Articulation of the shallow inclusion and deep exclusion of older adults from the Ghanaian policy terrain

Abstrakt

Artykuł analizuje, w jaki sposób środowisko polityczne Ghany wpływa na nierówności w dostępie do dobrobytu osób w starszym wieku. Badanie opiera się na wykorzystaniu jakościowych i ilościowych zbiorów danych uzyskanych od osób w wieku 50+ (n = 230). Wyniki badań z udziałem osób starszych pokazują (70%), że polityka wobec starzenia się w znacznym stopniu wyklucza te osoby. Oznacza to niezrozumiałą dziedzinę polityki obejmującą konstytucję, politykę ochrony socjalnej, Ustawę o krajowej ankiecie dotyczącej wywiadu zdrowotnego (ang. National Health Interview Survey - NHIS) oraz krajową politykę dotyczącą starzenia się ludności. Wyzwanie polega na tym, że obowiązkowy wiek emerytalny wynosi 60 lat, podczas gdy zaszeregowanie bezpłatnej opieki zdrowotnej przez NHIS dotyczy osób w wieku 70+, a karta opieki społecznej (EBAN) zapewnia dostęp do udogodnień socjalnych, w tym transportu dla osób starszych w wieku 65+ ze zniżką 50%. Jednak starsi dorośli nie stanowią jednorodnej grupy. Polityka ta uwzględnia potrzeby osób starszych w sposób niespójny, przy czym obejmuje obszary wykluczenia społecznego i integracji. Polityka jest jednak kluczowym zasobem, którego ograniczenie może mieć poważne konsekwencje, w tym wzmacnianie dyskryminacji ze względu na wiek. Ma to szersze implikacje dla wykluczenia społecznego, gospodarczego i politycznego w odniesieniu do wielowymiarowych aspektów opieki zdrowotnej i uczestnictwa w zasobach siły roboczej. Są one omawiane w świetle trzech filarów polityki społecznej wobec starzenia się, a mianowicie opieki zdrowotnej, pracy zarobkowej i opieki społecznej. Artykuł stawia tezę, że polityka rządu jest ukierunkowana na dzieci i młodzież oraz jest wypaczona pod względem płci i wykształcenia, pomimo rosnącej populacji osób starszych, bez docenienia konkretnych i wybranych dziedzin polityki.