Interesariusze w procesie upadłości przedsiębiorcy
Article Sidebar
Main Article Content
Abstrakt
Efektywność prawa upadłościowego i naprawczego powinna być mierzona minimalizacją marnotrawstwa zasobów przedsiębiorstwa oraz maksymalizacją zaspokojenia interesariuszy. Dlatego też prawidłowa identyfikacja interesariuszy może przyczynić się do lepszego zrozumienia potencjalnych źródeł konfliktów pomiędzy nimi, a tym samym zwiększyć skuteczność i efektywność procesu upadłości. W artykule zostały omówione grupy interesów i ich rola w przedsiębiorstwie. Analiza badania akt postępowań upadłościowych wskazuje, że w postępowaniu o ogłoszenie upadłości kluczowym interesariuszem jest menedżer, a po ogłoszeniu upadłości obejmującej likwidację majątku dłużnika – syndyk.
Downloads
Article Details
Autor (Autorzy) artykułu oświadcza, że przesłane opracowanie nie narusza praw autorskich osób trzecich. Wyraża zgodę na poddanie artykułu procedurze recenzji oraz dokonanie zmian redakcyjnych. Przenosi nieodpłatnie na Oficynę Wydawniczą SGH autorskie prawa majątkowe do utworu na polach eksploatacji wymienionych w art. 50 Ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych – pod warunkiem, że praca została zaakceptowana do publikacji i opublikowana.
Oficyna Wydawnicza SGH posiada autorskie prawa majątkowe do wszystkich treści czasopisma. Zamieszczenie tekstu artykuły w repozytorium, na stronie domowej autora lub na innej stronie jest dozwolone o ile nie wiąże się z pozyskiwaniem korzyści majątkowych, a tekst wyposażony będzie w informacje źródłowe (w tym również tytuł, rok, numer i adres internetowy czasopisma).
Osoby zainteresowane komercyjnym wykorzystaniem zawartości czasopisma proszone są o kontakt z Redakcją.
Bibliografia
2. Clarkson M.B.E., A risk based model of stakeholder theory, materiał zaprezentowany podczas konferencji Second Toronto Conference on Stakeholder Theory, University of Toronto, 1994.
3. Clarkson M. B. E., A stakeholder framework for analyzing and evaluating corporate social performance, “Academy of Management Review”, 1995, No. 20(1), pp. 92-117.
4. Cooter R., Ulen T., Ekonomiczna analiza prawa, CH Beck, Warszawa 2009, s. 461.
5. Dundee T.W., Stakeholder theory. Managing corporate social responsibility in a multiple actor context, [w:] Corporate Social Responsibility, Crane A., McWilliams A., Matten D., Moon J., Siegel D.S. (eds.), Oxford University Press, New York 2008, pp. 346-358, 352-355.
6. Esty D.C., Winston A.S., Green to gold, Yale University Press, New Heaven 2006, pp. 65-68.
7. Freeman R.E., Strategic management. A Stakeholder Approach, Pitman, Boston 1984, p. 46.
8. Gasparski W., Wykłady z etyki biznesu, Wydawnictwo WSZIP im. Leona Koźmińskiego, Warszawa 2004, s. 406.
9. Hawkins D.E., Corporate social responsibility. Balancing tomorrow’s sustainability and today’s profitability, Palgrave, New York 2006, pp. 142-150.
10. Jakubecki A., Zedler F., Prawo upadłościowe i naprawcze. Komentarz, Wolters Kluwer Polska, Warszawa 2010.
11. Lawrence A.T., Weber J., Business and Society. Stakeholders, Ethics, Public Policy, McGraw-Hill Irwin, New York 2008, pp. 7-11, 11-13.
12. Marcinkowska M., Niematerialne źródła wartości przedsiębiorstwa, [w:] Współczesne źródła wartości przedsiębiorstwa, Dobiegała-Korona B., Herman A. (red.), Difin, Warszawa 2006, s. 197.
13. Mele D., Corporate Social Performance, IESE, Barcelona 1996, pp. 19-21.
14. Mitchell R.K., Agle B.R., Wood D.J., Toward a theory of stakeholder identification and silence: defining the principle of whom and what really counts, „Academy of Management Review", 1997, No. 22(4), pp. 853-886.
15. Post J.E., Preston L.E., Sachs S., Redefining the Corporation. Stakeholder Management and Organizational Wealth, Stanford University Press, 2002, pp. 22-31.
16. Roszkowska P., Rewolucja w raportowaniu biznesowym. Interesariusze, konkurencyjność, społeczna odpowiedzialność, Difin, Warszawa 2011, s. 51-53.
17. Szpringer W., Regulacja konkurencji a konkurencja regulacyjna. Ujęcie instytucjonalne, Poltext, Warszawa 2010.
18. Ustawa z dnia 15 września 2000 r. – Kodeks spółek handlowych (Dz. U. z 2000 r. Nr 94, poz. 1037).
19. Zimmermann–Cychosz S., Pozaustawowe znamiona przestępstwa w świetle konstytucyjnej zasady proporcjonalności, [w:] Zasady proporcjonalności w prawie karnym, Dukiet–Nagórska T. (red), Oficyna Wolters Kluwer Business, Warszawa 2010, s. 330.
20. Żółtek S., Prawo karne gospodarcze w aspekcie subsydiarności, Oficyna Wolters Kluwer Business, Warszawa 2009, s. 19.