Treść głównego artykułu

Abstrakt

W artykule pada wiele pytań oraz pojawiają się próby odpowiedzi w sprawie kulturowej zdolności adaptacyjnej instytucji partnerstwa i dialogu, a zwłaszcza formalnych zaleceń Unii Europejskiej. W warstwie teoretyczno-metodycznej tekstu przeważa podejście celowościowo-funkcjonalne, zorientowane na analizę instytucji formalnych w ich kulturowym otoczeniu. Wątek empiryczny stanowi problematyka partnerstwa i dialogu w europejskich funduszach strukturalnych i inwestycyjnych. Tekst jest próbą uzupełnienia dyskusji nt. kierunku i kształtu polityki publicznej o kluczowe, a spychane niekiedy na margines, wątki dotyczące praktyki. Cel, metoda i styl narracji nawiązują z jednej strony do partycypacyjnych wzorców polityki publicznej, znanych z publikacji autorów zachodnich, a z drugiej do krajowych analiz empirycznych i uogólnień teoretycznych. Wiodąca teza to prymat instytucji kulturowych nad instytucjami formalnymi i wynikająca z niego potrzeba przekształcania ich wzajemnych relacji w sposób partnerski i deliberacyjny.

Słowa kluczowe

partnerstwo dialog współdecydowanie instytucjonalizacja kulturowa instytucje formalne partnership dialogue co-decision cultural institutionalisation formal institutions

Szczegóły artykułu

Jak cytować
Sroka, J. . (2017) „Wzorce kulturowe, formalne instytucje a partnerstwo i dialog”, Studia z Polityki Publicznej, 4(3(15), s. 25–46. doi: 10.33119/KSzPP.2017.3.2.

Referencje

Read More