.pl/web/ncbr/jak-br-moze-wspierac-rozwoj-nowoczesnego-spoleczenstwa-wnioski-z-badaniaprogramu-innowacje-spoleczne (dostęp: 30.09.2024).
  28. Nicholls, A., Murdock, A. (2012). Social Innovation: Blurring Boundaries to Reconfigure Markets. London: Palgrave Macmillan.
  29. Olejniczuk-Merta, A. (2013). Innowacje społeczne. Konsumpcja i Rozwój, 1 (4), 21–34.
  30. Organizacja Narodów Zjednoczonych (2014). Pobrane z: https://www.un.org/en/development/desa/publications/2014-revision-world-urbanization-prospects.html (dostęp 30.09.2024).
  31. Organizacja Narodów Zjednoczonych (2015). Pobrane z: https://www.un.org.pl/ (dostęp:
  32. 09.2024).
  33. Oslo Manual (2018). Pobrane z: https://stat.gov.pl/files/gfx/portalinformacyjny/pl/defaultaktualnosci/5496/18/1/1/podrecznik_oslo_2018_internet.pdf (dostęp:
  34. 09.2024).
  35. Petryszyn, H. (2011). Fasada nadmorska Oslo: koncepcja projektowa a materiały budowlane. Czasopismo Techniczne. Architektura, 108 (2-A/1), 183–191.
  36. Przygodzki, Z. (2016). Kapitał terytorialny w rozwoju regionów. Acta Universitatis Lodziensis. Folia Oeconomica, 2 (319), 83–97.
  37. Store Norske Leksikon (2024). Pobrane z: https://snl.no/Oslo_havn (dostęp: 30.09.2024).
  38. Szymańska, W., Michalski, T. (2018). Przekształcenia funkcji polskich małych portów morskich. Prace Komisji Geografii Komunikacji PTG, 21 (3), 70–77.
  39. Tubielewicz, A. (2004). Zarządzanie strategiczne w portach morskich. Globalizacja, integracja, prognozowanie, planowanie, strategie. Gdańsk: Politechnika Gdańska.
  40. Urban Maestro (2020). Pobrane z: https://urbanmaestro.org/wp-content/uploads/ 2020/11/urban-maestro_oslo-waterfront-regeneration_h-bergsli.pdf (dostęp:
  41. 09.2024).
  42. Wołek, A. (red.) (2021). Polityki. Kraków: Wydawnictwo Naukowe Akademii Ignatianum w Krakowie.
  43. Wronka-Pośpiech, M. (2015). Innowacje społeczne-pojęcie i znaczenie. Studia Ekonomiczne. Zeszyty Naukowe Uniwersytetu Ekonomicznego w Katowicach, 212, 124–136.