Koszty z perspektywy zrównoważonego rozwoju – przyczynek do dyskusji
Article Sidebar
-
ocena cyklu życia, koszty produktu, raportowanie zrównoważonego rozwoju, zrównoważony produkt, obiekty kosztów, koncepcja „od kołyski do kołyski”
Abstrakt
W ciągu ostatnich 20 lat liczba firm składających raporty społecznej odpowiedzialności (Corporate Social Responsibility – CSR), korzystających ze standardów GRI (Global Reporting Initiative) wzrosła stukrotnie. W tym samym okresie emisja dwutlenku węgla nadal rosła, dewastacja środowiska przyspieszała, powiększały się nierówności społeczne. Okazuje się, że koncentracja na raportowaniu nie wpływa na rzeczywistą potrzebę zmian sposobu myślenia i zachowania kupujących produkty oraz zarządzających przedsiębiorstwami. Należałoby więc oczekiwać ze strony przedsiębiorstw działań ukierunkowanych na projektowanie i wytwarzanie nowych, zrównoważonych produktów.
Zrównoważony rozwój wymaga wykorzystania informacji o kosztach produktów jako miary wpływu społecznego i środowiskowego (to, co jest mierzone, podlega zarządzaniu). Brak informacji o kosztach produktu „od kołyski do kołyski” przekłada się na ich ceny, które nie zawierają sygnałów mających wpływ na decyzje odbiorców produktów. Produkt, który ma gorszy wpływ na środowisko, kosztuje mniej niż odpowiednik, który wyrządza mniej szkód. Wyższy koszt planety nie przekłada się na wyższą cenę dla klienta. Celem artykułu jest przedstawienie możliwości zastosowania narzędzi rachunkowości zarządczej do wsparcia procesu projektowania i modyfikowania zrównoważonych produktów.
Full Text
Bibliografia
Belz F., Peattie K. (2010), Sustainability Marketing, Wiley & Sons, West Sussex.
Cooper R., Montgomery J. (1985), Schrader Bellows, Harvard Business School Publishing, Boston.
Emery B. (2012), Sustainable Marketing, Pearson Education Limited, Edinburgh.
European Commission (2021), Special Eurobarometer 490. Report Climate Change.
Gregory Jeremy R., Montalbo Trisha M., Kirchain Randolph E. (2013), Analyzing uncertainty in a comparative life cycle assessment of hand drying systems, https://www.researchgate.net/publication/
257680103 (dostęp: 17.02.2022). Grzesik K. (2006), Wprowadzenie do oceny cyklu życia (LCA) – nowe techniki w ochronie środowiska, „Inżynieria środowiska”, t. 11, z. 1.
Joachimiak-Lechman K. (2014), Środowiskowa ocena cyklu życia (LCA) i rachunek kosztów cyklu życia (LCC). Aspekty porównawcze, „Ekonomia i środowisko”, 1 (48).
Kaplan R. S., Deere J. (1987), Component Works, Harvard Business School Publishing, Boston.
Kaplan R., Cooper R. (2002), Zarządzanie kosztami i efektywnością, Oficyna Ekonomiczna, Kraków.
Kronenberg J., Bergler T. (2010) (red.), Wyzwania zrównoważonego rozwoju w Polsce, Fundacja Sendzimira, Kraków,.
Łada M. (2016), Rachunkowość zarządcza. Od kosztów do wartości, Wydawnictwo Rachunkowość, Warszawa.
Martin D., Schouten J. (2012), Sustainable Marketing, Prentice Hall, New York.
Norma PN-EN ISO 14040 (2009), Zarządzanie środowiskowe. Ocena cyklu życia. Zasada i struktura, Polski Komitet Normalizacyjny, Warszawa.
Pucker K. P. (2021), Overselling Sustainability Reporting, Sustainable Business Practices, “Harvard Business Review”, https://hbr.org/2021/05/overselling-sustainability-reporting (dostęp:
30.01.2022)
Selech J., Kurczewski P. (2008), Ocena kosztów cyklu życia LCC, w: Zasady prośrodowiskowego projektowania obiektów technicznych dla potrzeb zarządzania ich cyklem życia, red. Kurczewski P.,
Lewandowska A. (2008), KMB DRUK, Poznań.
Stanton W., Etzel M., Walker B. (1994), Fundamentals of Marketing, McGraw-Hill, New York.
Świderska G. K. (2004) (red.), Obiektowy rachunek kosztów działań – koncepcja i wykorzystanie, Oficyna Wydawnicza SGH, Warszawa.
Trojanowski T. (2017), Projektowanie zrównoważonych produktów, „Zeszyty Naukowe Politechniki Śląskiej, Seria: Organizacja i zarządzanie”, z. 100, s. 516–518.
Zamagni A. (2012), Life cycle sustainability assessment, Springer-Verlag, s. 374.
Autor
Autor (Autorzy) artykułu oświadcza, że przesłane opracowanie nie narusza praw autorskich osób trzecich. Wyraża zgodę na poddanie artykułu procedurze recenzji oraz dokonanie zmian redakcyjnych. Przenosi nieodpłatnie na Oficynę Wydawniczą SGH autorskie prawa majątkowe do utworu na polach eksploatacji wymienionych w art. 50 Ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych – pod warunkiem, że praca została zaakceptowana do publikacji i opublikowana.
Oficyna Wydawnicza SGH posiada autorskie prawa majątkowe do wszystkich treści czasopisma. Zamieszczenie tekstu artykuły w repozytorium, na stronie domowej autora lub na innej stronie jest dozwolone o ile nie wiąże się z pozyskiwaniem korzyści majątkowych, a tekst wyposażony będzie w informacje źródłowe (w tym również tytuł, rok, numer i adres internetowy czasopisma).
Osoby zainteresowane komercyjnym wykorzystaniem zawartości czasopisma proszone są o kontakt z Redakcją.