Article Sidebar
Submitted
December 4, 2019
Published
March 31, 2019
Download
Statistic
Read Counter :
154
Download : 74
Main Article Content
Abstract
W artykule przedstawiono, w historycznym ujęciu, konsekwencje społecznego konstruowania czasu pracy dla organizacji oraz dla jednostek. Pokazano powiązania procesu społecznego konstruowania czasu z kształtowaniem się nowoczesnego społeczeństwa oraz przemian określanych jako ponowoczesność. W kontekście organizacji rozważono wpływ dynamiki świadomości temporalnej zarządzających i pracowników na zmianę w organizacji oraz w ich życiu osobistym. Przedstawiono konsekwencje różnego postrzegania czasu dla postaw, zachowań i aspiracji współczesnych pracowników w kontekście godzenia ról zawodowych i rodzinnych.
Article Details
License
The author of the article declares that the submitted article does not infringe the copyrights of third parties. The author agrees to subject the article to the review procedure and to make editorial changes. The author transfers, free of charge, to SGH Publishing House the author's economic rights to the work in the fields of exploitation listed in the Article 50 of the Act of 4 February 1994 on Copyright and Related Rights – provided that the work has been accepted for publication and published.
SGH Publishing House holds economic copyrights to all content of the journal. Placing the text of the article in a repository, on the author's home page or on any other page is allowed as long as it does not involve obtaining economic benefits, and the text will be provided with source information (including the title, year, number and internet address of the journal).
How to Cite
Górski, P., & Ryłko, E. (2019). Przemiany wymiarów temporalnych rzeczywistości społecznej i ich konsekwencje dla zarządzania zasobami ludzkimi. Education of Economists and Managers, 51(1), 11–21. https://doi.org/10.5604/01.3001.0013.2336
References
-
1. Butmanowicz-Dębicka, I., Jaśtal, J. (2018). Czas i bezczasowość. Konstrukcje społecznei doświadczenia osobowe. Kraków: Wydawnictwo Politechniki Krakowskiej.
2. Coleman, J., Coleman, J. (2018). 5 sposobów na to, aby nie przenosić stresu z pracy do domu.
3. https://www.hbrp.pl/b/5‑sposobow-na-to-aby-nie-przynosic-stresu-z-pracy-dodomu/1CezTBwe1, 17.12.2018.
4. Crary, J. (2015). Późny kapitalizm i koniec snu. Kraków: Karakter.
5. Ford, H. (1925). Moje życie i dzieło. Warszawa: Instytut Wydawniczy „Biblioteka Polska”.
6. Fournier, V. (1999). The appeal to „professionalism” as a disciplinary mechanism. TheSociological Review, 47 (2), 280–307.
7. Gądecki, J., Jewdokimow, M., Żadkowska, M. (2017). Tu się pracuje. Socjologiczne studiumpracy zawodowej prowadzonej w domu na zasadach telepracy. Kraków: Libron.
8. Hysa, B. (2016). Zarządzanie różnorodnością pokoleniową. Zeszyty Naukowe PolitechnikiŚląskiej. Organizacja i Zarządzanie, 97, 385–398.
9. Jak efektywnie zarządzać czasem w pracy. http://nf.pl/kariera/jak-efektywnie-zarzadzac--czasem-w-pracy,,14220,187, 17.12.2018.
10. Kamiński, A. Z. (1994). Niedialektyczna koncepcja planowania i interes społeczny.
11. W: W. Morawski (red.), Zmierzch socjalizmu państwowego. Szkice z socjologii ekonomicznej.
12. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 20–40.
13. Knapińska, M. (2014). Prekariat jako zjawisko występujące na współczesnym rynkupracy w Polsce i Unii Europejskiej. Studia Oeconomica Posnaniensia, 7 (268), 94–112.
14. Kozielecki, J. (2004). Społeczeństwo transgresyjne. Szansa i ryzyko. Warszawa: Żak.
15. Kozielecki, J. (1997). Transgresja i kultura. Warszawa: Żak.
16. Król, H. (2006). Transformacja pracy i funkcji personalnej. W: H. Król, A. Ludwiczyński(red.), Zarządzanie zasobami ludzkimi. Tworzenie kapitału ludzkiego organizacji.
17. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 17–49.
18. Lipka, A. (2013). Świadomość temporalna zarządzających zmianami – próba typologiii definicji. Zarządzanie Zasobami Ludzkimi, 2, 9–26.
19. Michoń, P. (2015). Zatrzymana rewolucja? Zmiany w podziale pracy w gospodarstwachdomowych – międzynarodowe badania porównawcze. Polityka Społeczna, 2 (491),27–33.
20. Standing, G. (2018). Prekariat. Nowa niebezpieczna klasa. Warszawa: WydawnictwoNaukowe PWN.
21. Tarkowska, E. (1992). Czas w życiu Polaków. Wyniki badań, hipotezy, impresje. Warszawa:Instytut Filozofii i Socjologii PAN.
22. Tomaszewska-Lipiec, R. (2014). Relacje praca – życie pozazawodowe drogą do zrównoważonegorozwoju jednostki. Bydgoszcz: Wydawnictwo UKW.
23. Widerszal-Bazyl, M., Wołodźko, E. (2015). Wartości związane z pracą w różnych pokoleniach.
24. Bezpieczeństwo Pracy – Nauka i Praktyka, 10, 20–24.
25. Zając-Lamparska, L. (2011). Czas jako kryterium opisu oraz mechanizm regulacjifunkcjonowania człowieka: problematyka czasu w psychologii. Przegląd Naukowo--Metodyczny. Edukacja dla Bezpieczeństwa, 4, 111–124.
26. Żukowski, T. (1994). Fabryki – urzędy. Rozważanie o ładzie gospodarczym w polskichzakładach przemysłowych w latach realnego socjalizmu. W: W. Morawski(red.), Zmierzch socjalizmu państwowego. Szkice z socjologii ekonomicznej. Warszawa:Wydawnictwo Naukowe PWN, 160–176.
References
1. Butmanowicz-Dębicka, I., Jaśtal, J. (2018). Czas i bezczasowość. Konstrukcje społecznei doświadczenia osobowe. Kraków: Wydawnictwo Politechniki Krakowskiej.
2. Coleman, J., Coleman, J. (2018). 5 sposobów na to, aby nie przenosić stresu z pracy do domu.
3. https://www.hbrp.pl/b/5‑sposobow-na-to-aby-nie-przynosic-stresu-z-pracy-dodomu/1CezTBwe1, 17.12.2018.
4. Crary, J. (2015). Późny kapitalizm i koniec snu. Kraków: Karakter.
5. Ford, H. (1925). Moje życie i dzieło. Warszawa: Instytut Wydawniczy „Biblioteka Polska”.
6. Fournier, V. (1999). The appeal to „professionalism” as a disciplinary mechanism. TheSociological Review, 47 (2), 280–307.
7. Gądecki, J., Jewdokimow, M., Żadkowska, M. (2017). Tu się pracuje. Socjologiczne studiumpracy zawodowej prowadzonej w domu na zasadach telepracy. Kraków: Libron.
8. Hysa, B. (2016). Zarządzanie różnorodnością pokoleniową. Zeszyty Naukowe PolitechnikiŚląskiej. Organizacja i Zarządzanie, 97, 385–398.
9. Jak efektywnie zarządzać czasem w pracy. http://nf.pl/kariera/jak-efektywnie-zarzadzac--czasem-w-pracy,,14220,187, 17.12.2018.
10. Kamiński, A. Z. (1994). Niedialektyczna koncepcja planowania i interes społeczny.
11. W: W. Morawski (red.), Zmierzch socjalizmu państwowego. Szkice z socjologii ekonomicznej.
12. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 20–40.
13. Knapińska, M. (2014). Prekariat jako zjawisko występujące na współczesnym rynkupracy w Polsce i Unii Europejskiej. Studia Oeconomica Posnaniensia, 7 (268), 94–112.
14. Kozielecki, J. (2004). Społeczeństwo transgresyjne. Szansa i ryzyko. Warszawa: Żak.
15. Kozielecki, J. (1997). Transgresja i kultura. Warszawa: Żak.
16. Król, H. (2006). Transformacja pracy i funkcji personalnej. W: H. Król, A. Ludwiczyński(red.), Zarządzanie zasobami ludzkimi. Tworzenie kapitału ludzkiego organizacji.
17. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 17–49.
18. Lipka, A. (2013). Świadomość temporalna zarządzających zmianami – próba typologiii definicji. Zarządzanie Zasobami Ludzkimi, 2, 9–26.
19. Michoń, P. (2015). Zatrzymana rewolucja? Zmiany w podziale pracy w gospodarstwachdomowych – międzynarodowe badania porównawcze. Polityka Społeczna, 2 (491),27–33.
20. Standing, G. (2018). Prekariat. Nowa niebezpieczna klasa. Warszawa: WydawnictwoNaukowe PWN.
21. Tarkowska, E. (1992). Czas w życiu Polaków. Wyniki badań, hipotezy, impresje. Warszawa:Instytut Filozofii i Socjologii PAN.
22. Tomaszewska-Lipiec, R. (2014). Relacje praca – życie pozazawodowe drogą do zrównoważonegorozwoju jednostki. Bydgoszcz: Wydawnictwo UKW.
23. Widerszal-Bazyl, M., Wołodźko, E. (2015). Wartości związane z pracą w różnych pokoleniach.
24. Bezpieczeństwo Pracy – Nauka i Praktyka, 10, 20–24.
25. Zając-Lamparska, L. (2011). Czas jako kryterium opisu oraz mechanizm regulacjifunkcjonowania człowieka: problematyka czasu w psychologii. Przegląd Naukowo--Metodyczny. Edukacja dla Bezpieczeństwa, 4, 111–124.
26. Żukowski, T. (1994). Fabryki – urzędy. Rozważanie o ładzie gospodarczym w polskichzakładach przemysłowych w latach realnego socjalizmu. W: W. Morawski(red.), Zmierzch socjalizmu państwowego. Szkice z socjologii ekonomicznej. Warszawa:Wydawnictwo Naukowe PWN, 160–176.
2. Coleman, J., Coleman, J. (2018). 5 sposobów na to, aby nie przenosić stresu z pracy do domu.
3. https://www.hbrp.pl/b/5‑sposobow-na-to-aby-nie-przynosic-stresu-z-pracy-dodomu/1CezTBwe1, 17.12.2018.
4. Crary, J. (2015). Późny kapitalizm i koniec snu. Kraków: Karakter.
5. Ford, H. (1925). Moje życie i dzieło. Warszawa: Instytut Wydawniczy „Biblioteka Polska”.
6. Fournier, V. (1999). The appeal to „professionalism” as a disciplinary mechanism. TheSociological Review, 47 (2), 280–307.
7. Gądecki, J., Jewdokimow, M., Żadkowska, M. (2017). Tu się pracuje. Socjologiczne studiumpracy zawodowej prowadzonej w domu na zasadach telepracy. Kraków: Libron.
8. Hysa, B. (2016). Zarządzanie różnorodnością pokoleniową. Zeszyty Naukowe PolitechnikiŚląskiej. Organizacja i Zarządzanie, 97, 385–398.
9. Jak efektywnie zarządzać czasem w pracy. http://nf.pl/kariera/jak-efektywnie-zarzadzac--czasem-w-pracy,,14220,187, 17.12.2018.
10. Kamiński, A. Z. (1994). Niedialektyczna koncepcja planowania i interes społeczny.
11. W: W. Morawski (red.), Zmierzch socjalizmu państwowego. Szkice z socjologii ekonomicznej.
12. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 20–40.
13. Knapińska, M. (2014). Prekariat jako zjawisko występujące na współczesnym rynkupracy w Polsce i Unii Europejskiej. Studia Oeconomica Posnaniensia, 7 (268), 94–112.
14. Kozielecki, J. (2004). Społeczeństwo transgresyjne. Szansa i ryzyko. Warszawa: Żak.
15. Kozielecki, J. (1997). Transgresja i kultura. Warszawa: Żak.
16. Król, H. (2006). Transformacja pracy i funkcji personalnej. W: H. Król, A. Ludwiczyński(red.), Zarządzanie zasobami ludzkimi. Tworzenie kapitału ludzkiego organizacji.
17. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 17–49.
18. Lipka, A. (2013). Świadomość temporalna zarządzających zmianami – próba typologiii definicji. Zarządzanie Zasobami Ludzkimi, 2, 9–26.
19. Michoń, P. (2015). Zatrzymana rewolucja? Zmiany w podziale pracy w gospodarstwachdomowych – międzynarodowe badania porównawcze. Polityka Społeczna, 2 (491),27–33.
20. Standing, G. (2018). Prekariat. Nowa niebezpieczna klasa. Warszawa: WydawnictwoNaukowe PWN.
21. Tarkowska, E. (1992). Czas w życiu Polaków. Wyniki badań, hipotezy, impresje. Warszawa:Instytut Filozofii i Socjologii PAN.
22. Tomaszewska-Lipiec, R. (2014). Relacje praca – życie pozazawodowe drogą do zrównoważonegorozwoju jednostki. Bydgoszcz: Wydawnictwo UKW.
23. Widerszal-Bazyl, M., Wołodźko, E. (2015). Wartości związane z pracą w różnych pokoleniach.
24. Bezpieczeństwo Pracy – Nauka i Praktyka, 10, 20–24.
25. Zając-Lamparska, L. (2011). Czas jako kryterium opisu oraz mechanizm regulacjifunkcjonowania człowieka: problematyka czasu w psychologii. Przegląd Naukowo--Metodyczny. Edukacja dla Bezpieczeństwa, 4, 111–124.
26. Żukowski, T. (1994). Fabryki – urzędy. Rozważanie o ładzie gospodarczym w polskichzakładach przemysłowych w latach realnego socjalizmu. W: W. Morawski(red.), Zmierzch socjalizmu państwowego. Szkice z socjologii ekonomicznej. Warszawa:Wydawnictwo Naukowe PWN, 160–176.