Main Article Content
Abstract
Postawy etyki w zawodzie menedżera powinny istnieć w każdego rodzaju organizacji. Jest to bardzo ważne zwłaszcza w przypadku organizacji, które chcą być postrzegane jako społecznie odpowiedzialne. Celem artykułu jest prezentacja wyników badania nad przywództwem etycznym i społeczną odpowiedzialnością organizacji (corporate social responsibility, CSR). Badanie przeprowadzono metodą sondażu na próbie 185 studentów z dwóch uczelni biznesowych. Z badania wynika, że im bardziej przywódca (przełożony) jest etyczny, tym częściej organizacja jest społecznie odpowiedzialna. Siła tego związku jest umiarkowana. Zaobserwowano ponadto, że w 14,7–16,1% przypadków przywódca nie postępuje etycznie, chociaż organizację można przedstawić jako społecznie odpowiedzialną.
Article Details
The author of the article declares that the submitted article does not infringe the copyrights of third parties. The author agrees to subject the article to the review procedure and to make editorial changes. The author transfers, free of charge, to SGH Publishing House the author's economic rights to the work in the fields of exploitation listed in the Article 50 of the Act of 4 February 1994 on Copyright and Related Rights – provided that the work has been accepted for publication and published.
SGH Publishing House holds economic copyrights to all content of the journal. Placing the text of the article in a repository, on the author's home page or on any other page is allowed as long as it does not involve obtaining economic benefits, and the text will be provided with source information (including the title, year, number and internet address of the journal).
References
-
1. Basu, K., Palazzo, G. (2008). Corporate Social Responsibility: A Process Model of Sensemaking. Academy of Management Review, 33 (1), 122–136.
2. Brown, M. E., Treviño, L. K., Harrison, D. A. (2005). Ethical Leadership: A Social LearningPerspective for Construct Development and Testing. Organizational Behaviorand Human Decision Processes, 97 (2), 117–134.
3. Eisenbeiss, S. A., Knippenberg van, D., Fahrbach, C. M. (2015). Doing Well by DoingGood? Analyzing the Relationship between CEO Ethical Leadership and Firm Performance. Journal of Business Ethics, 128 (3), 635–651.
4. Frankfort-Nachmias, C., Nachmias, D. (2001). Metody badawcze w naukach społecznych.Poznań: Zysk i Ska.
5. Hansen, D. S., Dunford, B. B., Alge, B. J., Jackson, C. L. (2016). Corporate Social Responsibility,Ethical Leadership, and Trust Propensity: A Multi-Experience Model of PerceivedEthical Climate. Journal of Business Ethics, 137 (4), 649–662.
6. KPMG (2014). Społeczna odpowiedzialność biznesu: fakty a opinie. https://assets.kpmg.com/content/dam/kpmg/pdf/2016/03/Raport-Spoleczna-odpowiedzialnosc-biznesufakty-a-opinie-KPMG-FOB-2014.pdf, 3.09.2018.
7. Maignan, I., Ferrell, O. C. (2000). Measuring Corporate Citizenship in Two Countries:The Case of the United States and France. Journal of Business Ethics, 23 (3), 283–297.
8. Marcinkowska, M. (2010). Społeczna odpowiedzialność przedsiębiorstw a ich wynikiekonomiczne – przegląd badań. Przegląd Organizacji, 12, 3–5.
9. Muttakin, M. B., Khan, A., Mihret, D. G. (2018). The Effect of Board Capital and CEOPower on Corporate Social Responsibility Disclosures. Journal of Business Ethics,150 (1), 41–56.
10. Oleksyn, T. (2018). Zarządzanie kompetencjami. Teoria i praktyka. Warszawa: WoltersKluwer.
11. Pabian, A. (2015). Rola dyrekcji w promowaniu i wdrażaniu zasad sustainability w przedsiębiorstwie. Przegląd Organizacji, 4, 6–11.
12. Rostkowski, T. (2014). Model kompetencyjny organizacji. W: M. Juchnowicz (red.),Zarządzanie kapitałem ludzkim. Procesy, narzędzia, aplikacje. Warszawa: PWE, 38–64.
13. Strand, R. (2013). The Chief Officer of Corporate Social Responsibility: A Study of ItsPresence in Top Management Teams. Journal of Business Ethics, 112 (4), 721–734.
14. Szczupaczyński, J. (2011). Bariery etycznego zarządzania w opinii polskich menedżerówi przedsiębiorców. Przegląd Organizacji, 1, 12–16.
15. Walkowiak, R. (2008). Problemy metodologiczne pomiaru i raportowania kompetencji. W: S. A. Witkowski, T. Listwan (red.), Kompetencje a sukces zarządzania organizacją. Warszawa: Difin, 28–36. Journal of Cleaner Production, 106, 497–506.
16. Wesselink, R., Blok, V., Leur van, S., Lans, T., Dentoni, D. (2015). Individual Competenciesfor Managers Engaged in Corporate Sustainable Management Practices.
17. Wyrzykowska, B., Zaleśna, A. (2017). Kompetencje menedżerów w zrównoważonej organizacji. Studia i Prace WNEiZ Uniwersytetu Szczecińskiego, 48 (2), 373–382.
18. Wu, L.‑Z., Kwan, H. K., Yim, F. H., Chiu, R. K., He, X. (2015). CEO Ethical Leadership andCorporate Social Responsibility: A Moderated Mediation Model. Journal of BusinessEthics, 130 (4), 819–831.
19. Zakrzewska-Bielawska, A. (2018). Modele badawcze w naukach o zarządzaniu. Organizacjai Kierowanie, 2, 11–25.
References
2. Brown, M. E., Treviño, L. K., Harrison, D. A. (2005). Ethical Leadership: A Social LearningPerspective for Construct Development and Testing. Organizational Behaviorand Human Decision Processes, 97 (2), 117–134.
3. Eisenbeiss, S. A., Knippenberg van, D., Fahrbach, C. M. (2015). Doing Well by DoingGood? Analyzing the Relationship between CEO Ethical Leadership and Firm Performance. Journal of Business Ethics, 128 (3), 635–651.
4. Frankfort-Nachmias, C., Nachmias, D. (2001). Metody badawcze w naukach społecznych.Poznań: Zysk i Ska.
5. Hansen, D. S., Dunford, B. B., Alge, B. J., Jackson, C. L. (2016). Corporate Social Responsibility,Ethical Leadership, and Trust Propensity: A Multi-Experience Model of PerceivedEthical Climate. Journal of Business Ethics, 137 (4), 649–662.
6. KPMG (2014). Społeczna odpowiedzialność biznesu: fakty a opinie. https://assets.kpmg.com/content/dam/kpmg/pdf/2016/03/Raport-Spoleczna-odpowiedzialnosc-biznesufakty-a-opinie-KPMG-FOB-2014.pdf, 3.09.2018.
7. Maignan, I., Ferrell, O. C. (2000). Measuring Corporate Citizenship in Two Countries:The Case of the United States and France. Journal of Business Ethics, 23 (3), 283–297.
8. Marcinkowska, M. (2010). Społeczna odpowiedzialność przedsiębiorstw a ich wynikiekonomiczne – przegląd badań. Przegląd Organizacji, 12, 3–5.
9. Muttakin, M. B., Khan, A., Mihret, D. G. (2018). The Effect of Board Capital and CEOPower on Corporate Social Responsibility Disclosures. Journal of Business Ethics,150 (1), 41–56.
10. Oleksyn, T. (2018). Zarządzanie kompetencjami. Teoria i praktyka. Warszawa: WoltersKluwer.
11. Pabian, A. (2015). Rola dyrekcji w promowaniu i wdrażaniu zasad sustainability w przedsiębiorstwie. Przegląd Organizacji, 4, 6–11.
12. Rostkowski, T. (2014). Model kompetencyjny organizacji. W: M. Juchnowicz (red.),Zarządzanie kapitałem ludzkim. Procesy, narzędzia, aplikacje. Warszawa: PWE, 38–64.
13. Strand, R. (2013). The Chief Officer of Corporate Social Responsibility: A Study of ItsPresence in Top Management Teams. Journal of Business Ethics, 112 (4), 721–734.
14. Szczupaczyński, J. (2011). Bariery etycznego zarządzania w opinii polskich menedżerówi przedsiębiorców. Przegląd Organizacji, 1, 12–16.
15. Walkowiak, R. (2008). Problemy metodologiczne pomiaru i raportowania kompetencji. W: S. A. Witkowski, T. Listwan (red.), Kompetencje a sukces zarządzania organizacją. Warszawa: Difin, 28–36. Journal of Cleaner Production, 106, 497–506.
16. Wesselink, R., Blok, V., Leur van, S., Lans, T., Dentoni, D. (2015). Individual Competenciesfor Managers Engaged in Corporate Sustainable Management Practices.
17. Wyrzykowska, B., Zaleśna, A. (2017). Kompetencje menedżerów w zrównoważonej organizacji. Studia i Prace WNEiZ Uniwersytetu Szczecińskiego, 48 (2), 373–382.
18. Wu, L.‑Z., Kwan, H. K., Yim, F. H., Chiu, R. K., He, X. (2015). CEO Ethical Leadership andCorporate Social Responsibility: A Moderated Mediation Model. Journal of BusinessEthics, 130 (4), 819–831.
19. Zakrzewska-Bielawska, A. (2018). Modele badawcze w naukach o zarządzaniu. Organizacjai Kierowanie, 2, 11–25.