Treść głównego artykułu

Abstrakt

Skuteczność demokracji przedstawicielskiej w Republice Południowej Afryki jest wątpliwa, na co wskazują powtarzające się protesty dotyczące świadczenia usług publicznych, potwierdzające, że opinie obywateli są niesłyszane, oraz brak zaufania do Parlamentu. W związku z tym posłowie opracowują strategie stanowiące przykład demokratycznych innowacji, które mają zaangażować obywateli w kształtowanie polityki publicznej jako platformy do dyskusji. W tym kontekście w artykule omówiono udział społeczeństwa w tworzeniu polityki publicznej oraz to, w jaki sposób spadek zaufania do Parlamentu stanowi przesłankę tworzenia demokratycznych innowacji jako sposobu na zwiększenie udziału obywateli w działaniach Parlamentu. W pracy zidentyfikowano również problemy, które dotyczą zaangażowania publicznego. Dane pochodzą z wywiadów z 16 posłami, obserwacji debat plenarnych, protokołów parlamentarnych, raportów Hansarda, protokołów komisji selekcyjnych i stałych oraz wystąpień parlamentarnych. Wyniki badań sugerują, że pomimo złożoności procesu zwiększania zaangażowania społecznego w Republice Południowej Afryki Parlament od 1994 r. poczynił znaczne postępy w poszerzaniu demokratycznych innowacji wykorzystywanych w tym celu. Niemniej jednak osoby znajdujące się w niekorzystnej sytuacji nadal są marginalizowane w procesie kształtowania polityki publicznej. W artykule wskazano potrzebę edukacji politycznej i udziału społeczeństwa w tworzeniu polityki publicznej w celu wzmocnienia instytucji demokratycznych w Republice Południowej Afryki.

Słowa kluczowe

parlament zgromadzenie narodowe kształtowanie polityki publicznej partycypacja publiczna Republika Południowej Afryki innowacje demokratyczne reprezentacja proporcjonalna parliament national assembly policymaking public participation South Africa democratic innovation proportional representation

Szczegóły artykułu

Jak cytować
Umoh, S. U. (2022) „Problemy dotyczące udziału społeczeństwa w kształtowaniu polityki publicznej w Republice Południowej Afryki”, Studia z Polityki Publicznej, 9(4(36), s. 9–27. doi: 10.33119/KSzPP/2022.4.1.

Metrics

Referencje

  1. Allen, P., Cairney, P. (2017). What do we mean when we talk about the 'political class'? Political Studies Review, 15 (1): 18­-27.
  2. Aström, J. (2019). Citizen Participation. In: A. M. Orum (Ed.), The Wiley Blackwell Encyclopedia of Urban and Regional Studies (pp. 1-4). London: Wiley-Blackwell. DOI: 10.1002/9781118568446.eurs0441
  3. Booysen, S. (2014). Electorate reconfigures multiparty. Sunday Independent, https://www.iol.co.za/sundayindependent/electoratereconfiguresmultipartyism-1.1686374#.U38RkiggU24 (accessed: 15.11.2021).
  4. Corrigan, T. (2017). Democratic devolution: Structuring citizen participation in sub-national governance. Johannesburg: South African Institute of International Affairs. https://www.africaportal.org/documents/17508/saia_sop_263_corrigan_20170724.pdf (accessed: 15.11.2021).
  5. Creswell, J. W. (2014). Research Design: Qualitative, Quantitative and Mixed Methods Approaches (4th ed.). Thousand Oaks, CA: Sage.
  6. Dahlin, E. (2021). Email Interviews: A Guide to Research Design and Implementation. International Journal of Qualitative Methods. First online. DOI: 10.1177/16094069211025453
  7. Dawson, C. (2019). Introduction to Research Methods: A Practical Guide for Anyone Undertaking a Research Project, 5th ed. London: Robinson.
  8. Department of Planning Monitoring and Evaluation (2015). Socio-Economic Impact Assessment System (SEIAS), https://www.dpme.gov.za/keyfocusareas/Socio%20Economic%20Impact%20Assessment%20System/Pages/default.aspx (accessed: 15.07.2022).
  9. Eckerd, A., Heidelberg, R. L. (2020). 'Administering public participation', American Review of Public Administration 50 (2): 133-147. DOI: 10.1177/0275074019871368
  10. Elstub, S., Escobar, O. (Eds.). (2019). Handbook of democratic innovation and governance. Cheltenham, UK: Edward Elgar Publishing.
  11. Emmenegger, P., Walter, A. (2019). When dominant parties adopt proportional representation: The mysterious case of Belgium. European Political Science Review, 11 (4): 433-450. DOI: 10.1017/S1755773919000225
  12. Ferrer, J. (2020). The Effects of Proportional Representation on Election Lawmaking in Aotearoa New Zealand. Master's Thesis. Otago: University of Otago, http://hdl.handle.net/10523/10039 (accessed: 15.11.2021).
  13. Floridia, A. (2017). From participation to deliberation: A critical genealogy of deliberative democracy. London: ECPR Press, Rowman & Littlefield.
  14. Gumede, W. (2021). Delivering Democratic Developmental State Cities in South Africa. African Journal of Public Affairs, 12 (1): 1-27.
  15. Gyan, C. (2021). Community development participation scale: A development and validation study,' Community Development 52 (4): 459-472. DOI: 10.1080/15575330.2021.1885049p.2
  16. Hill, M., Varone, F. (2017). The Public Policy Process. 7th Edition. New York, NY: Routledge.
  17. Kabingesi, A. (2021). An Assessment of Public Participation in the Lawmaking and other Activities of the Parliament of the Republic of South Africa. Master's Thesis. Stellenbosch: Stellenbosch University.
  18. Khanyile, S. S. T. (2015). Evaluation of the effectiveness of public participation in the Gauteng electronic tolling programme. Ph. D. Thesis. Johannesburg: University of Johannesburg.
  19. Lassance, A. (2020, 10 Nov). What Is a Policy and What Is a Government Program? A Simple Question with No Clear Answer, Until Now. Rochester, NY. DOI: 10.2139/ssrn.3727996
  20. Letlhogonolo, L. (2020, 17 April). Where are constituency offices in a crisis?. https://mg.co.za/article/2020-04-17-where-are-constituency-offices-in-a-crisis/ (accessed: 15.07.2022).
  21. Loeper, A. (2016). Cross-border externalities and cooperation among representative democracies. European Economic Review, 91: 180-208.
  22. Madumo, O. S. (2014). Fostering effective service delivery through public participation. A South African local government perspective. Administration Publica, 22 (3): 130-147.
  23. Mankuebe, K., Manicom, D. (2020). Public participation in public policy making: the case of the Lesotho National Decentralisation Policy. Journal of Public Administration, 55 (3): 370-384.
  24. Martin, K., Aström, J. Magnus, A. (2020). Democratic Innovation in Times of Crisis: Exploring Changes in Social and Political Trust. Policy & Internet, 13 (1): 113-133.
  25. Masuku, S., Macheka, T., (2020). Policy making and governance structures in Zimbabwe: Examining their efficacy as a conduit to equitable participation (inclusion) and social justice for rural youths. Cogent Social Sciences, 7: Article 1855742. DOI: 10.1080/23311886.2020.1855742
  26. Mbete, L. (2016). An evaluation of oversight and accountability by the fourth parliament of the Republic of South Africa. Master's Thesis. Stellenbosch: Stellenbosch University.
  27. Michela, P. (2018). Which European countries use proportional representation? Electoral Reform Society, https://www.electoral-reform.org.uk/which-european-countries-use-proportional-representation/ (accessed: 15.11.2021).
  28. Ngcaweni, B., (2019.) Towards a Ten Theses of Effective Public Policy. Presentation at the China-Africa Institute and Human Sciences Research Council International Conference, Pretoria.
  29. Oni, S., Oni, A. A., Ibietan, J., Deinde-Adedeji, G. O., (2020). E-consultation and the quest for inclusive governance in Nigeria. Cogent Social Sciences. 6 (1): Article 1823601. DOI: 10.1080/23311886.2020.1823601
  30. Osei, A. (2018). Elite Theory and Political Transitions: Networks of Power in Ghana and Togo. Comparative Politics, 51 (1): 21-40.
  31. Parliament of South Africa (2018a). Annual Report 2018/19. Cape Town: Parliament.
  32. Parliament of South Africa (2018b). In Session, https://www.parliament.gov.za/storage/app/media/Publications/InSession/2017-08/final.pdf (accessed: 15.07.2022).
  33. Parliament of South Africa (2018c). Taking Parliament to the People - 27 to August 30, 2018, https://www.parliament.gov.za/project-event-details/34 (accessed: 15.11.2021).
  34. Parliament of South Africa (2021). Annual Reports, https://www.parliament.gov.za/business-publications (accessed: 15.11.2021).
  35. Parvin, P. (2018). Democracy Without Participation: A New Politics for a Disengaged Era. Res Publica, 24: 31-52. DOI: 10.1007/s11158-017-9382-1
  36. Piombo, J., Nijzink, L. (2005). Electoral politics in South Africa: Assessing the first democratic decade. New York, NY: Palgrave Macmillan.
  37. Republic of South Africa (1996). The Constitution of the Republic of South Africa. Pretoria: Republic of South Africa, Government Printer, Pretoria.
  38. Republic of South Africa (2020). National Policy Development Framework, https://www.gov.za/sites/default/files/gcis_document/202101/national-policy-development-framework-2020.pdf (accessed: 15.11.2021).
  39. Seedat, S., Naidoo, L. (2015). The South African Parliament in 2015. Cape Town: Casac.
  40. Sefora, M. M. (2017). Public participation in parliament - Perspective on social media technology (SMT). Master's Thesis. Stellenbosch: Stellenbosch University.
  41. Smith, G. (2019). Design Matters: CBNRM and Democratic Innovation. Governance Discussion Paper, no. 3. Washington, DC: World Bank, https://openknowledge.worldbank.org/handle/10986/33080 (accessed: 15.11.2021).
  42. South African Government (2020). National Policy Development Framework 2020. Cape Town: South African Government.
  43. Tebogo, M. (2018). A Critical Analysis of the Role and Effect of Public Participation in the Creation and Enforcement of Municipal by-Laws in South Africa. Pretoria: University of Pretoria.
  44. Van Holm, E. J., (2019). Unequal cities, unequal participation: The effect of income inequality on civic engagement. American Review of Public Administration 49 (2): 135-144. DOI: 10.1177/0275074018791217