Ekologiczna odpowiedzialność przedsiębiorstw w kontekście zapewnienia dobrego stanu środowiska
Abstrakt
Ochrona środowiska stała się w ostatnich latach bardzo ważnym tematem nie tylko w polityce, ale także dla gospodarki światowej. Przedsiębiorstwa są organizacjami, które w istotny sposób wpływają na środowisko naturalne. Przedsiębiorcy mają tego świadomość czego efektem są powstające nowe koncepcje, które wpływają na zmianę myślenia o produkcji. Nie ma wątpliwości, że aspekt ekologiczny musi być brany pod uwagę w kontekście zarządzania firmą przyszłości. Zwrócenie uwagi przedsiębiorstwa na ekologiczny wymiar prowadzonej działalności znajduje swoje uzasadnienie nie tylko w etyce, ale również w ekonomii. Przegląd literatury wskazuje na wiele korzyści dla przedsiębiorstw płynących z wprowadzania odpowiednich praktyk w zakresie ochrony środowiska. Artykuł omawia pojęcie i istotę ekologicznej odpowiedzialności przedsiębiorstw przez pryzmat odpowiedzialności za przyszłe pokolenia. Celem artykułu jest analiza i ocena ekologicznej odpowiedzialności przedsiębiorstw z indeksu WIG-ESG, na podstawie informacji zawartych na oficjalnych stronach internetowych (działania środowiskowe realizowane przez przedsiębiorstwa, rodzaje praktyk prośrodowiskowych, analiza deklaracji odpowiedzialności za środowisko naturalne przez pryzmat dbałości o przyszłe pokolenia, próba odpowiedzi na pytanie – dlaczego przedsiębiorstwa z branż, które istotnie mogą wpływać na środowisko naturalne, są bardziej zainteresowane kwestiami środowiskowymi?). Wyniki badania pokazały, że firmy z indeksu WIG-ESG, w głównej mierze zainteresowane są działaniami związanymi z oszczędzaniem energii, gospodarką odpadami, zmniejszaniem emisji gazów cieplarnianych. Praktyki prośrodowiskowe związane są z procesami i produktami, a 40 proc. firm deklaruje odpowiedzialność za środowisko w kontekście odpowiedzialności za przyszłe pokolenia. Branże, które bardziej zanieczyszczają środowisko, mają wiele bodźców do ograniczania działań nieekologicznych.
Full Text
Bibliografia
Arenas D., Rodrigo P. (2016), On Firms and the Next Generations: Difficulties and Possibilities for Business Ethics Inquiry, “Journal of Business Ethics”, Vol. 13(1), p. 165-178.
B Lab (2020), Certified B Corporation, https://bcorporation.net/about-b-corps, dostęp 17.10.2020.
Bernatt M. (2009), Społeczna odpowiedzialność biznesu. Wymiar konstytucyjny i międzynarodowy, Warszawa, WN Wydziału Zarządzania Uniwersytetu Warszawskiego.
Birnbacher D. (2009), Responsibility for Future Generations – Scope and Limits, “Studia Ecologicae et Bioethicae”, Vol. 7(1), p. 75-106.
Bortree D.S., Ahern L., Smith A.N., Dou X. (2013), Framing environmental responsibility: 30 years of CSR messages in National Geographic Magazine, “Public Relations Review”, Vol. 39(5), p. 491-496.
Borys T. (2013), Nowe kierunki ekonomii środowiska i zasobów naturalnych w aspekcie nowej perspektywy finansowej Unii Europejskiej, „Ekonomia i Środowisko”, Vol. 1(44), s. 8-28.
Bowen F. (2014), After Greenwashing. Symbolic Environmentalism and Society, Cambridge, Cambridge University Press.
Braun P. (2010), Going green: women entrepreneurs and the environment, “International Journal of Gender and Entrepreneurship”, Vol. 2(3), p. 245-259.
Callicott J.B. (1984), Non-antropocentric value theory and environmental ethics, “American Philosophical Quarterly”, Vol. 21(4), p. 299-309.
Cheema S., Javed F. (2017), The effects of corporate social responsibility toward green human resource management: The mediating role of sustainable development, “Cogent Business & Management”, Vol. 4( 1).
Coase R.H. (2013), Firma, rynek i prawo, Warszawa, Oficyna a Wolters Kluwer business.
El Ghoul S., Guedhami O., Kim H., Park K. (2018), Corporate environmental responsibility and the cost of capital: International evidence, “Journal of Business Ethics”, Vol. 149 (2), p. 335-361.
DNB Bank Polska S.A. i PwC (2020), Kierunki 2020. Zielona odpowiedzialność biznesu. Czy biznes przyjazny środowisku się opłaca?, https://www.dnb.pl/pl/o-banku , dostęp 17.10.2020.
Friedman M. (1970), The Social Responsibility of Business is to Increase its Profits, “The New York Times Magazine”, p. 1-6, http://umich.edu/thecore/doc/Friedman.pdf, dostęp 18.10.2020.
Ganescu C., Dindire L. (2014), Corporate environmental responsibility – a key determinant of corporate reputation, “Computational Methods in Social Sciences”, Vol. 2(1), p. 48-53.
Gangi F., Daniele L.M., Varrone N. (2020), How do corporate environmental policy and corporate reputation affect risk-adjusted financial performance?, “Business Strategy and the Environment”, Vol. 29(5), p. 1975-1991.
Garcia-Portela L. (2017), Our responsibility to future generations in the context of ecological crisis, “American Journal of Semiotics”, Vol. 33(1-2), p. 99-112.
GPW (2019), GPW uruchamia indeks WIG-ESG, www.gp.pl, dostęp 22.10.2020.
Green M. (2019), Reuters, World’s Biggest Firms Foresee $1 Trilion Climate Cost Hit, https://www.reuters.com.
Gündling L. (1990), Our responsibility to future generations, “American Journal of International Law”, Vol. 84(1), p. 207-212.
Ha-Brookshire J. (2017), Toward Moral Responsibility Theories of Corporate Sustainability and Sustainable Supply Chain, “Journal of Business Ethics”, Tom 145, Nr 2, p. 227-237.
Heikkurinen P. (2010), Image Differentiation with Corporate Environmental Responsibility,“Corporate Social Responsibility and Environmental Management”, Vol. 17( 3), p. 142-152.
Heikkurinen P. (2018), Strategic corporate responsibility: a theory review and synthesis, “Journal of Global Responsibility”, Vol. 9( 4), p. 388-414.
Investopedia (2019), The 3 Pillars of Corporate Sustainability, https://www.investopedia.com, dostęp 17.10.2020.
Jackson L. (2020), World Economic Forum, A Decade Left. Confronting Runaway Climate Threat, https://reports.weforum.org, dostęp 17.10.2020.
Jeurissen R., Keijzers G. (2004), Future generations and business ethics, “Business Ethics Quarterly”, Vol. 14(1), p. 47-69.
Karassin O., Bar-Haim A. (2016), Multilevel corporate environmental responsibility, “Journal of Environmental Management”, Vol. 183, part 1, p. 110-120.
Moisescu O.I., Gica O.A. (2020), The Impact of Environmental and Social Responsibility on Customer Loyalty: A Multigroup Analysis among Generations X and Y, “International Journal of Environmental Research and Public Health”, Tom 17, Nr 18, p. 1-22.
NCA (2018), Fourth National climate Assessment Volume II: Impacts, Risk and adaptation in the United States, National Climate Assessment, https://nca2018.globalchange.gov.
OECD (2016), The economic consequences of outdoor air pollution. Policy Highlights, https://www.oecd.org, dostęp 18.10.2020.
Pfister M. (2020), Corporte Social Responsibility and Organizational Attraction: A Systematic Literature Review, “American Journal of Management”, Vol. 20(2), p. 96-111.
Pimonenko T., Bilan Y., Horak J., Starchenko L., Gajda W. (2020), Green Brand of Companies and Greenwashing under Sustainable Development Goals, „Sustainability”, Vol. 12(4).
Randall T. (2019), Care Ethics and Obligations to Future Generations, “Hypatia. A Journal of Feminist Philosophy”, Vol. 34(3), p. 527-545.
Rashid N.R.N.A, Rahman N.I.A., Khalid S.A. (2014), Environmental Corporate Social Responsibility (ECSR) as a Strategic Marketing Initiatives, “Procedia – Social and Behavioral Sciences”, Vol. 130, p. 499-508.
Reid J., Templeman L., Allen H. (2020), Davos 2020: We need to talk about (sustainable) growth, Deutsche Bank Research, https://www.dbresearch.com, dostęp 18.10.2020.
Samuelson P.A., Nordhaus W.D. (2012), Ekonomia, Poznań, Dom Wydawniczy REBIS Sp. z o.o..
Sim J.E., Kim B. (2019), Commitment to Environmental and Climate Change Sustainability under Competition, “Sustainability”, Vol. 11(7).
Sindhi S., Kumar N. (2012), Corporate environmental responsibility – transitional and evolving, “Management of Environmental Quality”, Tom 23(6), p. 640-657.
Slaughter R.A. (1994), Why we should care for future generations now, “Futures”, Vol. 26(10), p. 1077-1085.
Smaliukiene R. (2007), Stakeholders’ impact on the environmental responsibility: Model design and testing, “Journal of Business Economics and Management”, Vol. 8(3), p. 213-223.
Spence M.B., Brown L.W. (2018), Theology and Corporate Environmental Responsibility: A Biblical Literalism Approach to Creation Care, “Journal of Biblical Integration in Business”, Vol. 21(1), p. 45 54.
Stigler G.J. (1952), The Theory of Price, New York, wyd. popr., Macmillan Co.
United Nations (2019), The Future is now - Science for Achieving Sustainable Development, Global Sustainable Development Report 2019, https://sustainabledevelopment.un.org, dostęp 17.10.2020.
Xu F., Yang M., Li Q., Yang X. (2020), Long-term economic consequences of corporate environmental responsibility: Evidence from heavily polluting listed companies in China, “Business Strategy and Environment”, Vol. 29(6), p. 2251-2264.
Zeng S., Qin Y., Zeng G. (2019), Impact of Corporate Environmental Responsibility on Investment Efficiency: The Moderating Roles of the Institutional Environment and Consumer Environmental Awareness, “Sustainability”, Vol. 11(17).
Zsolnai L. (2006), Extended stakeholder theory, “Society and Business Review”, Tom 1, No 1, p. 37-44.
Autor
Autor (Autorzy) artykułu oświadcza, że przesłane opracowanie nie narusza praw autorskich osób trzecich. Wyraża zgodę na poddanie artykułu procedurze recenzji oraz dokonanie zmian redakcyjnych. Przenosi nieodpłatnie na Oficynę Wydawniczą SGH autorskie prawa majątkowe do utworu na polach eksploatacji wymienionych w art. 50 Ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych – pod warunkiem, że praca została zaakceptowana do publikacji i opublikowana.
Oficyna Wydawnicza SGH posiada autorskie prawa majątkowe do wszystkich treści czasopisma. Zamieszczenie tekstu artykuły w repozytorium, na stronie domowej autora lub na innej stronie jest dozwolone o ile nie wiąże się z pozyskiwaniem korzyści majątkowych, a tekst wyposażony będzie w informacje źródłowe (w tym również tytuł, rok, numer i adres internetowy czasopisma).
Osoby zainteresowane komercyjnym wykorzystaniem zawartości czasopisma proszone są o kontakt z Redakcją.