Treść głównego artykułu

Abstrakt

W wyniku pandemii COVID-19 nastąpił jeszcze większy wzrost wykorzystania nowych technologii w codziennym życiu mieszkańców miast, a w szczególności środków komunikacji na odległość, w tym aplikacji mobilnych. W kontekście występowania różnego rodzaju zagrożeń bezpieczeństwa i porządku publicznego, szybki dostęp do informacji nabiera kluczowego znaczenia. Ma to z kolei wpływ zarówno na cele, jak i sposoby realizacji polityki bezpieczeństwa nie tylko w skali makro, ale przede wszystkim w skali mikro - na obszarze gmin, miast, dzielnic czy osiedli, a więc w bezpośrednim otoczeniu mieszkańców. Zapobieganie takim problemom publicznym jak przestępstwa i wykroczenia, niewątpliwie wymaga zaangażowania nie tylko państwa i jego organów, ale także społeczeństwa, co jest jednym z podstawowych założeń strategii community policing. Natomiast wprowadzanie nowoczesnych rozwiązań w celu poprawy jakości życia mieszkańców stanowi podstawę takich koncepcji jak smart city czy resilient city. Narzędziem, które łączy w sobie elementy wymienionych koncepcji są tzw. „partycypacyjne mapy przestępczości”, dzięki którym mieszkańcy otrzymują nie tylko dane statystyczne, ale także możliwość wzajemnego informowania się o zagrożeniach występujących w ich okolicy, co z kolei ma prowadzić do wzmocnienia więzi społecznych. Mapowanie zagrożeń pozwala również na lepszą identyfikację występujących problemów oraz podejmowanie wielopodmiotowej współpracy w zakresie ich zwalczania. W artykule podjęta została próba odpowiedzi na pytanie w jaki sposób aplikacja mobilna może zostać wykorzystana do poprawy bezpieczeństwa w środowisku lokalnym?

Słowa kluczowe

polityka bezpieczeństwa społeczności lokalne więzi społeczne aplikacja mobilna security policy local communities social ties mobile aplication

Szczegóły artykułu

Jak cytować
Dobrowolski, F. (2024) „Aplikacja mobilna SafeTy jako narzędzie poprawy bezpieczeństwa w środowisku lokalnym”, Studia z Polityki Publicznej, 10(3(39), s. 42–60. doi: 10.33119/KSzPP/2023.3.3.

Metrics

Referencje

  1. Andresen, M. A., Malleson, N. (2015). Intra-week spatial-temporal patterns of crime. Crime Science, 4(1),12. DOI: 10.1186/s40163-015-0024-7.
  2. Balbi, A., Guerry, A. M. (1829). Statistique comparée de l'état de l'instruction et du nombre des crimes dans les divers arrondissements des Académies et des Cours Royales de France. Paris.
  3. Batkowski R. (2022). Bezpośrednie wsparcie mieszkańców jako elementy safe city (smart city), https://aspolska.pl/bezposrednie-wsparcie-mieszkancow-jako-element-safe-city-smart-city/, (dostęp: 11.07.2022 r.).
  4. Brantingham, P. J., & Brantingham, P. L. (1981). Environmental Criminology. Beverly Hills, CA: Sage Publications.
  5. Cohen, L. E., Felson, M. (1979). Social Change and Crime Rate Trends: A Routine Activity Approach. American Sociological Review, 44(4), 588–608. DOI:10.2307/2094589.
  6. Chojnowski L. (2018). Bezpieczeństwo człowieka i społeczeństw w procesie dziejowym, Słupsk: Wydawnictwo Naukowe Akademii Pomorskiej w Słupsku.
  7. Europejska Deklaracja Praw Miejskich, wywodząca się z Europejskiej Karty Miejskiej, przyjęta przez Stałą Konferencję Władz Lokalnych i Regionalnych Europy przy Radzie Europy w dniu 18 marca 1992 r.
  8. Fitterer, J., Nelson, T. A., & Nathoo, F. (2015). Predictive crime mapping. Police Practice and Research, 16(2), 121–135. DOI:10.1080/15614263.2014.972618.
  9. Gierszewski, J. (2013). Organizacja systemu bezpieczeństwa społecznego. Warszawa: Difin.
  10. Gierszewski, J., Pieczywok A. (2019). Społeczny wymiar bezpieczeństwa człowieka. Warszawa: Difin.
  11. Gierszewski J., Bluhm M. (2022). Znaczenie aplikacji mobilnej SafeTy w kształtowaniu bezpieczeństwa mieszkańców społeczności lokalnych, niepublikowane.
  12. Jacobs J. (1961). The death and life of great american cities. New York: Random House.
  13. Jeffery, C. R. (1971). Crime Prevention through Environmental Design. Beverly Hills, CA: Sage Publications.
  14. Kelling G. L., Coles C. M. (1996). Fixing broken windows : restoring order and reducing crime in our communities. New York: Martin Kessler Books.
  15. Klakla J.B., Szafrańska M. (2017), Mapa zagrożeń jako narzędzie zapobiegania przestępczości w mieście, W: Bezpieczne miasto. W poszukiwaniu wiedzy przydatnej praktykom, (s. 41-63), J. Czapska, P. Mączyński, K. Struzińska (red.)
  16. Kowalczyk, J. (2020). Bezpieczeństwo przestrzeni współczesnych miast. Przykład Wielkiej Brytanii. Warszawa: Dom Wydawniczy Elipsa.
  17. Križovsky, S., Urbanek, A., Zbroszczyk, D. (2018). Zagrożenia bezpieczeństwa w przestrzeni publicznej, Edukacja Ustawiczna Dorosłych, 2: 86-93.
  18. Jasiński, A. (2009). Wielkomiejski dylemat: Przestrzeń publiczna czy przestrzeń bezpieczna, Przestrzeń i Forma, 12: 319-352.
  19. McKenzie R., Park R.,E., Burgess E. (1967). The City. Chicago: University of Chicago Press.
  20. Mickiewicz, P. (2020). Bezpieczeństwo społeczności lokalnych. Organizacja systemu i projektowanie działań. Poznań: Fundacja na rzecz Czystej Energii.
  21. Misiuk, A. (2013). Instytucjonalny system bezpieczeństwa wewnętrznego. Warszawa: Difin.
  22. Mordwa S. (2013). Zastosowanie GIS w badaniach przestępczości, Acta Universitatis Lodziensis. Folia Geographica Socio-Oeconomica, 14, 2013, s. 77-92.
  23. Mumford, L. (1989). The City in the History. San Diego-New York-London: A Harvest Book Harcourt Inc.
  24. Murray, S. (2016). Interactive Data Visualization for the Web: An Introduction to Designing with D3 (2nd ed.). Sebastopol: O’Reilly Media.
  25. Newman, O. (1972). Defensible space: Crime prevention through urban design. New York: The Macmillan Company.
  26. O’Sullivan A, (2003). Urban Economics. New York: McGraw-Hill Company Inc.
  27. Park, R. E. (1952). Human Communities. Chicago: Free Press.
  28. Polończyk, A. (2017). Zagrożenia bezpieczeństwa informacyjnego na przykładzie Krajowej Mapy Zagrożeń Bezpieczeństwa. W: Bezpieczeństwo informacyjne w dyskursie naukowym, (s. 79-94), H. Batorowska, E. Musiał (red.), Kraków: Uniwersytet Pedagogiczny im. Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie.
  29. Polończyk A. (2020). Wizualizacja danych jako sposób na opanowanie nadmiarowości informacji. Przegląd metod dla danych geoprzestrzennych. W: Bezpieczeństwo informacyjne i medialne w czasach nadprodukcji informacji, (s. 149-175), H. Batorowska, P. Motylińska (red.) Warszawa: Wydawnictwo Naukowe i Edukacyjne Stowarzyszenia Bibliotekarzy Polskich.
  30. Pruchniak J. (2020). Rządowy Program Ograniczania Przestępczości i Aspołecznych Zachowań „Razem Bezpieczniej”. Analiza wpływu na bezpieczeństwo społeczności lokalnych. Słupsk: Wydawnictwo Naukowe Akademii Pomorskiej w Słupsku.
  31. Shaw C., McKay H. (1942). Juvenile delinquency and urban areas: A study od rates of delinquents in relation of differential characteristics of local communities in American cities. Chicago.
  32. Sherman, L.W. (1995). Hot spots of crime and criminal careers of places. W: Crime and Place: Crime Prevention Studies, J. Eck, D. Weisburg. (eds.), New York: Willow Tree Press.
  33. Skrabacz, A. (2012). Bezpieczeństwo społeczne. Podstawy teoretyczne i praktyczne. Warszawa: Dom Wydawniczy Elipsa.
  34. Stefański, M. (2019). Kształtowanie bezpieczeństwa w społeczności lokalnej na przykładzie Słupska. W: Współczesne wyzwania polityki bezpieczeństwa państwa, (s. 111-131) W:, Z. Polcikiewicz, P. Siemiątkowski, P. Tomaszewski (red.). Toruń: Towarzystwo Organizacji i Kierownictwa „Dom Organizatora”. DOI: 10.5281/zenodo.3244158.
  35. Wortley, R., Mazerolle, L. (eds.) (2008). Environmental Criminology and Crime Analysis. London-New York: Routledge, DOI:10.4324/9780203118214.
  36. Wróblewski R. (2017). Wprowadzenie do nauk o bezpieczeństwie, Siedlce: Wydawnictwo Uniwersytetu Przyrodniczo-Humanistycznego w Siedlcach.