Treść głównego artykułu

Abstrakt

Przedsiębiorczość jako zjawisko społeczne, choć silnie związana z prowadzeniem zyskownej działalności gospodarczej, jest także wykorzystywana w innych formach aktywności ludzi. W różnych okresach podejście bazujące na twórczości, rzutkości oraz innowacyjności było również stosowane do rozwiązywania problemów społecznych, jednakże ten aspekt wykorzystania przedsiębiorczości stanowił tylko niewielką część jej stosowania. Choć pojęcie przedsiębiorczości społecznej pojawiło się już w praktyce i było ujęte w literaturze w latach 70. XX w., jej pojmowanie i stosowanie było ograniczone. Rozwój i szersze wykorzystanie założeń tej koncepcji nastąpiło w latach 90. XX w. Można wskazać, że działania te były odpowiedzią na ówczesne zapotrzebowanie społeczne, bowiem jednym z efektów postępu technologicznego w zakresie komputeryzacji, robotyzacji i automatyzacji była wzrastająca liczba osób zagrożonych bezrobociem strukturalnym i wykluczeniem. Stąd też pojawiła się konieczność poszukiwania w szerszym wymiarze skutecznych rozwiązań wyłaniających się problemów społecznych, a decydujące role w tych działaniach odgrywały (i w dalszym ciągu odgrywają) innowacyjność i przedsiębiorczość. Efektem było ukształtowanie się koncepcji ekonomii społecznej, w jej ramach zaś koncepcji przedsiębiorczości społecznej i przedsiębiorstw społecznych. W artykule przedstawiono istotę i regionalne zróżnicowanie przedsiębiorstw społecznych oraz specyfikę zasobów ludzkich w nich zatrudnionych. Podano również przykłady „inteligentnych praktyk” stosowanych w ramach zarządzania zasobami ludzkimi, służących tworzeniu wartości społecznych i ekonomicznych w przedsiębiorstwach społecznych.

Słowa kluczowe

ekonomia społeczna przedsiębiorstwo społeczne praktyki zarządzania zasobami ludzkimi

Szczegóły artykułu

Jak cytować
Gach , D. . (2019). Wybrane praktyki zarządzania zasobami ludzkimi w przedsiębiorstwach społecznych. Edukacja Ekonomistów I Menedżerów, 53(3), 52–71. https://doi.org/10.5604/01.3001.0013.5254

Referencje

    1. Alter, K. (2007). Social Enterprise Typology. Virtue Ventures LLC.
    2. Austin, J. (ed.) (2006). Effective Management of Social Enterprises. Lessons from Businesses and Civil Society Organizations in IberoAmerica. Cambridge: Harvard University.
    3. Bidet, E., Eum, H.‑S. (2011). Social Enterprise in South Korea: History and Diversity. Social Enterprise Journal, 7 (1), 69–85.
    4. Brdulak, J., Florczak, E. (2016). Uwarunkowania działalności przedsiębiorstw społecznych w Polsce. Warszawa: Oficyna Wydawnicza Uczelni Łazarskiego.
    5. Davister, C., Defourny, J., Grégoire, O. (2004). Work Integration Social Enterprises in the European Union: An Overview of Existing Models. EMES Working Paper no. 04–04.
    6. Defourny, J., Kim, S.‑Y. (2011). Emerging Models of Social Enterprise in Eastern Asia: A Cross-Country Analysis. Social Enterprise Journal, 7 (1), 86–111.
    7. Defourny, J., Nyssens, M. (2008). Social Enterprise in Europe: Recent Trends and Developments. Social Enterprise Journal, 4 (3), 202–228.
    8. DES (2019). http://www.ekonomiaspoleczna.gov.pl/, 5.05.2019.
    9. Harrison, J. F. C. (2009). Robert Owen and the Owenites in Britain and America. The Quest for the New Moral World. London: Routledge Taylor & Francis Group.
    10. Hausner, J., Laurisz, N. (2008). Czynniki krytyczne tworzenia przedsiębiorstw społecznych. Przedsiębiorstwo społeczne. Konceptualizacja. W: J. Hausner (red.), Przedsiębiorstwa społeczne w Polsce. Teoria i praktyka. Kraków: Uniwersytet Ekonomiczny w Krakowie–Małopolska Szkoła Administracji Publicznej, 9–32.
    11. Martin, R. L., Osberg, S. (2007). Social Entrepreneurship: The Case for Definition. Stanford Social Innovation Review, Spring, 29–39.
    12. Pocztowski, A. (2008). Zarządzanie zasobami ludzkimi. Strategie – procesy – metody. Warszawa: PWE.
    13. Rifkin, J. (1995). The end of labour. Deadline of labour movement in the world and the beginning of the post-commercial era. New York: Putnam Publishing Group.
    14. Roitter, M. M., Vivas, A. (2009). Argentina. In: J. A. Kerlin (ed.), Social Enterprise. A Global Comparison. Hannover–London: University Press of New England, 139‒162.
    15. Rokita, J. (2005). Zarządzanie strategiczne. Tworzenie i utrzymywanie przewagi konkurencyjnej. Warszawa: PWE.
    16. Stankiewicz, M. J. (2002). Konkurencyjność przedsiębiorstwa. Budowanie konkurencyjności przedsiębiorstwa w warunkach globalizacji. Toruń: TNOiK „Dom Organizatora”.
    17. The Nobel Prize (2019). https://www.nobelprize.org/prizes/peace/2006/summary/, 20.03.2019.
    18. UNDP (2008). Social Enterprise: A New Model for Poverty Reduction and Employment Generation. An Examination of the Concept and Practice in Europe and the Commonwealth of Independent States. Regional Bureau for Europe and the Commonwealth of IndependentStates.
    19. Ustawa z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie. Dz.U. Nr 96, poz. 873.
    20. Ustawa z dnia 27 kwietnia 2006 r. o spółdzielniach socjalnych. Dz.U. Nr 94, poz. 651.
    21. Waszkowski, H. (2016). Ruch spółdzielczości inwalidów i jego znaczenie dla rehabilitacji osób niepełnosprawnych w Polsce. Warszawa: Wydawnictwo TWK.
    22. Wstępny Projekt założeń do Ustawy o Ekonomii Społecznej i Solidarnej (2017). http://www.ekonomiaspoleczna.gov.pl/download/files/EKONOMIA%20SPOLECZNA/zalozenia_ustawa_ES_21.04.2017.pdf, 30.06.2019.
    23. Wytyczne w zakresie realizacji przedsięwzięć w obszarze włączenia społecznego i zwalczania ubóstwa z wykorzystaniem środków Europejskiego Funduszu Społecznego i Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego na lata 2014–2020 (2016). https://www.funduszeeuropejskie.gov.pl/media/27996/wytyczneCT9_24.pdf, 30.06.2019.