Transfer wiedzy w ramach relacji nestor-sukcesor jako narzędzie realizacji idei zrównoważonego rozwoju
Article Sidebar
Przesłane
października 7, 2021
października 7, 2021
Opublikowane
października 7, 2021
października 7, 2021
Słowa kluczowe:
Abstrakt
W artykule podjęto próbę objaśnienia mechanizmu urzeczywistniania zrównoważonego rozwoju poprzez transfer wiedzy, realizowany podczas niezwykle ważnego, z punktu widzenia kontynuacji rodzinnych tradycji i wartości, procesu sukcesji. Celem artykułu jest przybliżenie mentoringu jako formy organizacji transferu wiedzy między właścicielem rodzinnego biznesu a jego następcą. Dodatkowym celem prowadzonych rozważań jest zwrócenie uwagi na oddziaływanie międzypokoleniowej komunikacji i kooperacji na proces sukcesji, którego skuteczne przeprowadzenie umożliwia długoterminowe funkcjonowanie przedsiębiorstwa na rynku. Przeprowadzone w artykule rozważania teoretyczne wskazują, że działania mentoringowe podejmowane przez nestora wspomagają proces przekazywania wiedzy oraz przyczyniają się do skutecznej realizacji procesu sukcesji. Natomiast międzypokoleniowa komunikacja i kooperacja, będące istotą działań mentoringowych, sprzyjają dzieleniu się wiedzą między członkami rodziny, a także pozwalają na budowanie wizji wielopokoleniowego przedsiębiorstwa rodzinnego.
Bibliografia
1. Antheaume N., Robic P., Barbelivien D. (2013), French family business and longevity: Have they been conducting sustainable development policies before it became a fashion, „Business History”, Vol. 55, No. 6, p. 324-326.
2. Bakiera L. (2016), Mentoring rozwojowy jako przykład komplementarności międzypokoleniowej, „E-mentor”, nr 5 (67), s. 7-8.
3. Baran M. (2016), Profil kompetencyjny profesjonalnego mentora, „Nauki o Zarządzaniu Management Sciences”, nr 2, s. 23.
4. Baran M. (2018), Uwarunkowania skuteczności mentoringu, Warszawa, Wydawnictwo Naukowe PWN.
5. Barosso Martinez A., Sanguino Galván R., Bañegil Palacios T. (2013), Study of factors influencing knowledge transfer in family firms, „Intangible Capital”, Vol. 9, No. 4, p. 1216-1238.
6. Berniak-Woźny J. (2016), Społeczna odpowiedzialność biznesu firm rodzinnych – wyzwania i rozwiązania, „Zeszyty Naukowe Wyższej Szkoły Humanitas. Zarządzanie”, nr 3, s. 20.
7. Brdulak J. (2012), Wiedza w zarządzaniu przedsiębiorstwem. Koncepcja, filary, dobre praktyki, Warszawa, Oficyna Wydawnicza SGH.
8. Brdulak J. (2011), Uwarunkowania oraz mechanizmy funkcjonowania i rozwoju organizacji opartej na wiedzy, w: Przedsiębiorstwo w warunkach zrównoważonej gospodarki opartej na wiedzy, B. Powichrowska (red.), Białystok, Wyższa Szkoła Ekonomiczna w Białymstoku, s. 53.
9. Chirico F. (2008), Knowledge accumulation in family firms: evidence from four cases studies, „International Small Business Journal”, Vol. 26, No. 4, p. 435.
10. Chirico F., Salvato C. (2008), Knowledge integration and dynamic organizational adaptation in family firms, „Family Business Review”, Vol. 21, No. 2, p. 169.
11. Czechowska-Frączak M. (2013), Inspirujący lider. Jak wspierać pracowników, aby osiągali ambitne cele przy ograniczonych zasobach?, „Personel i Zarządzanie”, nr 5, s. 69.
12. Daspit J.J., Chrisman J.J., Sharma P., Pearson A.W., Long R.G. (2017), A strategic management perspective of the family firm: past trends, new insights and future directions, „Journal of Managerial Issues”, Vol. XXIX, No. 1, p. 6.
13. Donnelley R.G. (1964), The family business, „Harvard Business Review”, Vol. 42, No. 4, p. 94.
14. Dźwigoł-Barosz M. (2018), Specyfika przedsiębiorstw rodzinnych w Polsce, „Studia i Prace WNEiZ US”, nr 52 (1), s. 37.
15. Dźwigoł-Barosz M. (2017), Kształtowanie kompetencji z obszaru inteligencji emocjonalnej w procesie sukcesji współczesnych przedsiębiorstw rodzinnych, Warszawa, Wydawnictwo Naukowe PWN.
16. Fazlagić J. (2014), Innowacyjne zarządzanie wiedzą, Warszawa, Wydawnictwo Difin.
17. Fleming Q.J. (2006), Tajniki przetrwania firmy rodzinnej, Gliwice, Wydawnictwo Helion.
18. Goh S.C. (2002), Managing effective knowledge transfer: an integrative framework and some practice implications, „Journal of Knowledge Management”, Vol. 6, No. 1, p. 26-29.
19. Gołaszewska-Kaczan U., Grześ A. (2014), Możliwość wykorzystania nowoczesnych form szkolenia w firmach rodzinnych, „Przedsiębiorczość i Zarządzanie”, t. XV, z. 7, cz. III, s. 155.
20. Gladstone B. (2004), Zarządzanie wiedzą, Warszawa, Wydawnictwo PETIT.
21. Grudzewski W.M., Hejduk I.K. (2005), Zarządzanie wiedzą w organizacji, „E–mentor”, nr 1 (8), s. 48.
22. Grudzewski W.M., Hejduk I.K. (2004), Zarządzanie wiedzą w przedsiębiorstwach, Warszawa, Wydawnictwo Difin.
23. Hadryś-Nowak A. (2019), Międzynarodowe przedsiębiorstwo rodzinne. Znaczenie orientacji przedsiębiorczej sukcesora dla internacjonalizacji przedsiębiorstwa rodzinnego, Warszawa, Wydawnictwo CeDeWu.
24. Jeżak J., Winnicka-Popczyk A., Popczyk W. (2004), Przedsiębiorstwo rodzinne funkcjonowanie i rozwój, Warszawa, Wydawnictwo Difin.
25. Kłak M. (2010), Zarządzanie wiedzą we współczesnym przedsiębiorstwie, Kielce, Wydawnictwo Wyższej Szkoły Ekonomii i Prawa im. prof. Edwarda Lipińskiego w Kielcach.
26. Krok E. (2013), Determinanty skłonności pracowników do dzielenia się wiedzą – koncepcja diagnozy dla potrzeb zarządzania, Szczecin, Wydawnictwo volumina.pl Daniel Krzanowski.
27. Królik R. (2015), Wiedza jako potencjał strategiczny przedsiębiorstwa rodzinnego, „Studia Ekonomiczne. Zeszyty Naukowe Uniwersytetu Ekonomicznego w Katowicach”, nr 222, s. 161-164.
28. Longenecker J.G., Schoen J.E. (2002), Management succession in the family business, w: Family business sourcebook, C.E. Aronoff, J.H. Astrachan, J.L. Ward (red.), Georgia, Family Enterprise Publishers, p. 61-64.
29. Marjański A. (2015), Uwarunkowania strategii rozwoju przedsiębiorstw rodzinnych, „Przedsiębiorczość i Zarządzanie”, t. XVI, z. 7, cz. I, s. 159-160.
30. Marjański A. (2012), Sukcesja jako wyróżnik przedsiębiorstwa rodzinnego, „Przedsiębiorczość i Zarządzanie”, t. XIII, z. 7, s. 11-15.
31. Michalik I. (2019), Różnorodność pokoleniowa pracowników wiedzy a instrumenty wspomagające dzielenie się wiedzą w szkole, „Przedsiębiorczość i Zarządzanie”, t. XX, z. 1, cz. II, s. 135.
32. Mikuła B. (2018), Zarządzanie oparte na wiedzy – podstawowe założenia, „Studia Ekonomiczne. Gospodarka – Społeczeństwo – Środowisko”, nr 1, s. 34.
33. Myjak T. (2016), Rozwijanie potencjału pracowników poprzez mentoring w organizacji opartej na wiedzy, „Roczniki Ekonomii i Zarządzania” t. 8, nr 2, s. 138-142.
34. Nawrat D. (2011), Rola mentoringu w transferze wiedzy w przedsiębiorstwach rodzinnych, „Przedsiębiorczość i Zarządzanie”, t. XII, z. 7, s. 324-328.
35. Nonaka I., Takeuchi H. (2000), Kreowanie wiedzy w organizacji. Jak spółki japońskie dynamizują procesy innowacyjne, Warszawa, Polska Fundacja Promocji Kadr.
36. Nuñez–Cacho Utrilla P., Grande Torraleja F.A. (2013), The importance of mentoring and coaching forprzedsiębiorstwa, „Zeszyty Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego. Finanse, Rynki Finansowe, Ubezpieczenia”, nr 46, s. 161.
37. Ober J. (2013), Funkcja i rola efektywnej komunikacji w zarządzaniu, „Zeszyty Naukowe Politechniki Śląskiej. Organizacja i Zarządzanie”, z. 65, s. 258.
38. Olszewska B., Kubica J. (2010), Zmiany w zarządzaniu przedsiębiorstwami w warunkach współczesnych zmian w otoczeniu, Wrocław, Wydawnictwo Difin.
39. Paliszkiewicz J.O. (2005), Rozwój organizacji poprzez zarządzanie kapitałem intelektualnym, Ostrołęka, Wydawnictwo Profesjonalne ALPHA pro.
40. PARP (2009), Firmy rodzinne w polskiej gospodarce – szanse i wyzwania, Projekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego, realizowany na zlecenie Zespołu Rozwoju Zasobów Ludzkich PARP, Warszawa, s. 50-51.
41. Piasny B. (2007), Zarządzanie wiedzą w organizacjach gospodarczych, Warszawa – Stalowa Wola, Oficyna Wydawnicza Fundacji Uniwersyteckiej w Stalowej Woli.
42. Pietruszka-Ortyl A. (2011), Dzielenie się wiedzą wśród profesjonalistów determinantą wzrostu wartości przedsiębiorstwa, „Zeszyty Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego. Finanse, Rynki Finansowe, Ubezpieczenia”, nr 46, s. 161.
43. Rudawska A. (2013), Dzielenie się wiedzą w organizacjach – istota, bariery i efekty, „Organizacja i Kierowanie”, nr 4, s.90-95.
44. Ryszko A. (2015), Dzielenie się wiedzą w przedsiębiorstwach – wybrane problemy i uwarunkowania, „Modern Management Review”, Vol. XX, No. 2, p. 150-153.
45. Safin K, Koładkiewicz I. (red.) (2019), Zarządzanie firmą rodzinną, kluczowe wyzwania, Warszawa, Wydawnictwo Poltext.
46. Sułkowski Ł., Marjański A. (2009), Firmy rodzinne, jak osiągnąć sukces w sztafecie pokoleń, Warszawa, Wydawnictwo Poltext.
47. Surdej A., Wach K. (2010), Przedsiębiorstwa rodzinne wobec wyzwań sukcesji, Warszawa, Wydawnictwo Difin.
48. Szul E. (2017), Dzielenie się wiedzą w firmach rodzinnych – wybrane aspekty, „Studies & Proceedings of Polish Association Knowledge Management”, Vol. 83, p. 74-79.
49. Szulański G. (1996), Exploring internal stickiness: Impediments to the transfer of best practice within the firm, „Strategic Management Journal”, Vol. 17, Winter Special Issue, s. 28.
50. Świgoń M. (2015), Dzielenie się wiedzą i informacją, Olsztyn, Wydawnictwo Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego.
51. Tomski P. (2011), Programowanie przyszłości biznesu w oparciu o więzi rodzinne – wybrane problemy sukcesji, „Przedsiębiorczość i Zarządzanie”, t. XII, z. 7, s. 141.
52. Trevinyo-Rodriguez R.N., Bontis N. (2010), Family ties and emotions: a missing piece in the knowledge transfer puzzle, „Journal of Small Business and Enterprise Development”, Vol. 17, No. 3, p. 432-433.
53. Wątróbski J. (2018), Studia w kierunku identyfikacji determinant zrównoważonego zarządzania, „Studies & Proceedings of Polish Association for Knowledge Management”, Vol. 89, pp. 85-90.
54. Więcek-Janka E. (2019), Konflikty w zarządzaniu przedsiębiorstwami rodzinnymi, pojęcia, modele, narzędzia, Poznań, Wydawnictwo Politechniki Poznańskiej.
55. Więcek-Janka E. (2014), Kompetencje menedżerskie sukcesorów inżynierów w firmach rodzinnych, „Przedsiębiorczość i Zarządzanie”, t. XV, z. 8, cz. II, s. 142.
56. Więcek-Janka E. (2013), Wiodące wartości w zarządzaniu przedsiębiorstwami rodzinnymi, Poznań, Wydawnictwo Politechniki Poznańskiej.
57. Więcek-Janka E., Hadryś-Nowak A. (2016), Kompetencje sukcesorskie – profil wstępny, „Przedsiębiorczość i Zarządzanie”, t. XVII, z. 6, cz. III, s. 63.
58. Winnicka-Popczyk A. (2016), Finansowanie innowacji w polskich firmach rodzinnych, Łódź, Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego.
59. Zajkowski R. (2018), Transfer władzy, własności i wartości w przedsiębiorstwach rodzinnych, efekt drugiego pokolenia, Warszawa, Wydawnictwo C.H. Beck.
60. Żuchowski I., Zięba A., Grzybowska-Brzezińska M. (2010), Zarządzanie wiedzą: ujęcie teoretyczne, „Zeszyty Naukowe Ostrołęckiego Towarzystwa Naukowego”, nr 2, s. 268.
Read More
2. Bakiera L. (2016), Mentoring rozwojowy jako przykład komplementarności międzypokoleniowej, „E-mentor”, nr 5 (67), s. 7-8.
3. Baran M. (2016), Profil kompetencyjny profesjonalnego mentora, „Nauki o Zarządzaniu Management Sciences”, nr 2, s. 23.
4. Baran M. (2018), Uwarunkowania skuteczności mentoringu, Warszawa, Wydawnictwo Naukowe PWN.
5. Barosso Martinez A., Sanguino Galván R., Bañegil Palacios T. (2013), Study of factors influencing knowledge transfer in family firms, „Intangible Capital”, Vol. 9, No. 4, p. 1216-1238.
6. Berniak-Woźny J. (2016), Społeczna odpowiedzialność biznesu firm rodzinnych – wyzwania i rozwiązania, „Zeszyty Naukowe Wyższej Szkoły Humanitas. Zarządzanie”, nr 3, s. 20.
7. Brdulak J. (2012), Wiedza w zarządzaniu przedsiębiorstwem. Koncepcja, filary, dobre praktyki, Warszawa, Oficyna Wydawnicza SGH.
8. Brdulak J. (2011), Uwarunkowania oraz mechanizmy funkcjonowania i rozwoju organizacji opartej na wiedzy, w: Przedsiębiorstwo w warunkach zrównoważonej gospodarki opartej na wiedzy, B. Powichrowska (red.), Białystok, Wyższa Szkoła Ekonomiczna w Białymstoku, s. 53.
9. Chirico F. (2008), Knowledge accumulation in family firms: evidence from four cases studies, „International Small Business Journal”, Vol. 26, No. 4, p. 435.
10. Chirico F., Salvato C. (2008), Knowledge integration and dynamic organizational adaptation in family firms, „Family Business Review”, Vol. 21, No. 2, p. 169.
11. Czechowska-Frączak M. (2013), Inspirujący lider. Jak wspierać pracowników, aby osiągali ambitne cele przy ograniczonych zasobach?, „Personel i Zarządzanie”, nr 5, s. 69.
12. Daspit J.J., Chrisman J.J., Sharma P., Pearson A.W., Long R.G. (2017), A strategic management perspective of the family firm: past trends, new insights and future directions, „Journal of Managerial Issues”, Vol. XXIX, No. 1, p. 6.
13. Donnelley R.G. (1964), The family business, „Harvard Business Review”, Vol. 42, No. 4, p. 94.
14. Dźwigoł-Barosz M. (2018), Specyfika przedsiębiorstw rodzinnych w Polsce, „Studia i Prace WNEiZ US”, nr 52 (1), s. 37.
15. Dźwigoł-Barosz M. (2017), Kształtowanie kompetencji z obszaru inteligencji emocjonalnej w procesie sukcesji współczesnych przedsiębiorstw rodzinnych, Warszawa, Wydawnictwo Naukowe PWN.
16. Fazlagić J. (2014), Innowacyjne zarządzanie wiedzą, Warszawa, Wydawnictwo Difin.
17. Fleming Q.J. (2006), Tajniki przetrwania firmy rodzinnej, Gliwice, Wydawnictwo Helion.
18. Goh S.C. (2002), Managing effective knowledge transfer: an integrative framework and some practice implications, „Journal of Knowledge Management”, Vol. 6, No. 1, p. 26-29.
19. Gołaszewska-Kaczan U., Grześ A. (2014), Możliwość wykorzystania nowoczesnych form szkolenia w firmach rodzinnych, „Przedsiębiorczość i Zarządzanie”, t. XV, z. 7, cz. III, s. 155.
20. Gladstone B. (2004), Zarządzanie wiedzą, Warszawa, Wydawnictwo PETIT.
21. Grudzewski W.M., Hejduk I.K. (2005), Zarządzanie wiedzą w organizacji, „E–mentor”, nr 1 (8), s. 48.
22. Grudzewski W.M., Hejduk I.K. (2004), Zarządzanie wiedzą w przedsiębiorstwach, Warszawa, Wydawnictwo Difin.
23. Hadryś-Nowak A. (2019), Międzynarodowe przedsiębiorstwo rodzinne. Znaczenie orientacji przedsiębiorczej sukcesora dla internacjonalizacji przedsiębiorstwa rodzinnego, Warszawa, Wydawnictwo CeDeWu.
24. Jeżak J., Winnicka-Popczyk A., Popczyk W. (2004), Przedsiębiorstwo rodzinne funkcjonowanie i rozwój, Warszawa, Wydawnictwo Difin.
25. Kłak M. (2010), Zarządzanie wiedzą we współczesnym przedsiębiorstwie, Kielce, Wydawnictwo Wyższej Szkoły Ekonomii i Prawa im. prof. Edwarda Lipińskiego w Kielcach.
26. Krok E. (2013), Determinanty skłonności pracowników do dzielenia się wiedzą – koncepcja diagnozy dla potrzeb zarządzania, Szczecin, Wydawnictwo volumina.pl Daniel Krzanowski.
27. Królik R. (2015), Wiedza jako potencjał strategiczny przedsiębiorstwa rodzinnego, „Studia Ekonomiczne. Zeszyty Naukowe Uniwersytetu Ekonomicznego w Katowicach”, nr 222, s. 161-164.
28. Longenecker J.G., Schoen J.E. (2002), Management succession in the family business, w: Family business sourcebook, C.E. Aronoff, J.H. Astrachan, J.L. Ward (red.), Georgia, Family Enterprise Publishers, p. 61-64.
29. Marjański A. (2015), Uwarunkowania strategii rozwoju przedsiębiorstw rodzinnych, „Przedsiębiorczość i Zarządzanie”, t. XVI, z. 7, cz. I, s. 159-160.
30. Marjański A. (2012), Sukcesja jako wyróżnik przedsiębiorstwa rodzinnego, „Przedsiębiorczość i Zarządzanie”, t. XIII, z. 7, s. 11-15.
31. Michalik I. (2019), Różnorodność pokoleniowa pracowników wiedzy a instrumenty wspomagające dzielenie się wiedzą w szkole, „Przedsiębiorczość i Zarządzanie”, t. XX, z. 1, cz. II, s. 135.
32. Mikuła B. (2018), Zarządzanie oparte na wiedzy – podstawowe założenia, „Studia Ekonomiczne. Gospodarka – Społeczeństwo – Środowisko”, nr 1, s. 34.
33. Myjak T. (2016), Rozwijanie potencjału pracowników poprzez mentoring w organizacji opartej na wiedzy, „Roczniki Ekonomii i Zarządzania” t. 8, nr 2, s. 138-142.
34. Nawrat D. (2011), Rola mentoringu w transferze wiedzy w przedsiębiorstwach rodzinnych, „Przedsiębiorczość i Zarządzanie”, t. XII, z. 7, s. 324-328.
35. Nonaka I., Takeuchi H. (2000), Kreowanie wiedzy w organizacji. Jak spółki japońskie dynamizują procesy innowacyjne, Warszawa, Polska Fundacja Promocji Kadr.
36. Nuñez–Cacho Utrilla P., Grande Torraleja F.A. (2013), The importance of mentoring and coaching forprzedsiębiorstwa, „Zeszyty Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego. Finanse, Rynki Finansowe, Ubezpieczenia”, nr 46, s. 161.
37. Ober J. (2013), Funkcja i rola efektywnej komunikacji w zarządzaniu, „Zeszyty Naukowe Politechniki Śląskiej. Organizacja i Zarządzanie”, z. 65, s. 258.
38. Olszewska B., Kubica J. (2010), Zmiany w zarządzaniu przedsiębiorstwami w warunkach współczesnych zmian w otoczeniu, Wrocław, Wydawnictwo Difin.
39. Paliszkiewicz J.O. (2005), Rozwój organizacji poprzez zarządzanie kapitałem intelektualnym, Ostrołęka, Wydawnictwo Profesjonalne ALPHA pro.
40. PARP (2009), Firmy rodzinne w polskiej gospodarce – szanse i wyzwania, Projekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego, realizowany na zlecenie Zespołu Rozwoju Zasobów Ludzkich PARP, Warszawa, s. 50-51.
41. Piasny B. (2007), Zarządzanie wiedzą w organizacjach gospodarczych, Warszawa – Stalowa Wola, Oficyna Wydawnicza Fundacji Uniwersyteckiej w Stalowej Woli.
42. Pietruszka-Ortyl A. (2011), Dzielenie się wiedzą wśród profesjonalistów determinantą wzrostu wartości przedsiębiorstwa, „Zeszyty Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego. Finanse, Rynki Finansowe, Ubezpieczenia”, nr 46, s. 161.
43. Rudawska A. (2013), Dzielenie się wiedzą w organizacjach – istota, bariery i efekty, „Organizacja i Kierowanie”, nr 4, s.90-95.
44. Ryszko A. (2015), Dzielenie się wiedzą w przedsiębiorstwach – wybrane problemy i uwarunkowania, „Modern Management Review”, Vol. XX, No. 2, p. 150-153.
45. Safin K, Koładkiewicz I. (red.) (2019), Zarządzanie firmą rodzinną, kluczowe wyzwania, Warszawa, Wydawnictwo Poltext.
46. Sułkowski Ł., Marjański A. (2009), Firmy rodzinne, jak osiągnąć sukces w sztafecie pokoleń, Warszawa, Wydawnictwo Poltext.
47. Surdej A., Wach K. (2010), Przedsiębiorstwa rodzinne wobec wyzwań sukcesji, Warszawa, Wydawnictwo Difin.
48. Szul E. (2017), Dzielenie się wiedzą w firmach rodzinnych – wybrane aspekty, „Studies & Proceedings of Polish Association Knowledge Management”, Vol. 83, p. 74-79.
49. Szulański G. (1996), Exploring internal stickiness: Impediments to the transfer of best practice within the firm, „Strategic Management Journal”, Vol. 17, Winter Special Issue, s. 28.
50. Świgoń M. (2015), Dzielenie się wiedzą i informacją, Olsztyn, Wydawnictwo Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego.
51. Tomski P. (2011), Programowanie przyszłości biznesu w oparciu o więzi rodzinne – wybrane problemy sukcesji, „Przedsiębiorczość i Zarządzanie”, t. XII, z. 7, s. 141.
52. Trevinyo-Rodriguez R.N., Bontis N. (2010), Family ties and emotions: a missing piece in the knowledge transfer puzzle, „Journal of Small Business and Enterprise Development”, Vol. 17, No. 3, p. 432-433.
53. Wątróbski J. (2018), Studia w kierunku identyfikacji determinant zrównoważonego zarządzania, „Studies & Proceedings of Polish Association for Knowledge Management”, Vol. 89, pp. 85-90.
54. Więcek-Janka E. (2019), Konflikty w zarządzaniu przedsiębiorstwami rodzinnymi, pojęcia, modele, narzędzia, Poznań, Wydawnictwo Politechniki Poznańskiej.
55. Więcek-Janka E. (2014), Kompetencje menedżerskie sukcesorów inżynierów w firmach rodzinnych, „Przedsiębiorczość i Zarządzanie”, t. XV, z. 8, cz. II, s. 142.
56. Więcek-Janka E. (2013), Wiodące wartości w zarządzaniu przedsiębiorstwami rodzinnymi, Poznań, Wydawnictwo Politechniki Poznańskiej.
57. Więcek-Janka E., Hadryś-Nowak A. (2016), Kompetencje sukcesorskie – profil wstępny, „Przedsiębiorczość i Zarządzanie”, t. XVII, z. 6, cz. III, s. 63.
58. Winnicka-Popczyk A. (2016), Finansowanie innowacji w polskich firmach rodzinnych, Łódź, Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego.
59. Zajkowski R. (2018), Transfer władzy, własności i wartości w przedsiębiorstwach rodzinnych, efekt drugiego pokolenia, Warszawa, Wydawnictwo C.H. Beck.
60. Żuchowski I., Zięba A., Grzybowska-Brzezińska M. (2010), Zarządzanie wiedzą: ujęcie teoretyczne, „Zeszyty Naukowe Ostrołęckiego Towarzystwa Naukowego”, nr 2, s. 268.
Autor
Rychta, B. . (2021). Transfer wiedzy w ramach relacji nestor-sukcesor jako narzędzie realizacji idei zrównoważonego rozwoju. Kwartalnik Nauk O Przedsiębiorstwie, 60(3), 38–55. https://doi.org/10.33119/KNoP.2021.60.3.3
Autor (Autorzy) artykułu oświadcza, że przesłane opracowanie nie narusza praw autorskich osób trzecich. Wyraża zgodę na poddanie artykułu procedurze recenzji oraz dokonanie zmian redakcyjnych. Przenosi nieodpłatnie na Oficynę Wydawniczą SGH autorskie prawa majątkowe do utworu na polach eksploatacji wymienionych w art. 50 Ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych – pod warunkiem, że praca została zaakceptowana do publikacji i opublikowana.
Oficyna Wydawnicza SGH posiada autorskie prawa majątkowe do wszystkich treści czasopisma. Zamieszczenie tekstu artykuły w repozytorium, na stronie domowej autora lub na innej stronie jest dozwolone o ile nie wiąże się z pozyskiwaniem korzyści majątkowych, a tekst wyposażony będzie w informacje źródłowe (w tym również tytuł, rok, numer i adres internetowy czasopisma).
Osoby zainteresowane komercyjnym wykorzystaniem zawartości czasopisma proszone są o kontakt z Redakcją.
