Pasek boczny artykułu
Przesłane
stycznia 5, 2020
Opublikowane
czerwca 30, 2016
Pobieranie
Statystyczny
Read Counter :
66
Pobieranie : 56
Treść głównego artykułu
Abstrakt
Mentoring jest jednym z powszechnie stosowanych i uznawanych narzędzi wspierających działania z zakresu aktywizacji i wykorzystania potencjału intelektualnego członków organizacji. Nowym paradygmatem, obecnym w praktyce biznesu, a także będącym podmiotem niniejszego opracowania staje się mentoring odwrócony (reverse mentoring). W artykule omówiono rodzaje mentoringu oraz różnice między mentoringiem klasycz‑ nym i odwróconym. Dalsza część analizy to studium przypadku, opisujące praktyczne zastosowanie zasad mentoringu odwróconego w jednej z najbardziej wpływowych rzą‑ dowych organizacji w Londynie – Greater London Authority (GLA) – pełniącej funkcję strategicznego zarządu metropolii, jaką jest stolica Wielkiej Brytanii.
Słowa kluczowe
mentoring odwrócony
praktyka biznesu
studium przypadku
employer branding
kapitał intetektualny
Greater London Authority
Szczegóły artykułu
Licencja
Autor (Autorzy) artykułu oświadcza, że przesłane opracowanie nie narusza praw autorskich osób trzecich. Wyraża zgodę na poddanie artykułu procedurze recenzji oraz dokonanie zmian redakcyjnych. Przenosi nieodpłatnie na Oficynę Wydawniczą SGH autorskie prawa majątkowe do utworu na polach eksploatacji wymienionych w art. 50 Ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych – pod warunkiem, że praca została zaakceptowana do publikacji i opublikowana.
Oficyna Wydawnicza SGH posiada autorskie prawa majątkowe do wszystkich treści czasopisma. Zamieszczenie tekstu artykuły w repozytorium, na stronie domowej autora lub na innej stronie jest dozwolone o ile nie wiąże się z pozyskiwaniem korzyści majątkowych, a tekst wyposażony będzie w informacje źródłowe (w tym również tytuł, rok, numer i adres internetowy czasopisma).
Osoby zainteresowane komercyjnym wykorzystaniem zawartości czasopisma proszone są o kontakt z Redakcją.
Jak cytować
Łużniak‑Piecha, M. ., Kaczkowska‑Serafińska, . M. ., & Lenton , . A. . (2016). Mentoring odwrócony – korzyści dla organizacji. Edukacja Ekonomistów I Menedżerów, 40(2), 101–115. https://doi.org/10.5604/01.3001.0009.4504
Referencje
-
1. Barney, J.B. (1991). Firm Resources and Sustained Competitive Advantage. Journal of Management, 17, 99–120.
2. Chandler, D.E., Kram, K.E. (2005). Mentoring and Developmental Networks in the New Career Context. W: H. Gunz, M. Peiper (red.), Handbook of Career Studies. Thousand Oaks, CA: Sage Publications, 548–566.
3. Clutterbuck, D., Megginson, D. (1999). Mentoring Executives and Directors, Oxford: Butterworth‑Heinemann.
4. Collings, D.G., Scullion, H., Morley, M.J. (2007). Changing Patterns of Global Staffing in the Multinational Enterprise: Challenges to the Conventional Expatriate Assignment and Emerging Alternatives. Journal of World Business, 42, 2, 198–213.
5. Finkelstein, L.M., Allen, T.D., Rhoton, L.A. (2003). An Examination of the Role of Age in Mentoring Relationships. Groups & Organizational Management, 28, 249–281.
6. Harvey, M., McIntyre, N., Heames, J.T., Moeller, M. (2009). Mentoring Global Female Managers in the Global Marketplace: Traditional, Reverse, and Reciprocal Mentoring. The International Journal of Human Resource Management, 20(6), 1344–1361.
7. Harvey, M., Buckley, M., Novicevic, M., Wiese, D. (1999). Mentoring Dual‑career Expatriates: A Sense‑making and Sense‑giving Social Support Process. International Journal of Human Resource Management, 10, 5, 808–827.
8. Harzing, A. (2001). “Who’s in Charge?” An Empirical Study of Executive Staffing Practices in Foreign Subsidiaries. Human Resource Management, 40, 2, 139–159.
9. Lankau, M., Scandura, T. (2002). An Investigation of Personal Learning in Mentoring Relationships: Content, Antecedents, and Consequences. Academy of Management Journal, 45, 779–790.
10. Łużniak‑Piecha, M., Lenton, A., Krukurka, K., Litwin, J. (2008). Factors of Professional Development of Polish Emigrants – Adaptation on Labour Market in Great Britain. Education of Economists and Managers. Problems. Innovations. Projects, 3(10), 117–132.
11. Łużniak‑Piecha, M., Golińska, A. (2011). Mentoring jako narzędzie budowania kapitału symbolicznego, czyli jak dyskusja o pogodzie może wpłynąć na rozwój kariery w Londynie. Edukacja Ekonomistów i Menedżerów. Problemy. Innowacje. Projekty, 20(2), 69–88.
12. Łużniak‑Piecha, M. (2012). POS (Perceived Organizational Support) jako element modelu mentoringowego – polscy profesjonaliści na brytyjskim rynku pracy. W: S.A. Witkowski, M. Stor (red.), Sukces w zarządzaniu kadrami. Elastyczność w zarządzaniu kapitałem ludzkim. Wrocław: Wydawnictwo Uniwersytetu Ekonomicznego we Wrocławiu, 314–322.
13. Marzec, I. (2010). Wykorzystanie mentoringu do budowania zaangażowania organizacyjnego. Zeszyty Naukowe Wyższej Szkoły Bankowej we Wrocławiu, 19, 94–118.
14. Marzec, I. (2010). Patologie relacji mentoringu w polskich organizacjach. W: Z. Janowska (red.), Dysfunkcje i patologie zarządzania zasobami ludzkimi, 3, Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego, 310–331.
15. Murrell, A., Blake‑Beard, S., Porter, D., Perkins‑Williamson, A. (2008), Interorganizational Formal Mentoring: Breaking the Concrete Ceiling Sometimes Requires Support from the Outside. Human Resource Management, 47, 2, 275–294.
16. Nemanick, R. (2000). Comparing Formal and Informal Mentors: Does Type Make a Difference? The Academy of Management Executive, 14, 136–138.
17. Oleksyn, T. (2010). Zarządzanie kompetencjami. Teoria i praktyka. Warszawa: Wolters Kluwer Polska.
18. Payne, S.C., Huff, A.H. (2005). A Longitudinal Examination of the Influence of Mentoring on Organizational Commitment and Turnover. Academy of Management Journal, 48, 176–192.
19. Pfeffer, J. (1994). Competitive Advantage through People. Boston: Harvard Business School Press.
20. Pogorzelska, N. (2011). Problem starości i starzenia się w aspekcie zarządzania zasobami ludzkimi. Zeszyty Naukowe Wyższej Szkoły Ekonomiczno-Społecznej w Ostrołęce, 9, 7–17.
21. Ragins, B., Scandura, T. (1994). Gender Differences in Expected Outcomes of Mentoring Relationships. Academy of Management Journal, 4, 957–972.
22. Scullion, H., Collings, D. (2006). Global Staffing. New York: Routledge.
23. Ziębicki, B. (2001). Zastosowanie mentoringu w doskonaleniu pracowników. Zeszyty naukowe nr 564 Akademii Ekonomicznej w Krakowie, 119–134.
24. Ziębicki, B. (2000). Coaching i mentoring jako nowoczesne metody rozwoju kadry
25. menadżerskiej. Zeszyty naukowe nr 554 Akademii Ekonomicznej w Krakowie, 65–82.
26. http://fundacja‑pmi.org.pl/mentoring‑nowoczesnym‑narzedziem‑zarzadzania‑zasobami‑ludzkimi‑i‑wiedza/ (06.06.2015)
27. Informacje dostarczone przez Departament HR&OD Greater London Authority, Learning at Work Programme (2014). Niepublikowane materiały wewnętrzne.
Referencje
1. Barney, J.B. (1991). Firm Resources and Sustained Competitive Advantage. Journal of Management, 17, 99–120.
2. Chandler, D.E., Kram, K.E. (2005). Mentoring and Developmental Networks in the New Career Context. W: H. Gunz, M. Peiper (red.), Handbook of Career Studies. Thousand Oaks, CA: Sage Publications, 548–566.
3. Clutterbuck, D., Megginson, D. (1999). Mentoring Executives and Directors, Oxford: Butterworth‑Heinemann.
4. Collings, D.G., Scullion, H., Morley, M.J. (2007). Changing Patterns of Global Staffing in the Multinational Enterprise: Challenges to the Conventional Expatriate Assignment and Emerging Alternatives. Journal of World Business, 42, 2, 198–213.
5. Finkelstein, L.M., Allen, T.D., Rhoton, L.A. (2003). An Examination of the Role of Age in Mentoring Relationships. Groups & Organizational Management, 28, 249–281.
6. Harvey, M., McIntyre, N., Heames, J.T., Moeller, M. (2009). Mentoring Global Female Managers in the Global Marketplace: Traditional, Reverse, and Reciprocal Mentoring. The International Journal of Human Resource Management, 20(6), 1344–1361.
7. Harvey, M., Buckley, M., Novicevic, M., Wiese, D. (1999). Mentoring Dual‑career Expatriates: A Sense‑making and Sense‑giving Social Support Process. International Journal of Human Resource Management, 10, 5, 808–827.
8. Harzing, A. (2001). “Who’s in Charge?” An Empirical Study of Executive Staffing Practices in Foreign Subsidiaries. Human Resource Management, 40, 2, 139–159.
9. Lankau, M., Scandura, T. (2002). An Investigation of Personal Learning in Mentoring Relationships: Content, Antecedents, and Consequences. Academy of Management Journal, 45, 779–790.
10. Łużniak‑Piecha, M., Lenton, A., Krukurka, K., Litwin, J. (2008). Factors of Professional Development of Polish Emigrants – Adaptation on Labour Market in Great Britain. Education of Economists and Managers. Problems. Innovations. Projects, 3(10), 117–132.
11. Łużniak‑Piecha, M., Golińska, A. (2011). Mentoring jako narzędzie budowania kapitału symbolicznego, czyli jak dyskusja o pogodzie może wpłynąć na rozwój kariery w Londynie. Edukacja Ekonomistów i Menedżerów. Problemy. Innowacje. Projekty, 20(2), 69–88.
12. Łużniak‑Piecha, M. (2012). POS (Perceived Organizational Support) jako element modelu mentoringowego – polscy profesjonaliści na brytyjskim rynku pracy. W: S.A. Witkowski, M. Stor (red.), Sukces w zarządzaniu kadrami. Elastyczność w zarządzaniu kapitałem ludzkim. Wrocław: Wydawnictwo Uniwersytetu Ekonomicznego we Wrocławiu, 314–322.
13. Marzec, I. (2010). Wykorzystanie mentoringu do budowania zaangażowania organizacyjnego. Zeszyty Naukowe Wyższej Szkoły Bankowej we Wrocławiu, 19, 94–118.
14. Marzec, I. (2010). Patologie relacji mentoringu w polskich organizacjach. W: Z. Janowska (red.), Dysfunkcje i patologie zarządzania zasobami ludzkimi, 3, Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego, 310–331.
15. Murrell, A., Blake‑Beard, S., Porter, D., Perkins‑Williamson, A. (2008), Interorganizational Formal Mentoring: Breaking the Concrete Ceiling Sometimes Requires Support from the Outside. Human Resource Management, 47, 2, 275–294.
16. Nemanick, R. (2000). Comparing Formal and Informal Mentors: Does Type Make a Difference? The Academy of Management Executive, 14, 136–138.
17. Oleksyn, T. (2010). Zarządzanie kompetencjami. Teoria i praktyka. Warszawa: Wolters Kluwer Polska.
18. Payne, S.C., Huff, A.H. (2005). A Longitudinal Examination of the Influence of Mentoring on Organizational Commitment and Turnover. Academy of Management Journal, 48, 176–192.
19. Pfeffer, J. (1994). Competitive Advantage through People. Boston: Harvard Business School Press.
20. Pogorzelska, N. (2011). Problem starości i starzenia się w aspekcie zarządzania zasobami ludzkimi. Zeszyty Naukowe Wyższej Szkoły Ekonomiczno-Społecznej w Ostrołęce, 9, 7–17.
21. Ragins, B., Scandura, T. (1994). Gender Differences in Expected Outcomes of Mentoring Relationships. Academy of Management Journal, 4, 957–972.
22. Scullion, H., Collings, D. (2006). Global Staffing. New York: Routledge.
23. Ziębicki, B. (2001). Zastosowanie mentoringu w doskonaleniu pracowników. Zeszyty naukowe nr 564 Akademii Ekonomicznej w Krakowie, 119–134.
24. Ziębicki, B. (2000). Coaching i mentoring jako nowoczesne metody rozwoju kadry
25. menadżerskiej. Zeszyty naukowe nr 554 Akademii Ekonomicznej w Krakowie, 65–82.
26. http://fundacja‑pmi.org.pl/mentoring‑nowoczesnym‑narzedziem‑zarzadzania‑zasobami‑ludzkimi‑i‑wiedza/ (06.06.2015)
27. Informacje dostarczone przez Departament HR&OD Greater London Authority, Learning at Work Programme (2014). Niepublikowane materiały wewnętrzne.
2. Chandler, D.E., Kram, K.E. (2005). Mentoring and Developmental Networks in the New Career Context. W: H. Gunz, M. Peiper (red.), Handbook of Career Studies. Thousand Oaks, CA: Sage Publications, 548–566.
3. Clutterbuck, D., Megginson, D. (1999). Mentoring Executives and Directors, Oxford: Butterworth‑Heinemann.
4. Collings, D.G., Scullion, H., Morley, M.J. (2007). Changing Patterns of Global Staffing in the Multinational Enterprise: Challenges to the Conventional Expatriate Assignment and Emerging Alternatives. Journal of World Business, 42, 2, 198–213.
5. Finkelstein, L.M., Allen, T.D., Rhoton, L.A. (2003). An Examination of the Role of Age in Mentoring Relationships. Groups & Organizational Management, 28, 249–281.
6. Harvey, M., McIntyre, N., Heames, J.T., Moeller, M. (2009). Mentoring Global Female Managers in the Global Marketplace: Traditional, Reverse, and Reciprocal Mentoring. The International Journal of Human Resource Management, 20(6), 1344–1361.
7. Harvey, M., Buckley, M., Novicevic, M., Wiese, D. (1999). Mentoring Dual‑career Expatriates: A Sense‑making and Sense‑giving Social Support Process. International Journal of Human Resource Management, 10, 5, 808–827.
8. Harzing, A. (2001). “Who’s in Charge?” An Empirical Study of Executive Staffing Practices in Foreign Subsidiaries. Human Resource Management, 40, 2, 139–159.
9. Lankau, M., Scandura, T. (2002). An Investigation of Personal Learning in Mentoring Relationships: Content, Antecedents, and Consequences. Academy of Management Journal, 45, 779–790.
10. Łużniak‑Piecha, M., Lenton, A., Krukurka, K., Litwin, J. (2008). Factors of Professional Development of Polish Emigrants – Adaptation on Labour Market in Great Britain. Education of Economists and Managers. Problems. Innovations. Projects, 3(10), 117–132.
11. Łużniak‑Piecha, M., Golińska, A. (2011). Mentoring jako narzędzie budowania kapitału symbolicznego, czyli jak dyskusja o pogodzie może wpłynąć na rozwój kariery w Londynie. Edukacja Ekonomistów i Menedżerów. Problemy. Innowacje. Projekty, 20(2), 69–88.
12. Łużniak‑Piecha, M. (2012). POS (Perceived Organizational Support) jako element modelu mentoringowego – polscy profesjonaliści na brytyjskim rynku pracy. W: S.A. Witkowski, M. Stor (red.), Sukces w zarządzaniu kadrami. Elastyczność w zarządzaniu kapitałem ludzkim. Wrocław: Wydawnictwo Uniwersytetu Ekonomicznego we Wrocławiu, 314–322.
13. Marzec, I. (2010). Wykorzystanie mentoringu do budowania zaangażowania organizacyjnego. Zeszyty Naukowe Wyższej Szkoły Bankowej we Wrocławiu, 19, 94–118.
14. Marzec, I. (2010). Patologie relacji mentoringu w polskich organizacjach. W: Z. Janowska (red.), Dysfunkcje i patologie zarządzania zasobami ludzkimi, 3, Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego, 310–331.
15. Murrell, A., Blake‑Beard, S., Porter, D., Perkins‑Williamson, A. (2008), Interorganizational Formal Mentoring: Breaking the Concrete Ceiling Sometimes Requires Support from the Outside. Human Resource Management, 47, 2, 275–294.
16. Nemanick, R. (2000). Comparing Formal and Informal Mentors: Does Type Make a Difference? The Academy of Management Executive, 14, 136–138.
17. Oleksyn, T. (2010). Zarządzanie kompetencjami. Teoria i praktyka. Warszawa: Wolters Kluwer Polska.
18. Payne, S.C., Huff, A.H. (2005). A Longitudinal Examination of the Influence of Mentoring on Organizational Commitment and Turnover. Academy of Management Journal, 48, 176–192.
19. Pfeffer, J. (1994). Competitive Advantage through People. Boston: Harvard Business School Press.
20. Pogorzelska, N. (2011). Problem starości i starzenia się w aspekcie zarządzania zasobami ludzkimi. Zeszyty Naukowe Wyższej Szkoły Ekonomiczno-Społecznej w Ostrołęce, 9, 7–17.
21. Ragins, B., Scandura, T. (1994). Gender Differences in Expected Outcomes of Mentoring Relationships. Academy of Management Journal, 4, 957–972.
22. Scullion, H., Collings, D. (2006). Global Staffing. New York: Routledge.
23. Ziębicki, B. (2001). Zastosowanie mentoringu w doskonaleniu pracowników. Zeszyty naukowe nr 564 Akademii Ekonomicznej w Krakowie, 119–134.
24. Ziębicki, B. (2000). Coaching i mentoring jako nowoczesne metody rozwoju kadry
25. menadżerskiej. Zeszyty naukowe nr 554 Akademii Ekonomicznej w Krakowie, 65–82.
26. http://fundacja‑pmi.org.pl/mentoring‑nowoczesnym‑narzedziem‑zarzadzania‑zasobami‑ludzkimi‑i‑wiedza/ (06.06.2015)
27. Informacje dostarczone przez Departament HR&OD Greater London Authority, Learning at Work Programme (2014). Niepublikowane materiały wewnętrzne.