Treść głównego artykułu

Abstrakt

Celem niniejszego artykułu jest sprawdzenie, w jakim stopniu udało się faktycznie włączyć interesariuszy w proces wdrażania i monitorowania regionalnych programów operacyjnych w Polsce w perspektywie finansowej 2014-2020 w związku z realizacją horyzontalnej zasady partnerstwa. Na podstawie zebranego materiału badawczego dokonano typologizacji form włączenia interesariuszy, wyodrębniając: włączenie formalne, włączenie selektywne, włączenie kooperacyjne oraz strategiczną inkluzywność (ta ostatnia nie została jednak zaimplementowana w Polsce). Jak pokazuje praktyka funkcjonowania komitetów monitorujących RPO, stopień włączenia interesariuszy jest zróżnicowany w poszczególnych regionach, a najbardziej popularne formy włączenia mają charakter formalny i selektywny, co niestety oznacza, iż nadal w Polsce nie wykształciła się dojrzała kultura dialogu i współpracy pomiędzy administracją a przedstawicielami otoczenia zewnętrznego. Głównym ustaleniem badawczym jest to, iż determinantą stopnia włączania poszczególnych klas interesariuszy w składy Komitetów są czynniki społeczno-gospodarcze. One bowiem określają regionalny profil polityk publiczny i tym samym wpływają na decyzje instytucji zarządzających RPO w kwestii doboru partnerów do współpracy.

Słowa kluczowe

zasada partnerstwa , polityki horyzontalne interesariusze regionalne programy operacyjne perspektywa finansowa 2014-2020 partnership rule horizontal policies stakeholders regional operational programmes financial perspective 2014-2020

Szczegóły artykułu

Jak cytować
Niebylski, M. (2024) „Włączenie interesariuszy w proces realizacji regionalnych programów operacyjnych w Polsce w kontekście stosowania horyzontalnej zasady partnerstwa w perspektywie finansowej 2014-2020”, Studia z Polityki Publicznej, 10(4(40), s. 63–87. doi: 10.33119/KSzPP/2023.4.4.

Metrics

Referencje

  1. Castles, F. G. (1998). Comparative Public Policy: Patterns of Post-War Transformation. Northampton, Mass: Edward Elgar Publishing.
  2. Czarnecki, K. (2001). Idee i praktyki Nowego Zarządzania Publicznego. Zarządzanie Publiczne, 15(1), strony 5-19.
  3. Dollery, B. F. i Wallis, J. L. (2009). Niesprawność rynku, niesprawność rządu, przywództwo i polityka publiczna. Zarządzanie publiczne, 8(2), strony 82-91.
  4. Evalu. (2021). Ewaluacja realizacji zasady partnerstwa w ramach perspektywy 2014-2020. Warszawa.
  5. Główny Urząd Statystyczny. (2022, 11 14). Bank Danych Lokalnych GUS. Pobrano 2022 z lokalizacji https://bdl.stat.gov.pl/bdl/start
  6. Gruening, G. (2001). Origin and theoretical basis of New Public Management. International Public Management Journal(4), strony 1-25.
  7. Gruening, G. (2001). Origin and theoretical basis of New Public Management. International Public Management Journal, 4, strony 1-25.
  8. Hood, C. (1991). A public management for all seasons? Public Administration, 69, strony 3-19.
  9. Katsamunska, P. (2016). The Concept of Governance and Public Governance Theories. Economic Alternatives(4), strony 133-141.
  10. Kickert, W. (1997). Public Governance in the Netherlands: An Alternative to Anglo-American 'Manageralism'. Public Administration, 75, strony 731-752.
  11. Kickert, W. J. (1997). Public Governance in the Netherlands: An Alternative to Anglo-American ‘Managerialism’. Public Administration, 75(4), strony 731-752.
  12. Komisja Europejska. (2014). Europejski kodeks postępowania w zakresie partnerstwa w ramach europejskich funduszy strukturalnych i inwestycyjnych. Luksemburg.
  13. Kulesza, M. i Sześciło, D. (2013). Polityka administracyjna i zarządzanie publiczne. Warszawa: Wolters Kluwer Polska SA.
  14. Mazur, S. (2005). Historia administracji publicznej. W J. Hausner (Red.), Administracja publiczna (strony 41-62). Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.
  15. Michalak, B. (2010). Czy grozi nam depolityzacja polityki? Rozważania na temat wizji postpolitycznej. Studia Polityczne(25), strony 129-145.
  16. Newman, J. (2005). Introduction. W J. Newman, Remaking Governance: Peoples, Politics and the Public Sphere (strony 1-16). Bristol: Bristol University Press.
  17. Opioła, W. (2017). Diagnoza współpracy pomiędzy administracją publiczną a trzecim sektorem w województwie opolskim. Opole.
  18. Osborne, D. i Gaebler, T. (1993). Reinventing Government: How the Entrepreneurial Spirit is Transforming the Public Sector. Nowy Jork: Penguin Group.
  19. Peters, B. G. (2001). The Future of Governing: Four Emerging Models (Studies in Government and Public Policy) . Kansas: University Press of Kansas.
  20. Pierre, J. i Guy Peters, B. (2000). Governance, politics and the state. London: Palgrave Macmillan.
  21. Pollitt, C. i Bouckaert, G. (2011). Public Management Reform. A Comparative Analysis—New Public Management, Governance, and the Neo-Weberian State. Oxford: Oxford University Press.
  22. Rhodes, R. (1996). The New Governance: Governing without Government. Political Studies, 44, strony 652-667.
  23. Sosnowska, K. i Włodarski, T. (2014). Biała Księga zasady partnerstwa we wdrażaniu Funduszy Europejskich w Polsce wraz ze strategią realizacji w okresie programowania 2014–2020. Warszawa.
  24. Sroka, J. (2009). Deliberacja i rządzenie wielopasmowe: teoria i praktyka. Wrocław: Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego.
  25. Sześciło, D. (2012). O pomostach między prawem a współczesnymi nurtami zarządzania publicznego. Zarządzanie Publiczne, 22(4), strony 5-17.
  26. Uchwała nr 6013/VI/22 (2022).
  27. Vabø, M. (2009). New Public Management. The Neoliberal Way of Governance. Working papers(4), strony 1-22.
  28. Weber, M. (2002). Gospodarka i społeczeństwo. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN S.A. .
  29. Wytyczne w zakresie komitetów monitorujących na lata 2014-2020, MR/2014-2020/1(02) (Minister Inwestycji i Rozwoju 2018).
  30. Wytyczne w zakresie realizacji zasady partnerstwa na lata 2014-2020, MIiR/H 2014-2020/8(02)/10/2015 (Minister Infrastruktury i Rozwoju 2015).