Treść głównego artykułu

Abstrakt

W artykule został przedstawiony empiryczny model przywództwa akademickiego w Polsce, oparty na wymiarach relacji międzyludzkich. Prezentowane wyniki badania własnego z 2017 r. stanowią kontynuację wcześniejszych badań autorki z lat 2010–2015. Wyodrębniono podstawowe wymiary relacji interpersonalnych, które w opinii badanych podnoszą jakość kapitału ludzkiego w środowisku akademickim, a także bariery w relacjach, do których należy m.in. brak tradycyjnego wzorca przywództwa wśród przełożonych i władz akademickich. W obecnych badaniach (IDI) uzyskano siedem empirycznych wymiarów przywództwa akademickiego; są to: posiadanie dojrzałej wizji rozwoju uczelni, postawa współpracy i szacunku, otwartość na zamianę i internacjonalizację, szacunek do prawa i tradycji akademickiej, wysokie standardy moralne i kompetencyjne, otwartość na dialog, interdyscyplinarna wiedza biznesowa.

Słowa kluczowe

przywództwo zmienność niepewność model VUCA relacje międzyludzkie polskie szkolnictwo wyższe metoda indywidualnego wywiadu pogłębionego

Szczegóły artykułu

Jak cytować
Mazurek‑Kucharska, B. (2018). Przywództwo akademickie w sytuacji zmiany i niepewności. Edukacja Ekonomistów I Menedżerów, 48(2), 131–142. https://doi.org/10.5604/01.3001.0012.2081

Referencje

    1. Arora, R., Rangnekar, S. (2016). Moderating mentoring relationships and career resilience: Role of conscientiousness personality disposition. Journal of Workplace Behavioral Health, 31(1), 19–36.
    2. Arora, R., Rangnekar, S. (2015). Relationships between emotional stability, psycholo‑ gical mentoring support and career resilience. Europe’s Journal of Psychology, 11(1), 16–33.
    3. Avery, C.G. (2009). Przywództwo w organizacji. Warszawa: PWE.
    4. Baron, A., Armstrong, M. (2012). Zarządzanie kapitałem ludzkim. Uzyskiwanie wartości dodanej dzięki ludziom. Warszawa: Oficyna Wydawnicza Wolters Kluwer.
    5. Bass, B.M. (2010). Two Decades of Research and Development in Transformational Leadership. European Journal of Work and Organizational Psychology, 8(1), 9–32.
    6. Bennett, N., Lemoine, G.J. (2014a). What a difference a word makes: Understanding threats to performance in a VUCA world. Business Horizons, 57(3), 311–317.
    7. Bennett, N., Lemoine, G.J. (2014b). What VUCA really means for you. Harvard Business Review, 92(1/2), 27.
    8. Blanchard, K.H., Zigarmi, P., Zigarmi, D. (1985). Leadership and the One Minute Manager: Increasing Effectiveness through Situational Leadership. New York: Morrow.
    9. Bynander, F., Hart, P. (2006). When Power Changes Hands: The Political Psychology of Leadership Succession in Democracies. Political Psychology, 27(5), 707–730.
    10. Cascio, W.F., Boudreau, J.W. (2016). Investing in People. Financial Impact of Human Resource Initiatives. Upper Saddle River, NJ: Pearson Education.
    11. Fayolle, A., Redford, D.T. (2014). Handbook on the Entrepreneurial University. Glos: Edward Elgar Publishing Limited.
    12. Fiedler, F.E. (1967). A Theory of Leadership Effectiveness. New York: McGraw‑Hill
    13. Fiedler, F.E., Garcia, J.E. (1987). Leadership. Cognitive resources and performance. New York: McGraw‑Hill.
    14. Flis, R., Mazurek‑Kucharska, B. (2016). Przedsiębiorstwo innowacyjne – stroma droga na szczyt. Case study. W: B. Mazurek‑Kucharska, M. Dębski (red.), Zarządzanie małym i średnim przedsiębiorstwem w Polsce. Innowacyjne strategie, narzędzia i wdrożenia. Przedsiębiorczość i Zarządzanie, XVII(7, II), 55–67.
    15. Gigol, T. (2015). Kryzys przedsiębiorstwa a przywództwo. Warszawa: Difin.
    16. Giuliani, R.W. (2003). Przywództwo, Kraków: Wydawnictwo M.
    17. Gobillot, E. (2008). Przywództwo przez integrację. Warszawa: Oficyna Wydawnicza Wolters Kluwer.
    18. Juchnowicz, M. (red.) (2009). Kulturowe uwarunkowania zarządzania kapitałem ludzkim. Kraków: Oficyna Wydawnicza Wolters Kluwer.
    19. Kozielecki, J. (1977). Psychologiczna teoria decyzji. Warszawa: PWN.
    20. Lewin, K., Lippit, R., White, R.K. (1939). Patterns of aggressive behavior in experi‑ mentally created social climates. Journal of Social Psychology, 10, 271–301.
    21. Lowney, Ch. (2011). Heroiczne przywództwo. Tajemnice sukcesu firmy istniejącej ponad 450 lat. Kraków: Wydawnictwo WAM.
    22. Mazurek‑Kucharska, B. (2015). Czynniki stymulujące i hamujące innowacyjność przed‑ siębiorstw w opiniach przedsiębiorców. W: E. Gołębiowska (red.), Zarządzanie – nowe perspektywy. Heurystyczne podejście do innowacyjności. Przedsiębiorczość i Zarządzanie, XVI(11, I), 81–94.
    23. Mazurek‑Kucharska, B. (2006a). Kompetencje i osobowość efektywnego przywódcy. W: T. Rostkowski (red.), Rozwój kompetencji przywódczych w Polsce. Recenzowany raport z badań. Warszawa: Oficyna Wydawnicza Szkoły Głównej Handlowej w Warszawie, 25–44.
    24. Mazurek‑Kucharska, B. (2006b). Kompetencje menedżera – stereotyp polski i australijski. Badania międzykulturowe. Edukacja Ekonomistów i Menedżerów. Problemy. Innowacje. Projekty, 3, 161–183.
    25. Mazurek‑Kucharska, B. (2006c). Kompetencje społeczne menedżerów i osób bez‑ robotnych. Własne badania porównawcze z lat 1996–2004. W: S. Konarski (red.), Kompetencje społeczno‑psychologiczne ekonomistów i menedżerów. Teoria, badania, edukacja. Warszawa: Oficyna Wydawnicza Szkoły Głównej Handlowej w Warszawie, 141–160.
    26. Mazurek‑Kucharska, B. (2016). Rola relacji interpersonalnych w budowaniu wartości kapitału ludzkiego w środowisku akademickim. W: Ł. Sułkowski, A. Noworól, B. Mazurek‑Kucharska (red.), Humanistyczne aspekty zarządzania wiedzą i kompetencjami. Przedsiębiorczość i Zarządzanie, XVII (7, II), 91–107.
    27. Mishra, P., McDonald, K. (2017). Career resilience: An integrated review of the empirical literature. Human Resource Development Review, 16(4), 207–234.
    28. Morrison, A.J. (2000). Developing a global leadership model. Human Resource Management, 39(2, 3), 117–131.
    29. Northouse, G. (2007). Leadership Theory and Practice. Thousand Oaks, CA: Sage Publications Inc.
    30. Palmer, R.E. (2010). Przywództwo doskonałe. Warszawa: Wolters Kluwer.
    31. Quinlan, A.E., Berbés‑Blázquez, M., Haider, L.J., Peterson, G.D. (2015). Measuring and assessing resilience broadening understanding through multiple disciplinary perspectives. Journal of Applied Ecology, 53, 1–11.
    32. Richardson, G.E. (2002). The metatheory of resilience and resiliency. Journal of Clinical Psychology, 58, 307–321.
    33. Stephen, G.A., Antony, J. (2017). Academic leadership – special or simple. International Journal of Productivity and Performance Management, 66(5), 630–637.
    34. Stogdill, R.M. (1974). Handbook of Leadership: A Survey of Theory and Research. New York: Free Press.
    35. Tichy, N.M., Devanna, M.A. (1986). The Transformational Leader: The Key to Global Competitiveness. New York: John Wiley & Sons.
    36. Tugade, M.M., Fredrickson, B.L., Barrett, L.F. (2004). Psychological resilience and positive emotional granularity: Examining the benefits of positive emotions on coping and health. Journal of Personality, 72, 1161–1190.
    37. Ulrich, D.O. (2015). The Leadership Capital Index: Realizing the Market Value of Leadership. Oakland, CA: Berrett‑Koehler Publishers.
    38. Werner, E.E. (1989). Children of the Garden Island. Scientific American, 260(4), 106–111.
    39. Witkowski, S.A., Listwan, T. (red.) (2008). Kompetencje a sukces zarządzania organizacją. Warszawa: Difin.
    40. Wojciechowska‑Filipek, S., Mazurek‑Kucharska, B. (2014). Zarządzanie w kryzysie. Aspekty organizacyjne i psychologiczne. Warszawa: Wydawnictwo CeDeWu.