Treść głównego artykułu

Abstrakt

Celem artykułu jest ocena zaangażowania urzędu miasta w stwarzanie mieszkańcom odpowiednich warunków do współpracy przy wykorzystaniu różnych form i narzędzi partycypacji społecznej identyfikowanej jako element zarządzania publicznego. Wyniki badań pokazują, że miasta na prawach powiatu w województwie podkarpackim stosują partycypację społeczną, ponieważ są doskonale zorientowane w korzyściach, jakich ona dostarcza. Pozyskują opinie mieszkańców, a zarazem dostarczają im informacji o charakterze publicznym w sferze funkcjonowania samorządu. Przeprowadzane są konsultacje społeczne będące przejawem współpracy, a społeczność lokalna może współdecydować w pewnych kwestiach dotyczących życia publicznego. Podejmowana jest także współpraca z organizacjami pozarządowymi w wielu obszarach oraz wspierane są inicjatywy obywatelskie. Władze lokalne stosują dodatkowo budżety obywatelskie, aby zmobilizować obywateli do działania na rzecz rozwoju danej jednostki terytorialnej.

Słowa kluczowe

administracja publiczna urząd miasta aktywizacja mieszkańców partycypacja społeczna social participation inhabitant’s activity city office public administration

Szczegóły artykułu

Jak cytować
Grzebyk, M. ., Pierścieniak, A. . i Pytko, P. . (2019) „Administracja lokalna w procesie partycypacji społecznej (na przykładzie miast grodzkich województwa podkarpackiego)”, Studia z Polityki Publicznej, 6(3(23), s. 39–60. doi: 10.33119/KSzPP.2019.3.2.

Metrics

Referencje

  1. Alexiu, T.M., Lazar, T.A., Baciu, E.L. (2011). Community participation and involvement in social actions. Transylvanian Review of Administrative Sciences, 33: 5–22.
  2. Drążkiewicz, J., Gęsicka, G., Szczucki, J. (1995). Inicjatywy lokalne – polskie doświadczenia. Warszawa: PHARE.
  3. Głąbicka, K., Świtala, P. (2016). Partycypacja społeczna w samorządzie terytorialnym – aspekty prawne, ekonomiczne, społeczne. Radom: Instytut Naukowo-Wydawniczy „SPATIUM”.
  4. Gurdek, M. (2016). Partycypacja społeczna we współczesnym samorządzie terytorialnym. Sosnowiec: WSH.
  5. Grzebyk, M. (2017). Potencjał instytucjonalny administracji samorządowej a rozwój lokalny. Rzeszów: Wydawnictwo URZ.
  6. Haruta, C., Radu, B. (2010). Citizen participation in the decision’s making process at local and county levels in the Romanian public institutions. Transylvanian Review of Administrative Sciences, 31: 76–92.
  7. Izdebski, H. (2008). Samorząd terytorialny. Podstawy ustroju i działalności. Warszawa: Wydawnictwo LexisNexis.
  8. Jełowicki, M. (1987). Nauka administracji, zagadnienia wybrane. Warszawa: PWN.
  9. Kalisiak-Mędelska, M. (2015). Partycypacja społeczna na poziomie lokalnym jako wymiar decentralizacji administracji publicznej w Polsce. Łódź: Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego.
  10. Kogut-Jaworska, M., Smalec, A. (2018). Partnerstwo i komunikacja w samorządzie terytorialnym. Wybrane aspekty zarzadzania i finansowania. Kraków-Legionowo: Wydawnictwo Edu-Libri.
  11. Konsultacje społeczne jako narzędzie partycypacji publicznej. Opracowania tematyczne OT-666 (2019). Warszawa: Biuro Analiz Dokumentacji i Korespondencji, Kancelaria Senatu.
  12. Kotus, J. (2013). Position of the Polish city on the ladder of public participation: Are you going the right way? The case of Poznań. Cities, 35: 226–236.
  13. Kozera, A. (2016). Typologia miast na prawach powiatu według poziomu zadłużenia w Polsce, w latach 2007–2014. Optimum. Studia Ekonomiczne, 4(82): 146.
  14. Legutko-Kobus, P. (2018). Partycypacja jako element programowania rozwoju lokalnego. Studia z Polityki Publicznej, 3(19): 45–58.
  15. McGann, A. (2006). The logic of democrasy. Reconciling Equality. Deliberation and Minority Protection. Michigan.
  16. Mendel, T. (2002). Partycypacja w zarządzaniu współczesnymi organizacjami. Poznań: Wydawnictwo AE w Poznaniu.
  17. Nowacka, E.J. (2005). Polski Samorząd Terytorialny. Warszawa: LexisNexis.
  18. Obywatele jako partnerzy. Podręcznik OECD na temat informowania, konsultacji i udziału społeczeństwa w podejmowaniu decyzji politycznych (2001). Stowarzyszenie Klon/Jawor, Pracownia Badań i Innowacji Społecznych Stocznia.
  19. OECD (2001). Enganging Citizens in Policy-Making: Information, Consultation and Public Participation. PUMA Policy Brief, 10.
  20. Paul, S. (1987). Community Participation in Development Projects: The World Bank Experience. World Bank Discussion Papers, 6: 4–5.
  21. Piątek, S. (2010). Instytucjonalne formy organizacji, w: J. Bogdanienko (red.), Organizacja i zarządzanie w zarysie. Warszawa: Wydawnictwo UW: 27–28.
  22. Pierścieniak, A. (2014). Wielowymiarowość zjawiska współpracy w organizacjach formalnych. Ekonomika i Organizacja Przedsiębiorstwa, 11: 90–99.
  23. Pierścieniak, A., Grzebyk, M. (2014). Wymiary zarządzania współczesną instytucją publiczną. Ekonomika i Organizacja Przedsiębiorstwa, 10: 47–55.
  24. Radziszewski, M. (2018). Wybrane pozycje bibliograficzne z problematyki rozwoju społeczeństwa obywatelskiego oraz funkcjonowania samorządu lokalnego w latach 1996–2017. Eastern Review, 7: 211–234.
  25. Wall, T.D., Lischeron, J.A. (1980). Zum Begriff der Partizipation, w: Participative Fuehrung. Betriebswirtschaftliche und Sozialpsychologische Aspekte, Berlin–Stuttgart: Verlag Paul Haupt.
  26. Wejcman, Z. (1997). Samorząd terytorialny i organizacje pozarządowe – współpraca czy odrębność?. Warszawa: Wydawnictwo Boris.
  27. Wojciechowski, E., Podgórniak-Krzykacz, A., Kalisiak-Mędelska, J., Chądzyński, J. (2014).
  28. Władza lokalna a państwo, społeczeństwo i rynek. Współpraca i konkurencja. Łódź: Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego.
  29. Wójcicki, M. (2013). Pojęcie, istota i formy partycypacji społecznej w procesie planowania przestrzennego. Rozwój Regionalny i Polityka Regionalna, 24: 169–181.