Modele AMA wyliczania wymogu kapitałowego z tytułu ryzyka operacyjnego w banku
Article Sidebar
Abstrakt
Wymóg wyliczania kapitału na pokrycie strat związanych z występowaniem ryzyka operacyjnego wywołuje wiele kontrowersji. Kontrowersje dotyczą zarówno samej metody wyliczania kapitału, jak i identyfikacji przyczyn, monitoringu i zarządzania tego rodzaju ryzykiem. Banki zgodnie z nową umową kapitałową otrzymały do wyboru jedną z trzech metod wyliczania wymogu kapitałowego. Są to: metoda wskaźnika podstawowego (BIA), metoda standardowa (TSA), zaawansowane metody pomiaru (AMA). Polskie banki dotychczas wykorzystywały dwie pierwsze metody wyliczania wymogu kapitałowego z tytułu ryzyka operacyjnego. Dopiero od niedawna coraz więcej z nich zaczyna stosować bardziej precyzyjne, ale jednocześnie bardziej kosztowne, zaawansowane metody pomiaru. Na podstawie analizy stosowanych w wybranych bankach metod AMA, autorzy przedstawiają własny model służący do pomiarów kapitału na pokrycie strat związanych z ryzykiem operacyjnym, oraz omawiają słabe i mocne jego strony.
Bibliografia
2. Bensalah Y., Steps in Applying Extreme Value Theory to Finance: a Review, Bank of Canada, 2000.
3. Blake L.B., Ritirupa S., Extreme Value Theory and Fat Tails in Equity Markets, 2004.
4. Capiński M., Zastawniak T., Mathematics for Finance, Springer-Verlag, Berlin 2003.
5. Cherubini U., Luciano E., Vecchiato W., Copula Methods in Finance, John Wiley & Sons Ltd., WestSussex 2004.
6. Cruz M.G., Modelling, Measuring and Hedging Operational Risk, John Wiley & Sons, New York 2002.
7. Davis E., Operational Risk, Riskbooks, London 2005.
8. Domański Cz., Pruska K., Nieklasyczne metody statystyczne, PWE, Warszawa 2000.
9. Dowd K., Estimating Expected Tail Loss, “Financial Engineering News”, 2002, Vol. 25, pp. 3-5.
10. Dziekoński P., Nowa Bazylejska Umowa Kapitałowa – konsekwencje dla rynku kredytowego, Materiały i Studia, NBP, Warszawa 2003.
11. Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej, C227 E/349, Załącznik X, wrzesień 2005.
12. Dziennik Urzędowy NBP Nr 2, załącznik nr 14 do uchwały nr 1/2007 KNB z dnia 13.03.2007.
13. Harrison M., Waldron P., Mathematical, Economics and Finance, e-book, 1998.
14. Hunt P.J., Kennedy J.E., Financial derivatives in theory and practice, John Wiley & Sons, New York 2000.
16. Kamiński B., Czupryna M., Szapiro T., On Conditional Value-at-Risk Based Goal Programming Portfolio Selection Procedure, “Multiobjective Programming and Goal Programming Theoretical Results and Practical Applications”, 2009, Vol. 618, 243-252, Springer–Verlag, Berlin 2009.
17. Kulpa W., Zaręba L., Wybrane metody zastosowania matematyki w bankowości i finansach, RS Druk, Rzeszów 2013.
18. Krzyśko M., Wykłady z teorii prawdopodobieństwa, WN-T, Warszawa 2000
19. Kuziak K., Koncepcja wartości zagrożonej VaR, StatSoft Polska, 2003.
20. Manić I., Mathematical Models for Estimation of Operational Risk and Risk Management, Univrzitet u Novom Sadu, Novi Sad 2007.
21. Marcinkowska M., Standardy kapitałowe banków. Bazylejska Nowa Umowa Kapitałowa w polskich regulacjach nadzorczych, Regan Press, Gdańsk 2009.
22. Matkowski P., Zarządzanie ryzykiem operacyjnym, Oficyna Ekonomiczna, Kraków 2006.
23. Orzeł J., Ilościowe metody pomiaru ryzyka operacyjnego, „Bank i Kredyt”, 2005.
24. Rekomendacja M, KNF, Warszawa 2013.
25. Resnick S.I., Heavy Tail Modelling and Teletraffic Data, “Annals of Statistics”, 1997, Vol. 25, No 5.
26. Shafer G., Vovk V., Probability and finance it’s only a game!, John Wiley & Sons, New York 2001.
27. Shevchenko P.V., Modelling operational risk using bayesian inference, Springer, Berlin 2011.
28. Ustawa o zmianie ustawy Prawo Bankowe, (Dz.U. z 2007 r., nr 42, poz. 272).
29. Ustawa Prawo Bankowe, (Dz.U. z 1997 r., nr 140, poz. 939).
30. Weron A., Weron R., Inżynieria finansowa, WNT, Warszawa 1998.
31. Wojtasik A., Wybrane metody pomiaru ryzyka operacyjnego dla instytucji finansowych działających na rynku instrumentów pochodnych, „Bank i Kredyt”, 2004.
Autor
Autor (Autorzy) artykułu oświadcza, że przesłane opracowanie nie narusza praw autorskich osób trzecich. Wyraża zgodę na poddanie artykułu procedurze recenzji oraz dokonanie zmian redakcyjnych. Przenosi nieodpłatnie na Oficynę Wydawniczą SGH autorskie prawa majątkowe do utworu na polach eksploatacji wymienionych w art. 50 Ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych – pod warunkiem, że praca została zaakceptowana do publikacji i opublikowana.
Oficyna Wydawnicza SGH posiada autorskie prawa majątkowe do wszystkich treści czasopisma. Zamieszczenie tekstu artykuły w repozytorium, na stronie domowej autora lub na innej stronie jest dozwolone o ile nie wiąże się z pozyskiwaniem korzyści majątkowych, a tekst wyposażony będzie w informacje źródłowe (w tym również tytuł, rok, numer i adres internetowy czasopisma).
Osoby zainteresowane komercyjnym wykorzystaniem zawartości czasopisma proszone są o kontakt z Redakcją.
