Treść głównego artykułu

Abstrakt

Jednym z kluczowych problemów polskiego rynku pracy jest starzenie się zasobów pracy. Wielu pracodawców, kierując się przeświadczeniem o homogeniczności populacji osób w wieku 55+, nie chce ich zatrudniać, uważając, że osoby starsze są nieproduktywne, pracują wolniej i ich zatrudnienie będzie skutkowało dla pracodawcy wyższymi wskaźnikami absencji i większymi kosztami pracy. W artykule podjęto problematykę wspierania zatrudnienia osób, które przekroczyły 55. rok życia. Celem jest wskazanie potencjalnych sposobów podtrzymania i wydłużenia ich aktywności zawodowej. Przedmiotem rozważań są działania w obszarze pozaszkolnej edukacji zawodowej – szkolenia pracownicze, coaching i mentoring odwrócony. Wskazano je jako metody doskonalenia kompetencji lub zniwelowania deficytów kompetencyjnych starszych pracowników. W artykule wykorzystano wyniki badań GUS oraz badań własnych i innych autorów.

Słowa kluczowe

szkolenie coaching mentoring odwrócony osoby w wieku 55 zatrudnienie

Szczegóły artykułu

Jak cytować
Jeruszka , U. (2019). Edukacyjne wspieranie zatrudnienia osób w wieku 55+. Edukacja Ekonomistów I Menedżerów, 53(3), 75–86. https://doi.org/10.5604/01.3001.0013.5256

Referencje

    1. Amstrong, M., Taylor, S. (2016). Zarządzanie zasobami ludzkimi. Warszawa: Wolters Kluwer.
    2. Bennewicz, M. (2008). Coaching, czyli restauracja osobowości. Warszawa: Spółka Komandytowa.
    3. Borkowska, S. (2014). Imperatyw rozwoju zawodowego pracowników. Polityka Społeczna, 3, 7–12.
    4. Borkowska, S. (1999). Słowo wstępne: o potrzebie i możliwościach wzrostu efektywności zawodowej. W: S. Borkowska (red.), Edukacja zawodowa a rynek pracy. Warszawa: IPiSS, 5–7.
    5. Dilts, R. (2006). Od przewodnika do Inspiratora, czyli Coaching przez Duże „C”. Warszawa: PINLP.
    6. Feifs, T. (2011), Dobre praktyki zarządzania kapitałem ludzkim – perspektywa europejska. W: M. Juchnowicz (red.), Najlepsze praktyki w zarządzaniu kapitałem ludzkim. Metody badania. Opisy przypadków. Warszawa: Oficyna Wydawnicza SGH, 85‒126.
    7. Fryczyńska, M., (2014), Stan i perspektywy kształcenia i rozwoju kompetencji dla potrzeb branży telekomunikacyjnej. Edukacja Ekonomistów i Menedżerów. Problemy. Innowacje. Projekty, 2 (32), 57‒72.
    8. GUS (2013). Aktywność ekonomiczna ludności. Narodowy Spis Powszechny Ludności i Mieszkań 2011. Warszawa.
    9. GUS (2018a). Aktywność Ekonomiczna Ludności Polski IV kwartał 2017. Warszawa.
    10. GUS (2018b). Kształcenie dorosłych 2016. Gdańsk.
    11. GUS (2016). Wpływ zmian demograficznych i starzenia się społeczeństwa na organizację systemu ochrony zdrowia. Warszawa.
    12. Jeruszka, U. (2019). Zatrudnialność w perspektywie pedagogiki pracy. Warszawa: Difin.
    13. Karney, J. E. (2007). Psychopedagogika pracy. Wybrane zagadnienia z psychologii i pedagogiki pracy. Warszawa: Wydawnictwo Akademickie „Żak”.
    14. Pilch, T., Bauman, T. (2001). Zasady badań pedagogicznych. Strategie ilościowe i jakościowe. Warszawa: Wydawnictwo Akademickie „Żak”.
    15. PKD (2007). https://pl.wikipedia.org/wiki/Polska_Klasyfikacja_Dzialalnosci, 2.02.2019.
    16. Striker, M. (2015). Stereotypy dotyczące absencji chorobowej a zatrudnialność. Edukacja Ekonomistów i Menedżerów. Problemy. Innowacje. Projekty, 1 (35), 109–121.
    17. Szatur-Jaworska, B. (2018), „Socjalna biografia” polskich baby boomersów, czyli jak polityka społeczna kształtowała bieg życia tego pokolenia. Polityka Społeczna, 9, 1–7.
    18. Szewczyk, A. (2016). Sztuka prowadzenia dialogu w coachingu. W: L. D. Czarkowska (red.), Coaching jako konstruktywny dialog. Warszawa: Poltext, 79‒103.
    19. Szmidt, Cz. (red.) (2012). Kompleksowy program aktywizacji osób starszych 50+. Warszawa: Akademia Leona Koźmińskiego.
    20. Walkowska, W. (2018). Pokolenie „sandwich generation” w obliczu współczesnych przemian demograficznych. Polityka Społeczna, 9, 7–12.