Treść głównego artykułu

Abstrakt

Celem artykułu jest ocena możliwości rozwoju kompetencji przedsiębiorczych dzięki wykorzystaniu innowacyjnej metody nauczania w postaci wirtualnej gry strategicznej. W tej metodzie markuje się samodzielne prowadzenie przedsiębiorstwa w środowisku wirtualnym. Osoby uczące się są stawiane w roli przedsiębiorców, zakładają i zarządzają wirtualnymi przedsiębiorstwami, jednocześnie konkurując z pozostałymi graczami. Badanie przeprowadzono wśród studentów z Polski, Finlandii, Hiszpanii i Estonii, którzy uczestniczyli w rozgrywkach wirtualnej gry strategicznej. Po jej zakończeniu, studenci w badaniu ankietowym określili kompetencje, które mogą się rozwinąć w czasie jej trwania. Zdaniem badanych, w największym stopniu dzięki wirtualnym grom strategicznym można rozwinąć zdolności do podejmowania decyzji, umiejętności pracy grupowej i rozwiązywania problemów. Jednak możliwości rozwoju kompetencji zależą od wcześniejszych doświadczeń z wirtualnymi grami edukacyjnymi oraz od bycia z pokolenia cyfrowo urodzonych.

Słowa kluczowe

kompetencje przedsiębiorcze wirtualne gry strategiczne cyfrowi z urodzenia edukacja przedsiębiorcza grywalizacja

Szczegóły artykułu

Jak cytować
Gaweł, A. . (2018). Rozwój kompetencji przedsiębiorczych dzięki nauczaniu z wykorzystaniem wirtualnych gier strategicznych. Edukacja Ekonomistów I Menedżerów, 48(2), 63–77. https://doi.org/10.5604/01.3001.0012.2077

Referencje

    1. Aburahma, M.H., Mohamed, H.M. (2015). Educational Games as a Teaching Tool in Pharmacy Curriculum. American Journal of Pharmaceutical Education, 79(4), 1–9
    2. Balan, P., Metcalfe, M. (2012). Identifying teaching methods that engage entrepre‑ neurship students. Education and Training, 54(5), 368–384.
    3. Boyles, T. (2012). 21st Century Knowledge, Skills, and Abilities and Entrepreneurial Competencies: A Model for Undergraduate Entrepreneurship Education. Journal of Entrepreneurship Education, 15, 41–55.
    4. Chaves, H.V., Maia Filho, O.N., Melo, A.S.E. (2016). Education in Times Net Generation: How Digital Immigrants Can Teach Digital Natives? HOLOS, 32(2), 347–356.
    5. Gaweł, A., Wach‑Kąkolewicz, A. (2016). Konstruktywizm edukacyjny w nauczaniu przedsiębiorczości metodą gier elektronicznych. Horyzonty Wychowania, 15(34), 87–102.
    6. Greene, J.R. (1960). Business Gaming for Marketing Decisions. Journal of Marketing, 27(1), 21–25.
    7. Heinonen, J., Poikkijoki, S.‑A. (2006). An entrepreneurial‑directed approach to entre‑ preneurship education: Mission impossible? Journal of Management Development, 25(1), 80–94.
    8. Jackson, J.R. (1959). Learning from Experience in Business Decision Games. California Management Review, 1(2), 92–107.
    9. Joiner, R., Gavin, J., Brosnan, M., Cromby, J., Gregory, H., Guiller, J., Maras, P., Moon, A. (2013). Comparing First and Second Generation Digital Natives’ Internet Use, Internet Anxiety, and Internet Identification. Cyberpsychology, Behavior, and Social Networking, 16(7), 549–552.
    10. Kąkolewicz, M. (2011). Uczenie się jako konstruowanie wiedzy. Świadomość, qualia i tech‑ nologie informacyjne. Poznań: Wydawnictwo Naukowe UAM.
    11. Kirk, C.P., Chiagouris, L., Lala, V., Thomas, J.E. (2015). How Do Digital Natives and Digital Immigrants Respond Differently to Interactivity Online? A Model for Predicting Consumer Attitudes and Intentions to Use Digital Information Products. Journal of Advertising Research, 55(1), 81–94.
    12. Lans, T., Hulsink, W., Baert, H., Mulder, M. (2008). Entrepreneurship Education and Training in a Small Business Context: Insights from the Competence‑Based Approach. Journal of Enterprising Culture, 16(4), 363–383.
    13. Neumann, C. (2016). Teaching Digital Natives: Promoting Information Literacy and Addressing Instructional Challenges. Reading Improvement, 53(3), 101–106.
    14. Piróg, D. (2015). Kompetencje z zakresu przedsiębiorczości: rozważania teoretyczne i ich ilustracje w obszarze szkolnictwa wyższego. Przedsiębiorczość – Edukacja, 11, 364–376.
    15. Prensky, M. (2001). Digital Natives, Digital Immigrants. On the Horizon (MCB University Press), 9(5), 1–6.
    16. Rasmussen, E., Mosey, S., Wright, M. (2015). The transformation of network ties to develop entrepreneurial competencies for university spin‑offs. Entrepreneurship & Regional Development, 27(7–8), 430–457.
    17. Sørebø, O., Hæhre, R. (2012). Investigating Students’ Perceived Discipline Relevance Subsequent to Playing Educational Computer Games: A Personal Interest and Self‑Determination Theory Approach. Scandinavian Journal of Educational Research, 56(4), 345–362.
    18. Tan, S.S., Ng, C.K.F. (2006). A problem‑based learning approach to entrepreneurship education. Education and Training, 48(6), 416–428.
    19. Wach, K. (2016). Edukacja przedsiębiorcza: analiza bibliometryczna polskiego pi‑ śmiennictwa. Horyzonty Wychowania, 15(34), 11‑26.