Pasek boczny artykułu
Przesłane
grudnia 4, 2019
Opublikowane
marca 31, 2019
Pobieranie
Statystyczny
Read Counter :
154
Pobieranie : 71
Treść głównego artykułu
Abstrakt
Postawy etyki w zawodzie menedżera powinny istnieć w każdego rodzaju organizacji. Jest to bardzo ważne zwłaszcza w przypadku organizacji, które chcą być postrzegane jako społecznie odpowiedzialne. Celem artykułu jest prezentacja wyników badania nad przywództwem etycznym i społeczną odpowiedzialnością organizacji (corporate social responsibility, CSR). Badanie przeprowadzono metodą sondażu na próbie 185 studentów z dwóch uczelni biznesowych. Z badania wynika, że im bardziej przywódca (przełożony) jest etyczny, tym częściej organizacja jest społecznie odpowiedzialna. Siła tego związku jest umiarkowana. Zaobserwowano ponadto, że w 14,7–16,1% przypadków przywódca nie postępuje etycznie, chociaż organizację można przedstawić jako społecznie odpowiedzialną.
Słowa kluczowe
przywództwo etyczne
społeczna odpowiedzialność organizacji
Szczegóły artykułu
Licencja
Autor (Autorzy) artykułu oświadcza, że przesłane opracowanie nie narusza praw autorskich osób trzecich. Wyraża zgodę na poddanie artykułu procedurze recenzji oraz dokonanie zmian redakcyjnych. Przenosi nieodpłatnie na Oficynę Wydawniczą SGH autorskie prawa majątkowe do utworu na polach eksploatacji wymienionych w art. 50 Ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych – pod warunkiem, że praca została zaakceptowana do publikacji i opublikowana.
Oficyna Wydawnicza SGH posiada autorskie prawa majątkowe do wszystkich treści czasopisma. Zamieszczenie tekstu artykuły w repozytorium, na stronie domowej autora lub na innej stronie jest dozwolone o ile nie wiąże się z pozyskiwaniem korzyści majątkowych, a tekst wyposażony będzie w informacje źródłowe (w tym również tytuł, rok, numer i adres internetowy czasopisma).
Osoby zainteresowane komercyjnym wykorzystaniem zawartości czasopisma proszone są o kontakt z Redakcją.
Jak cytować
Zaleśna , A. . (2019). Przywództwo etyczne i społeczna odpowiedzialność organizacji – wyniki badań. Edukacja Ekonomistów I Menedżerów, 51(1), 145–156. https://doi.org/10.5604/01.3001.0013.2362
Referencje
-
1. Basu, K., Palazzo, G. (2008). Corporate Social Responsibility: A Process Model of Sensemaking. Academy of Management Review, 33 (1), 122–136.
2. Brown, M. E., Treviño, L. K., Harrison, D. A. (2005). Ethical Leadership: A Social LearningPerspective for Construct Development and Testing. Organizational Behaviorand Human Decision Processes, 97 (2), 117–134.
3. Eisenbeiss, S. A., Knippenberg van, D., Fahrbach, C. M. (2015). Doing Well by DoingGood? Analyzing the Relationship between CEO Ethical Leadership and Firm Performance. Journal of Business Ethics, 128 (3), 635–651.
4. Frankfort-Nachmias, C., Nachmias, D. (2001). Metody badawcze w naukach społecznych.Poznań: Zysk i Ska.
5. Hansen, D. S., Dunford, B. B., Alge, B. J., Jackson, C. L. (2016). Corporate Social Responsibility,Ethical Leadership, and Trust Propensity: A Multi-Experience Model of PerceivedEthical Climate. Journal of Business Ethics, 137 (4), 649–662.
6. KPMG (2014). Społeczna odpowiedzialność biznesu: fakty a opinie. https://assets.kpmg.com/content/dam/kpmg/pdf/2016/03/Raport-Spoleczna-odpowiedzialnosc-biznesufakty-a-opinie-KPMG-FOB-2014.pdf, 3.09.2018.
7. Maignan, I., Ferrell, O. C. (2000). Measuring Corporate Citizenship in Two Countries:The Case of the United States and France. Journal of Business Ethics, 23 (3), 283–297.
8. Marcinkowska, M. (2010). Społeczna odpowiedzialność przedsiębiorstw a ich wynikiekonomiczne – przegląd badań. Przegląd Organizacji, 12, 3–5.
9. Muttakin, M. B., Khan, A., Mihret, D. G. (2018). The Effect of Board Capital and CEOPower on Corporate Social Responsibility Disclosures. Journal of Business Ethics,150 (1), 41–56.
10. Oleksyn, T. (2018). Zarządzanie kompetencjami. Teoria i praktyka. Warszawa: WoltersKluwer.
11. Pabian, A. (2015). Rola dyrekcji w promowaniu i wdrażaniu zasad sustainability w przedsiębiorstwie. Przegląd Organizacji, 4, 6–11.
12. Rostkowski, T. (2014). Model kompetencyjny organizacji. W: M. Juchnowicz (red.),Zarządzanie kapitałem ludzkim. Procesy, narzędzia, aplikacje. Warszawa: PWE, 38–64.
13. Strand, R. (2013). The Chief Officer of Corporate Social Responsibility: A Study of ItsPresence in Top Management Teams. Journal of Business Ethics, 112 (4), 721–734.
14. Szczupaczyński, J. (2011). Bariery etycznego zarządzania w opinii polskich menedżerówi przedsiębiorców. Przegląd Organizacji, 1, 12–16.
15. Walkowiak, R. (2008). Problemy metodologiczne pomiaru i raportowania kompetencji. W: S. A. Witkowski, T. Listwan (red.), Kompetencje a sukces zarządzania organizacją. Warszawa: Difin, 28–36. Journal of Cleaner Production, 106, 497–506.
16. Wesselink, R., Blok, V., Leur van, S., Lans, T., Dentoni, D. (2015). Individual Competenciesfor Managers Engaged in Corporate Sustainable Management Practices.
17. Wyrzykowska, B., Zaleśna, A. (2017). Kompetencje menedżerów w zrównoważonej organizacji. Studia i Prace WNEiZ Uniwersytetu Szczecińskiego, 48 (2), 373–382.
18. Wu, L.‑Z., Kwan, H. K., Yim, F. H., Chiu, R. K., He, X. (2015). CEO Ethical Leadership andCorporate Social Responsibility: A Moderated Mediation Model. Journal of BusinessEthics, 130 (4), 819–831.
19. Zakrzewska-Bielawska, A. (2018). Modele badawcze w naukach o zarządzaniu. Organizacjai Kierowanie, 2, 11–25.
Referencje
1. Basu, K., Palazzo, G. (2008). Corporate Social Responsibility: A Process Model of Sensemaking. Academy of Management Review, 33 (1), 122–136.
2. Brown, M. E., Treviño, L. K., Harrison, D. A. (2005). Ethical Leadership: A Social LearningPerspective for Construct Development and Testing. Organizational Behaviorand Human Decision Processes, 97 (2), 117–134.
3. Eisenbeiss, S. A., Knippenberg van, D., Fahrbach, C. M. (2015). Doing Well by DoingGood? Analyzing the Relationship between CEO Ethical Leadership and Firm Performance. Journal of Business Ethics, 128 (3), 635–651.
4. Frankfort-Nachmias, C., Nachmias, D. (2001). Metody badawcze w naukach społecznych.Poznań: Zysk i Ska.
5. Hansen, D. S., Dunford, B. B., Alge, B. J., Jackson, C. L. (2016). Corporate Social Responsibility,Ethical Leadership, and Trust Propensity: A Multi-Experience Model of PerceivedEthical Climate. Journal of Business Ethics, 137 (4), 649–662.
6. KPMG (2014). Społeczna odpowiedzialność biznesu: fakty a opinie. https://assets.kpmg.com/content/dam/kpmg/pdf/2016/03/Raport-Spoleczna-odpowiedzialnosc-biznesufakty-a-opinie-KPMG-FOB-2014.pdf, 3.09.2018.
7. Maignan, I., Ferrell, O. C. (2000). Measuring Corporate Citizenship in Two Countries:The Case of the United States and France. Journal of Business Ethics, 23 (3), 283–297.
8. Marcinkowska, M. (2010). Społeczna odpowiedzialność przedsiębiorstw a ich wynikiekonomiczne – przegląd badań. Przegląd Organizacji, 12, 3–5.
9. Muttakin, M. B., Khan, A., Mihret, D. G. (2018). The Effect of Board Capital and CEOPower on Corporate Social Responsibility Disclosures. Journal of Business Ethics,150 (1), 41–56.
10. Oleksyn, T. (2018). Zarządzanie kompetencjami. Teoria i praktyka. Warszawa: WoltersKluwer.
11. Pabian, A. (2015). Rola dyrekcji w promowaniu i wdrażaniu zasad sustainability w przedsiębiorstwie. Przegląd Organizacji, 4, 6–11.
12. Rostkowski, T. (2014). Model kompetencyjny organizacji. W: M. Juchnowicz (red.),Zarządzanie kapitałem ludzkim. Procesy, narzędzia, aplikacje. Warszawa: PWE, 38–64.
13. Strand, R. (2013). The Chief Officer of Corporate Social Responsibility: A Study of ItsPresence in Top Management Teams. Journal of Business Ethics, 112 (4), 721–734.
14. Szczupaczyński, J. (2011). Bariery etycznego zarządzania w opinii polskich menedżerówi przedsiębiorców. Przegląd Organizacji, 1, 12–16.
15. Walkowiak, R. (2008). Problemy metodologiczne pomiaru i raportowania kompetencji. W: S. A. Witkowski, T. Listwan (red.), Kompetencje a sukces zarządzania organizacją. Warszawa: Difin, 28–36. Journal of Cleaner Production, 106, 497–506.
16. Wesselink, R., Blok, V., Leur van, S., Lans, T., Dentoni, D. (2015). Individual Competenciesfor Managers Engaged in Corporate Sustainable Management Practices.
17. Wyrzykowska, B., Zaleśna, A. (2017). Kompetencje menedżerów w zrównoważonej organizacji. Studia i Prace WNEiZ Uniwersytetu Szczecińskiego, 48 (2), 373–382.
18. Wu, L.‑Z., Kwan, H. K., Yim, F. H., Chiu, R. K., He, X. (2015). CEO Ethical Leadership andCorporate Social Responsibility: A Moderated Mediation Model. Journal of BusinessEthics, 130 (4), 819–831.
19. Zakrzewska-Bielawska, A. (2018). Modele badawcze w naukach o zarządzaniu. Organizacjai Kierowanie, 2, 11–25.
2. Brown, M. E., Treviño, L. K., Harrison, D. A. (2005). Ethical Leadership: A Social LearningPerspective for Construct Development and Testing. Organizational Behaviorand Human Decision Processes, 97 (2), 117–134.
3. Eisenbeiss, S. A., Knippenberg van, D., Fahrbach, C. M. (2015). Doing Well by DoingGood? Analyzing the Relationship between CEO Ethical Leadership and Firm Performance. Journal of Business Ethics, 128 (3), 635–651.
4. Frankfort-Nachmias, C., Nachmias, D. (2001). Metody badawcze w naukach społecznych.Poznań: Zysk i Ska.
5. Hansen, D. S., Dunford, B. B., Alge, B. J., Jackson, C. L. (2016). Corporate Social Responsibility,Ethical Leadership, and Trust Propensity: A Multi-Experience Model of PerceivedEthical Climate. Journal of Business Ethics, 137 (4), 649–662.
6. KPMG (2014). Społeczna odpowiedzialność biznesu: fakty a opinie. https://assets.kpmg.com/content/dam/kpmg/pdf/2016/03/Raport-Spoleczna-odpowiedzialnosc-biznesufakty-a-opinie-KPMG-FOB-2014.pdf, 3.09.2018.
7. Maignan, I., Ferrell, O. C. (2000). Measuring Corporate Citizenship in Two Countries:The Case of the United States and France. Journal of Business Ethics, 23 (3), 283–297.
8. Marcinkowska, M. (2010). Społeczna odpowiedzialność przedsiębiorstw a ich wynikiekonomiczne – przegląd badań. Przegląd Organizacji, 12, 3–5.
9. Muttakin, M. B., Khan, A., Mihret, D. G. (2018). The Effect of Board Capital and CEOPower on Corporate Social Responsibility Disclosures. Journal of Business Ethics,150 (1), 41–56.
10. Oleksyn, T. (2018). Zarządzanie kompetencjami. Teoria i praktyka. Warszawa: WoltersKluwer.
11. Pabian, A. (2015). Rola dyrekcji w promowaniu i wdrażaniu zasad sustainability w przedsiębiorstwie. Przegląd Organizacji, 4, 6–11.
12. Rostkowski, T. (2014). Model kompetencyjny organizacji. W: M. Juchnowicz (red.),Zarządzanie kapitałem ludzkim. Procesy, narzędzia, aplikacje. Warszawa: PWE, 38–64.
13. Strand, R. (2013). The Chief Officer of Corporate Social Responsibility: A Study of ItsPresence in Top Management Teams. Journal of Business Ethics, 112 (4), 721–734.
14. Szczupaczyński, J. (2011). Bariery etycznego zarządzania w opinii polskich menedżerówi przedsiębiorców. Przegląd Organizacji, 1, 12–16.
15. Walkowiak, R. (2008). Problemy metodologiczne pomiaru i raportowania kompetencji. W: S. A. Witkowski, T. Listwan (red.), Kompetencje a sukces zarządzania organizacją. Warszawa: Difin, 28–36. Journal of Cleaner Production, 106, 497–506.
16. Wesselink, R., Blok, V., Leur van, S., Lans, T., Dentoni, D. (2015). Individual Competenciesfor Managers Engaged in Corporate Sustainable Management Practices.
17. Wyrzykowska, B., Zaleśna, A. (2017). Kompetencje menedżerów w zrównoważonej organizacji. Studia i Prace WNEiZ Uniwersytetu Szczecińskiego, 48 (2), 373–382.
18. Wu, L.‑Z., Kwan, H. K., Yim, F. H., Chiu, R. K., He, X. (2015). CEO Ethical Leadership andCorporate Social Responsibility: A Moderated Mediation Model. Journal of BusinessEthics, 130 (4), 819–831.
19. Zakrzewska-Bielawska, A. (2018). Modele badawcze w naukach o zarządzaniu. Organizacjai Kierowanie, 2, 11–25.