The EU migration policy securitization process: From a domestic to a foreign dimension

Abstrakt

Artykuł poświęcony jest strategiom polityki zagranicznej Unii Europejskiej (UE) po kryzysie uchodźczym 2015 r., a jego celem jest zbadanie, do jakiego stopnia polityka migracyjna UE jest częścią europejskiej polityki zagranicznej. Wskazano, że polityka migracyjna w wymiarze wewnętrznym nie została przygotowana na nieskuteczność wspólnego działania. Aby tę nieskuteczność przełamać, zdecydowano o przeniesieniu polityki migracyjnej do wymiaru zewnętrznego UE. Tym samym postuluje się, aby migracje, które wcześniej uznawano za domenę polityki wewnętrznej państw członkowskich, z problemu polityki wewnętrznej stały się problemem polityki zagranicznej. W związku z tym autorzy badają wzajemne powiązania między migracjami a bezpieczeństwem jako kluczowym elementem zrozumienia tego procesu "zagranicznienia". Rozwój bliskiej współpracy z państwami trzecimi w obszarze regulacji dotyczącej migracji stał się jednym z priorytetów w całej polityce migracyjnej Unii Europejskiej, jednak nie odnotowała ona na tym polu większych sukcesów. Zarazem kryzys migracyjny jeszcze wyraźniej wskazał na konieczność rozwoju wymiaru zewnętrznego zarządzania procesem migracji, lecz tym razem zastosowano bardziej pragmatyczne podejście gwarantujące zabezpieczenie interesów UE w zakresie bezpieczeństwa. Podstawą zewnętrznego wymiaru europejskiej polityki migracyjnej są stosunki z państwami trzecimi i powiązanie pomocy rozwojowej z kwestiami bezpieczeństwa i ochrony granic. W artykule analizowane są debaty w Parlamencie Europejskim, które toczyły się przed i po kryzysie uchodźczym 2015 r., co służy ocenie powiązania kwestii migracyjnych i bezpieczeństwa, tym samym pogłębiając rozumienie procesu "zagranicznienia" europejskiej polityki migracyjnej.