Pasek boczny artykułu

Pobieranie
PDF EPUB HTML

Treść głównego artykułu

Abstrakt

Wzrost złożoności świata społecznego wymusza przemiany polityki publicznej, której przedstawiciele starają się dostosować ją do dynamicznie zmieniającej się rzeczywistości. Powszechną formą tej adaptacji wydaje się wdrażanie nowych technik zarządczych zgodnych z modelem metagovernance. Zakłada on m.in. uzupełnienie istniejących modeli zarządzania publicznego o horyzontalne sieci interesariuszy polityki publicznej, ale też oparcie polityki na trzech zasadach - wymaganej różnorodności, wymaganej refleksyjności i postawy ironicznej. Publiczne instytucje kultury nazywane instytucjami ramowymi wspierają wdrażanie nowych technik zarządczych przede wszystkim poprzez tworzenie nowych sieci interesariuszy polityki kulturalnej i wsparcie już istniejących. Niniejszy opis instytucji powstał na podstawie wywiadów indywidualnych z osobami zaangażowanymi w tworzenie polityki publicznej w obszarze kultury zrealizowanych w drugiej połowie 2018 r.

Słowa kluczowe

instytucje kultury metagovernance polityka kulturalna sieci społeczne metagovernance cultural institutions cultural policy social networks

Szczegóły artykułu

Licencja

Czasopismo „Studia z Polityki Publicznej/Public Policy Studies” zapewnia dostęp do treści artykułów w trybie otwartego dostępu (Open Access) na zasadach licencji Creative Commons Uznanie autorstwa 4.0 Międzynarodowe (CC BY 4.0).

Licencja CC-BY

Więcej informacji: Polityka Open Access czasopisma "Studia z Polityki Publicznej/Public Policy Studies"

Jak cytować
Zbieranek, P. (2022) „Instytucje ramowe. Publiczne instytucje kultury jako katalizator metagovernance w polityce kulturalnej”, Studia z Polityki Publicznej, 9(4(36), s. 71–93. doi: 10.33119/KSzPP/2022.4.4.
Pobierz cytowania
Endnote/Zotero/Mendeley (RIS)
BibTeX

Metrics

Referencje

  1. Afeltowicz, Ł., Gądecki, J., Olechnicki, K., Szlendak, T., Wróblewski, M. (2018). Efekt Bilbao/kult cargo. Nowe instytucje kultury w Polsce. Elbląg: Elbląskie Towarzystwo Naukowe im. Jana Myliusa.
  2. Angrosino, M. (2010). Badania etnograficzne i obserwacyjne. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.
  3. Babbie, E. (2005). Badania społeczne w praktyce. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.
  4. Bachórz, A., Obracht-Prondzyński, C., Stachura, K., Zbieranek, P. (2019). Gra w kulturę. Przemiany pola kultury w erze poszerzenia. Gdańsk: Instytut Kultury Miejskiej.
  5. Bartoszewicz, M. (2021). Kultura w czasie pandemii - zarządzanie zasobami organizacji niezbędnymi do przyjęcia nowej formuły wydarzenia festiwalowego, Zarządzanie w Kulturze, 2: 255-272.
  6. Bendyk, E., Wojnar, K. (red.) (2015). Diagnoza na potrzeby programu operacyjnego rozwój potencjału twórczego i wsparcia twórców. Warszawa: Biuro Kultury Urzędu m.st. Warszawy.
  7. Borghi, V., Berkel, R. van (2007a). New Modes of Governance in Italy and The Netherlands: The Case of Activation Policies, Public Administration, 85 (1): 83-101.
  8. Borghi, V., Berkel, R. van (2007b). New modes of governance in activation policies, International Journal of Sociology and Social Policy, 7 (8): 277-286.
  9. Brylowska, N., Stachura, K. (2021). Kultura online - w poszukiwaniu immersji. Gdańsk: Instytut Kultury Miejskiej.
  10. Buchner, A., Urbańska, A., Wierzbicka, M., Janus, A., Cetera, N. (2021). Kultura w pandemii. Raport z badania. Warszawa: Fundacja Centrum Cyfrowe.
  11. Chajbos, K., Lis, B. (2020). Przyszłość kultury. Badanie poznańskiego sektora. Poznań: Centrum Kultury Zamek w Poznaniu.
  12. Charmaz, K. (2009a). Teoria ugruntowana. Praktyczny przewodnik po analizie jakościowej. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.
  13. Charmaz, K. (2009b). Teoria ugruntowana w XXI wieku. Zastosowanie w rozwijaniu badań nad niesprawiedliwością społeczną. W: Metody badań jakościowych (707-746), t. 1, N. Denzin, Y. Lincoln (red.).Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.
  14. CK Zamek (Centrum Kultury Zamek) (2020). Jak bezpiecznie otworzyć się na publiczność? - zarządzanie kryzysowe w instytucjach kultury - warsztaty otwarte online BMK, https://ckzamek.pl/wydarzenia/5898-jak-bezpiecznie-otworzyc-sie-na-publicznosc-zarzad (dostęp: 29.06.2022).
  15. Czarnecki, S., Dzierżanowski, M., Grabowska, M., Knera, J., Michałowski, L., Obracht-Prondzyński, C., Stachura, K., Szultka, S., Zbieranek, P. (2012). Poszerzenie pola kultury. Diagnoza potencjału sektora kultury w Gdańsku. Gdańsk: Instytut Kultury Miejskiej.
  16. Czarnecki, S., Obracht-Prondzyński, C., Zbieranek, P. (2014). Przemyśleć poszerzenie - praktycy i badacze wobec zmian, Kultura Współczesna, 3: 37-45.
  17. Denhardt, J., Denhardt, R. (2007). The Public Service: Serving, Not Steering. Armonk-London: M. E. Sharpe.
  18. Denhardt, J., Denhardt, R. (2015). The New Public Service Revisited, Public Administration Review, 75 (5): 664-672.
  19. Denzin, N., Lincoln, Y. (2009). Wprowadzenie. Dziedzina i praktyka badań jakościowych. W: Metody badań jakościowych (19-75), t. 1, N. Denzin, Y. Lincoln (red.). Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.
  20. Easton, D. (1975). Analiza systemów politycznych. W: Elementy teorii socjologicznych. Materiały do dziejów współczesnej socjologii zachodniej (562-576), W. Derczyński, A. Jasińska-Kania, J. Szacki (red.). Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.
  21. Fandrejewska-Tomczyk, A. (red.). (2020). Raport Kultura. Pierwsza do zamknięcia, ostatnia do otwarcia. Kultura w czasie pandemii Covid-19. Kraków: Fundacja Gospodarki i Administracji Publicznej.
  22. Flick, U. (2010). Projektowanie badania jakościowego. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.
  23. Fuertes, V., McQuaid, R. (2013). The Work Programme: A new public governance policy or a continuation of new public management?, Fondazione Volontariato e Partecipazione Working Paper series PVeP, 20: 1-28.
  24. Gądecki, J., Afeltowicz, Ł., Morawska, I., Anielska, K. (2021). From culturally-led development to a mega-project: An extended case study of the New Centre of Łódź, Przegląd Socjologiczny, 4: 61-93.
  25. Geertz, C. (2005). Interpretacja kultur. Wybrane eseje. Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego.
  26. GUS (Główny Urząd Statystyczny) (2021). Wpływ pandemii COVID-19 na podmioty działające w obszarze kultury w IV kwartale 2020 r. Informacja sygnalna. Warszawa: Główny Urząd Statystyczny.
  27. Habermas, J. (2005). Faktyczność i obowiązywanie. Teoria dyskursu wobec zagadnień prawa i demokratycznego państwa prawnego. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe Scholar.
  28. Héritier, A. (2002). New Modes of Governance in Europe: Policy Making without Legislating?, Political Science Series, 81. Vienna: Institute for Advanced Studies.
  29. IKM (Instytut Kultury Miejskiej) (2021). Jak poprowadzić dobre spotkanie online? Warsztaty z Agatą Urbanik?, https://ikm.gda.pl/2021/05/13/jak-poprowadzic-dobre-spotkanie-online-warsztaty-z-agata-urbanik/ (dostęp: 1.07.2022).
  30. Jacobsson, K. (1999). Employment Policy in Europe: A New System of European Governance?, Score Raportserie, 11. Stockholm: SCORE.
  31. Jessop, B. (2002a). Governance and Metagovernance: On Reflexivity, Requisite Variety, and Requisite Irony. W: Governance as Social and Political Communication (101-116), H. Bang (Ed.). Manchester: Manchester University Press.
  32. Jessop, B. (2002b). The Future of the Capitalist State. Cambridge: Polity Press.
  33. Jessop, B. (2007). Promowanie „dobrego rządzenia" i ukrywanie jego słabości. Refleksja nad politycznymi paradygmatami i politycznymi narracjami w sferze rządzenia, Zarządzanie Publiczne, 2: 5-25.
  34. Jessop, B. (2008). State Power: A Strategic-Relational Approach. Cambridge: Polity Press.
  35. Kaczmarek, M. (2021). Pandemia vs sztuka. Ekonomiczne, finansowe i prawne skutki pandemii COVID-19 na przykładzie Filharmonii Łódzkiej, Zarządzanie w Kulturze, 2: 237-254.
  36. Kamińska, K. (2021). Pandemiczny przewodnik po instytucjach kultury. O cyfrowych formach komunikacji na przykładzie Muzeum Narodowego w Warszawie oraz Zachęty - Narodowej Galerii Sztuki. Warszawa: Wydawnictwo IBL PAN.
  37. Knaś, P. (2020). Małopolska kultura. Koronaraport. Straty i problemy podmiotów działających w sektorze kultury i w sektorze kreatywnym w Małopolsce w związku z pandemią ­COVID-19. Kraków: Małopolski Instytut Kultury.
  38. Konecki, K. (2000). Studia z metodologii badań jakościowych. Teoria ugruntowana. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.
  39. Konecki, K. (2019). Kreatywność w badaniach jakościowych. Pomiędzy procedurami a intuicją, Przegląd Socjologii Jakościowej, 3: 30-54.
  40. Kopeć, K., Materska-Samek, M. (2021). Fundusz Wsparcia Kultury - rekompensata strat czy strategiczna interwencja?, Zarządzanie w Kulturze, 2: 119-139.
  41. Krajewski, M. (2017). Incydentologia. Warszawa: Fundacja Nowej Kultury Bęc Zmiana.
  42. Krakow.pl (2022). W jakiej (po)pandemicznej kondycji jest kultura?, https://www.krakow.pl/aktualnosci/257381,26,komunikat,w_jakiej__po_pandemicznej_kondycji_jest_kultura__.html (dostęp: 20.05.2022).
  43. Krawczyńska, A. (2021). Wdrożenie elementów Scruma w instytucji kultury, Zarządzanie w Kulturze, 2: 197-216.
  44. Kubecka, M., Białek-Graczyk, M. (2016). Jaskółki. Nowe zjawiska w warszawskich instytucjach i nieinstytucjach kultury. Warszawa: Towarzystwo Inicjatyw Twórczych Ę.
  45. Lewicki, M., Filiciak, M. (2017). Wynalezienie poszerzonego pola kultury, Kultura i Rozwój, 1: 7-31.
  46. Lis, B., Walczyk, J. (2021). Wszechpraca i nadprodukcja w kulturze. Okołopandemiczne refleksje na marginesie badań pracowników i pracownic poznańskiego pola kultury, Zarządzanie w Kulturze, 2: 141-157.
  47. Michalak-Pawłowska, A., Plebańczyk, K. (2021). Działalność animatorów kultury w okresie pandemii COVID-19. Refleksje osób realizujących projekty w sieci, Zarządzanie w Kulturze, 2: 181-196.
  48. MIK (Małopolski Instytut Kultury) (2020). Webinar o gubieniu i przywracaniu sensu. Edukacja kulturowa dzieci i młodzieży w czasach pandemii, https://mik.krakow.pl/2020/05/05/webinar-o-gubieniu-i-przywracaniu-sensu-edukacja-kulturowa-dzieci-i-mlodziezy-w-czasach-pandemii/ (dostęp: 30.06.2022).
  49. Miles, M., Huberman, M. (2000). Analiza danych jakościowych. Białystok: Trans Humana.
  50. NCK (Narodowe Centrum Kultury) (2020a). Gotowość do podjęcia aktywności kulturalnej po zniesieniu ograniczeń epidemicznych. Komunikat z badania Narodowego Centrum Kultury. Warszawa: Narodowe Centrum Kultury.
  51. NCK (Narodowe Centrum Kultury) (2020b). Regulamin Programu Narodowego Centrum Kultury Bardzo Młoda Kultura 2019-2021, https://nck.pl/dotacje-i-stypendia/dotacje/programy-dotacyjne-nck/bardzo-mloda-kultura/do-pobrania (dostęp: 21.04.2022).
  52. NCK (Narodowe Centrum Kultury) (2022). Program grantowy „Obserwatorium Kultury", https://nck.pl/badania/projekty-badawcze/obserwatorium-kultury/programy-dotacyjne (dostęp: 21.04.2022).
  53. OEES (Open Eyes Economy Summit) (2020). Alert samorządowy 10: Działalność kulturalna w gminach i powiatach, https://oees.pl/alerty-eksperckie/?doing_wp_cron=1656946083.0118880271911621093750 (dostęp: 21.04.2022).
  54. Pasternak-Zabielska, M. (2020). Instytucje kultury w okresie Covid-19. Muzealne strategie docierania do widzów. Raport z badania. Warszawa: Narodowy Instytut Muzealnictwa i Ochrony Zbiorów.
  55. Płachecki, T., Szlendak, T. (2019). Nie tylko frekwencja. Odkrywanie wymiarów uczestnictwa w kulturze. W: Relacje i różnice. Uczestnictwo warszawiaków i warszawianek w kulturze (16-33), T. Płachecki (red.). Warszawa: Teatr Scena.
  56. Poprawski, M. (red.) (2016). Nowe lokowanie instytucji publicznych w miejskich ekosystemach kultury w Polsce. Raport z projektu badawczego. Poznań: Związek Miast Polskich.
  57. Porte, C. de la, Pochet, P., Room, G. (2001). Social Benchmarking, Policy-making and New Governance in the EU, Journal of European Social Policy, 11 (4): 291-307.
  58. Stoch, M. (2021). Krakowskie instytucje kultury w czasach pandemii COVID-19. Case study, Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis Studia de Cultura, 4: 108-117.
  59. Uchwała Rady Ministrów nr 81/2017 z dnia 24 maja 2017 r. w sprawie ustanowienia programu wieloletniego pod nazwą „Niepodległa" na lata 2017-2021, RM-111-76-17.
  60. Uchwała Rady Ministrów nr 111/2018 z dnia 21 sierpnia 2018 r. zmieniająca uchwałę w sprawie ustanowienia programu wieloletniego pod nazwą „Niepodległa" na lata 2017- 2021, RM-111-106-18.
  61. Ustawa z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej (Dz. U. z 2020 r. poz. 194).
  62. Woźniak, A. (2021). Instytucje kultury w okresie pandemii. Warszawa: Mazowiecki Instytut Kultury.
  63. Zbieranek, P. (2021). Demokratyczna kultura. Proces formułowania polityk publicznych w zakresie kultury. Gdańsk: Wydawnictwo Naukowe UG.