Treść głównego artykułu

Abstrakt

Współczesne organizacje stają w obliczu wielu wyzwań, wśród których bez wątpienia jednym z największych jest starzenie się społeczeństw. Remedium na skutki starzenia się i zarazem ważnym środkiem zapobiegawczym pojawiania się strumienia negatyw‑ nych konsekwencji tego procesu jest zarządzanie wiekiem rozumiane jako zarządzanie dojrzałymi pracownikami. Teoretyczną charakterystykę zarządzania wiekiem poprze‑ dzono opisem założeń dotyczących zatrudnialności starszych osób. Następnie opisano koncepcje reaktywnego i proaktywnego zarządzania wiekiem. Doniesienia z badań na temat strategii zarządzania wiekiem i realizacji wysoce pożądanych strategii proaktyw‑ nych w polskich organizacjach zamykają tekst. Wyniki badań pozwalają na stwierdzenie, że proaktywne zarządzanie wiekiem występuje w polskich organizacjach niezwykle rzadko. Popularyzacja filozofii i wizji zarządzania wiekiem wśród polskich pracodawców, a w szczególności wdrażanie proaktywnych strategii i narzędzi, może przyczynić się do podniesienia zatrudnialności dojrzałych pracowników.

Słowa kluczowe

zatrudnialność zarządzanie wiekiem pracownik dojrzały wiek

Szczegóły artykułu

Jak cytować
Kołodziejczyk‑Olczak, I. . (2015). Wpływ zarządzania wiekiem na zatrudnialność dojrzałych pracowników. Edukacja Ekonomistów I Menedżerów, 35(1), 75–93. https://doi.org/10.5604/01.3001.0009.4498

Referencje

    1. Chan, Ch.‑Ch. (2014). An instructional cycle for enhancing innovation‑embeddedemployability. Education + Training, 56(8/9), 870–881.
    2. Frączkiewicz‑Wronka, A., Marzec, I. (2012). Rozwój zatrudnialności pracownikóww organizacjach publicznych. W: A. Stabryła, K. Woźniak (red.), Determinanty rozwoju potencjału organizacji. Kraków: Fundacja Uniwersytetu Ekonomicznegow Krakowie, Encyklopedia Zarządzania, Mfiles.pl, 215–226.
    3. Ilmarinen, J. (2005). Towards a longer Worklife! Ageing and the quality of worklife in theEuropean Union, Helsinki: Finnish Institute of Occupational Health, Ministry ofSocial Affairs and Health.
    4. Ilmarinen, J. (2010). Sustainable employability and workability, Maastricht: ESF‑AgeNetwork.
    5. Kołodziejczyk‑Olczak, I. (2014a). Zarządzanie pracownikami dojrzałymi. Wyzwania i pro‑blemy. Łódź: Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego.
    6. Kołodziejczyk‑Olczak, I. (2014b). Reactive and proactive age management strate‑gies in Polish companies – research results. Cracow Review of Economics and Management, 9(933).
    7. Kooij, D., Guest, D., Clinton, M., Knight, T., Jansen, P., Dikkers, J. (2013). How the impact of HR practices on employee wellbeing and performance changes with age. Human Resource Management Journal, 23(1), 18–32.
    9. Naegele, G., Walker, A. (2006). A guide to good practice in age management. Brussels:Office for Official Publications of the European Communities.
    10. Patrickson, M., Ranzij, R. (2003). Employability of older workers. Equal OpportunitiesInternational, 5(22), 50–65.
    11. Sienkiewicz, Ł. (2009). Elastyczność zawodowa Polaków jako determinanta decyzjizatrudnieniowych. W: M. Juchnowicz (red.), Postawy Polaków wobec pracy w zarzą‑dzaniu kapitałem ludzkim. Warszawa: Oficyna a Wolters Kluwer business, 67–92.
    12. TAEN – The Age and Employment Network. (2007). Managing the Ageing Workforce. Anintroductory guide to age management for HR Professional.
    13. Vanhercke, D., De Cuyper, N., Peeters, E., De Witte, H. (2014). Defining perceivedemployability: a psychological approach. Personnel Review, 43(4), 592–605.
    14. Walker, A. (1997). Combating Age Barriers in Employment –A European ResearchReport. Dublin: European Foundation.
    15. Walker, A. (2005). The Emergence of Age Management in Europe. International Journalof Organisational Behaviour, 10(1).
    16. Wallin, M., Hussi, T. (2011). Best practices in Age Management – evaluation of organisa‑tion cases. Final report. Finnish Work Environment Fund.