Rola infrastruktury wodno-kanalizacyjnej w adaptacji do zmian klimatu. Wybrane przykłady

Abstrakt

Zmiany klimatyczne i zjawiska pogodowe, takie jak ulewne deszcze, powodzie oraz susze to nowe wyzwania w zakresie zbierania, retencjonowania, odprowadzania i rozprowadzania wody. Konieczne jest więc modernizowanie infrastruktury technicznej, która musi sprostać zmianom ilościowym (ilość wody odprowadzanej w danej jednostce czasu) i jakościowym (traktowanie wody opadowej jako zasobu, a nie ścieków). O ile infrastruktura techniczna budowana w drugiej połowie XX w. służyła głównie industrializacji, urbanizacji oraz poprawie warunków życia mieszkańców, obecnie ważne staje się gospodarowanie zasobami środowiska. Celem artykułu jest ukazanie zasadniczej zmiany, jaka zachodzi w tym zakresie. Nie polega ona jedynie na ulepszaniu czy uzupełnianiu infrastruktury, ale na tworzeniu nowych form i narzędzi zaspokojenia potrzeb społeczno-gospodarczych. Miasta i gminy, gdzie zmiany te zachodzą, są jak dotąd jedynie częściowo przygotowane do wdrożenia nowych rozwiązań. Wybranym studium przypadku jest miasto Reda, którego wyzwania przedstawiono w kontekście miast stosujących już dobre praktyki w tym zakresie: w Gdańsku, Rotterdamie i Los Angeles.