Wymogi formalne i edytorskie

Wymogi formalne

Artykuł do Zeszytu Naukowego „Studia i Prace Kolegium Zarządzania i Finansów SGH" powinien być złożony przez panel redakcyjny. Należy wcześniej założyć konto lub zalogować sie. 

Dodatkowo należy załączyć oświadczenie o niepublikowaniu składanego artykułu w innych wydawnictwach (z własnoręcznym podpisem).

Dodatkowy wymóg dla doktorantów: wypełniona rekomendacja artykułu przez opiekuna naukowego lub promotora pracy doktorskiej.

Wymogi edytorskie

Schemat artykułu Studia i Prace KZiF

  1. STRUKTURA ARTYKUŁU

    1.1. Tekst artykułu – drukowanego w Zeszytach Naukowych Kolegium Zarządzania i Finansów SGH (objętość od 10 do 25 standardowych stron maszynopisu) powinien składać się z czterech części:

    1.1.1. Wprowadzenia – w którym są zaprezentowane główne motywy podjęcia danego tematu, określenie problematyki badawczej i postawienie tez/celów głównych;
    1.1.2. Części głównej – w której treść artykułu zostaje podzielona na części ze śródtytułami;
       1.1.3. Podsumowania – czyli przedstawienia głównych wniosków i konkluzji, ewentualne określenia kierunków dalszych badań;
       1.1.4. Bibliografii.

    1.2. Streszczenie artykułu – prezentowane na oficjalnej stronie internetowej Kolegium Zarządzania i Finansów SGH (maksymalna objętość: 1 tys. znaków bez spacji) powinno zawierać syntetyczną prezentację obszaru podjętej analizy, główne problemy badawcze oraz wnioski autora (autorów) artykułu.

1.3. Słowa kluczowe.

1.4. Kody klasyfikacji JEL

   2. INFORMACJE TECHNICZNE

2.1. Tekst w programie Word, w formacie DOC.
2.2. Strona standardowa maszynopisu:

   2.2.1. Liczba znaków: 1 800 na stronie, czyli 30 wierszy po 60 uderzeń każdy;
   2.2.2. Zalecana czcionka: Times New Roman lub inna czcionka szeryfowa z polskimi znakami, 12 p;
   2.2.3. Interlinia 1,5.

2.3. Numeracja stron ciągła w obrębie całej pracy (środek na dole).
2.4. Przypisy dolne powinny być redagowane według poniższych wzorów (SYSTEM HARWARDZKI):

Stosowany w pracach z nauk społecznych, przyrodniczych i ścisłych, szczególnie rekomendowany, jeśli w pracy występują przypisy rzeczowe (z numerycznymi odnośnikami w tekście). Przypisami źródłowymi zamieszczanymi w treści tekstu głównego rządzi schemat [nazwisko autora + data wydania + numer strony]. Umieszcza się je bezpośrednio po cytacie lub w innym miejscu wymagającym wskazania źródła. Dokładne i pełne opisy bibliograficzne podaje się tylko w bibliografiii załącznikowej na końcu pracy. Sporządza się ją w porządku alfabetycznym według nazwisk autorów.

SCHEMAT ODSYŁACZY W TEKŚCIE

  • Należy podać nazwisko bez inicjałów oraz rok publikacji, stronę: 

[Nazwisko, data]

[Kowalski, 2017]

[Nazwisko, data, strona]

[Kowalski, 2017, s. 35]

  • Jeżeli cytowana praca ma dwóch autorów, należy podać obydwa nazwiska i rok publikacji. 

[Nazwisko1, Nazwisko2, data, str​ona]

[Kowalski, Nowak, 2017, s. 35]

  • Jeżeli praca ma 3–5 autorów, należy wymienić wszystkich przy pierwszym cytowaniu, a przy każdym kolejnym jedynie nazwisko pierwszego autora z dopiskiem i in. (lub et al. jeśli w pracy są stosowane skróty łacińskie typu op.cit., ibidem) oraz z rokiem publikacji. Jeżeli praca ma więcej niż pięciu autorów, za każdym razem należy podać tylko nazwisko pierwszego z nich z dopiskiem i in. lub et al. oraz z rokiem publikacji.

[Nazwisko i in., data, strona]

[Kowalski i in, 2017, s. 35]

[Kowalski et al., s. 35]

  • Jeżeli nazwiska autorów pojawiają się w tekście, należy podać w nawiasie kwadratowym tylko datę – rok wydania. 

Jak przekonuje Kowalski [2017]…

  • Jeżeli odsyłacze do dwóch różnych pozycji po skróceniu wyglądałyby jednakowo, należy każdorazowo zapisywać nazwiska tak wielu autorów, jak jest to konieczne dla rozróżnienia obydwu pozycji. 
  • ​Jeżeli cytujemy prace różnych autorów o tym samym nazwisku, należy każdorazowo w odsyłaczu podawać inicjały imion tych autorów. 

[J.B. Kowalski, 2015]​

  • Jeżeli cytujemy kilka prac tego samego autora opublikowanych w tym samym roku, po dacie wydania należy dopisać małą literę „a”, „b” itd.

[Kowalski, 2017a]

  • ​Przy dosłownym przytaczaniu tekstu należy podać numery stron. 
  • Jeżeli nie ma wskazanego autora w nawiasie podajemy pierwsze słowo/słowa tytułu tak, by możliwa była identyfikacja pozycji w bibliografii. Zasadę tę stosujemy także w przypadku dokumentów.

[Kompendium integracji]

  • Przywołując krajowe akty normatywne w nawiasie podajemy informacje zgodnie z publikatorem urzędowym. 

[Dz.U. 2009 nr 1, poz. 3]

  • Przywołując unijne akty prawne podajemy jego nazwę i numer naturalny. 

[Dyrektywa 2010/13/UE, art. 1]

[Rozporządzenie 1211/2009/WE, art. 2–3]

[Decyzja 2241/2004/WE]

  • Przy wielokrotnym odwoływaniu się do tego samego dokumentu, aktu prawnego itd. Autor wprowadzić może w nawiasie skrót używany w dalszej części tekstu. 

[Dz. Urz UE C 115/13, dalej TUE]

  • Odwołując się do artykułów prasowych w nawiasie podajemy nazwisko autora, datę wydania i stronę, na której zamieszczono tekst. 
  • Strony internetowe: domena główna i pełna data pobrania materiału.

2.5. Bibliografia:

Bibliografia powinna być przygotowana według podziału na:

  • dokumenty prawne,
  • wydawnictwa zwarte,
  • artykuły prasowe i okolicznościowe,
  • materiały internetowe.

Bibliografia w przypadku wydawnictw zwartych i artykułów powinna być ustawiona w porządku alfabetycznym (według nazwiska autora), natomiast w przypadku dokumentów prawnych według rangi i daty publikacji (od najnowszej do najstarszej).

2.6. Rysunki i tabele:

  • Uzupełnienia tekstu (rysunki i tabele) powinny zostać przygotowane w wersji czarno-białej, edytowalnej. Zalecane programy: Word lub Excel.
  • Rysunki i tabele powinny być tytułowane i osobno numerowane.
  • Każde z uzupełnień powinno mieć podane źródło. Jeśli autor artykułu jest jednocześnie autorem uzupełnienia, wówczas podaje jako źródło: „opracowanie własne”.
  • Każdy rysunek i każda tabela muszą mieć odwołanie w tekście, ponieważ po złamaniu może zmienić się miejsce ich pierwotnego położenia.

Uzupełnienia przygotowane jako zrzuty z ekranu (np. kopie dokumentów dostępnych na www lub grafiki z programów specjalistycznych) - w przypadku złej ich jakości (niskiej rozdzielczości) i braku możliwości odtworzenia w składzie, mogą nie zostać dopuszczone do druku.