Pasek boczny artykułu
Przesłane
grudnia 31, 2019
Opublikowane
grudnia 31, 2014
Pobieranie
Statystyczny
Read Counter :
68
Pobieranie : 64
Treść głównego artykułu
Abstrakt
Celem niniejszego opracowania jest identyfikacja dysfunkcji w procesie szkolenia i rozwoju pracowników oraz wskazanie dobrych praktyk w omawianym obszarze, stanowiących wyraz społecznej odpowiedzialności biznesu. W artykule zaprezentowano problemy definicyjne związane z pojęciem społecznej odpowiedzialności biznesu. Omówiono dysfunkcje występujące w poszczególnych etapach cyklu systematycznego szkolenia oraz w procesie kształtowania karier zawodowych. Określono również straty ekonomiczne wynikające z braku dbałości o zdrowie pracowników. Ponadto, dokonano analizy działań z zakresu rozwoju kapitału ludzkiego, podejmowanych przez organizacje funkcjonujące zgodnie z założeniami koncepcji społecznej odpowiedzialności biznesu. Opracowanie stanowi studium przypadków. W artykule zastosowano metodę opisową.
Słowa kluczowe
dysfunkcje
rozwój kapitału ludzkiego
społeczna odpowiedzialność biznesu
Szczegóły artykułu
Licencja
Autor (Autorzy) artykułu oświadcza, że przesłane opracowanie nie narusza praw autorskich osób trzecich. Wyraża zgodę na poddanie artykułu procedurze recenzji oraz dokonanie zmian redakcyjnych. Przenosi nieodpłatnie na Oficynę Wydawniczą SGH autorskie prawa majątkowe do utworu na polach eksploatacji wymienionych w art. 50 Ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych – pod warunkiem, że praca została zaakceptowana do publikacji i opublikowana.
Oficyna Wydawnicza SGH posiada autorskie prawa majątkowe do wszystkich treści czasopisma. Zamieszczenie tekstu artykuły w repozytorium, na stronie domowej autora lub na innej stronie jest dozwolone o ile nie wiąże się z pozyskiwaniem korzyści majątkowych, a tekst wyposażony będzie w informacje źródłowe (w tym również tytuł, rok, numer i adres internetowy czasopisma).
Osoby zainteresowane komercyjnym wykorzystaniem zawartości czasopisma proszone są o kontakt z Redakcją.
Jak cytować
Wiśniewska, S. (2014). Dysfunkcje w procesie rozwoju kapitału ludzkiego a społeczna odpowiedzialność biznesu. Edukacja Ekonomistów I Menedżerów, 34(4), 61–77. https://doi.org/10.5604/01.3001.0010.3417
Referencje
-
1. Adamczyk, J. (2009). Społeczna odpowiedzialność przedsiębiorstw: Teoria i praktyka. Warszawa: PWE.
2. Chmal, Z. (2007). Pojęcie dysfunkcji i patologii w życiu społecznym. W: Z. Janowska, J. Cewińska, K. Wojtaszczyk (red.), Dysfunkcje i patologie w sferze zarządzania zasobami ludzkimi. Łódź: Wyd. Uniwersytetu Łódzkiego, 9–16.
3. Chomątowska, B., Janiak-Rejno I. (2008). Społeczny aspekt błędnych decyzji w obszarze szkoleń pracowników. W: Z. Janowska (red.), Dysfunkcje i patologie w sferze zarządzania zasobami ludzkimi. Łódź: Wyd. Uniwersytetu Łódzkiego, 261–270.
4. Ćwik, N. (2011). Społeczna odpowiedzialność biznesu i innowacje. W: M. Bonikowska, M. Grewiński (red.), Usługi społeczne odpowiedzialnego biznesu. Warszawa: Wyd. Wyższej Szkoły Pedagogicznej TWP w Warszawie, 232–258.
5. DB Schenker Logistics. Odpowiedzialny biznes. Pobrano 2 października 2014 z: http://www.logistics.dbschenker.pl
6. EU-OSHA – Europejska Agencja Bezpieczeństwa i Zdrowia w Pracy (2006). Społeczna odpowiedzialność biznesu a bezpieczeństwo i higiena pracy. Luksemburg: Urząd Oficjalnych Publikacji Wspólnot Europejskich.
7. European Commission (2011). Communication from the Commission to the European Parliament, the Council, the European Economic and Social Committee and the Committee of the Regions, A renewed EU strategy 2011–14 for Corporate Social Responsibility, COM(2011) 681 final.
8. GlaxoSmithKline. Raport Społeczny 2011–2012. Pobrano 5–8 sierpnia 2014 z: http:// raportcsr.gsk.com.pl
9. Grupa LOTOS S.A. Zintegrowany Raport Roczny 2012. Pobrano 2–7 października 2014 z: http://raportroczny.lotos.pl
10. Hys, K. (2014). Ewolucja poglądu społecznej odpowiedzialności biznesu – okres sensoryczno-motoryczny. Ekonomika i Organizacja Przedsiębiorstwa, 10, 107–114.
11. ING Bank Śląski S.A. Raport społecznej odpowiedzialności biznesu 2011–2012. Pobrano 5–8 października 2014 z: http://www.raportroczny2012.ingbank.pl
12. Janowska, Z. (2010). Zarządzanie zasobami ludzkimi. Warszawa: PWE.
13. Juchnowicz, M. (2014). Założenia koncepcji zarządzania kapitałem ludzkim. W: M. Juchnowicz (red.), Zarządzanie kapitałem ludzkim. Procesy – narzędzia – aplikacje. Warszawa: PWE, 129–140.
14. Kieżun, W. (2008). Elementy klasycznej teorii patologii organizacji. W: Z. Janowska (red.), Dysfunkcje i patologie w sferze zarządzania zasobami ludzkimi. Łódź: Wyd. Uniwersytetu Łódzkiego, 39–51.
15. Lewicka, D. (2014). Rola funkcji personalnej w zapobieganiu dysfunkcjom i patologiom. W: D. Lewicka (red.), Zapobieganie patologiom w organizacji: Rola funkcji personalnej. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 13–22.
16. Mikuła, B. (2014). Dysfunkcje w zarządzaniu zasobami ludzkimi MSP w Polsce. W: J.S. Kardas (red.), Zarządzanie kapitałem ludzkim w warunkach niestabilności otoczenia. Warszawa: Studio Emka, 238–250.
17. Sikora, J. (2012). Idea społecznej odpowiedzialności biznesu w agroturystyce. W: J. Wołoszyn (red.), Społeczna odpowiedzialność biznesu w obszarze przedsiębiorczości. Warszawa: Wyd. SGGW, 25–36.
18. Smolbik-Jęczmień, A. (2008). Zjawiska patologiczne w kształtowaniu kariery zawodowej pracownika. W: Z. Janowska (red.), Dysfunkcje i patologie w sferze zarządzania zasobami ludzkimi. Łódź: Wyd. Uniwersytetu Łódzkiego, 137–147.
19. Stocki, R. (2005). Patologie organizacyjne – diagnoza i interwencja. Kraków: Oficyna Ekonomiczna.
20. Tracz-Krupa, K. (2011). Praktyka doskonalenia kadr administracji samorządowej w województwie opolskim – wyniki badań. Barometr Regionalny, 4, 85–93.
21. Turek, D. (2010). Społeczna odpowiedzialność przedsiębiorstwa a zachowania pracowników: Badania empiryczne. W: D. Lewicka, L. Zbiegień-Maciąg (red.), Wyzwania dla współczesnych organizacji w warunkach konkurencyjnej gospodarki. Kraków: Wyd. AGH, 221–242.
22. Turek, D. (2012). Kontrproduktywne zachowania pracowników w organizacji: Przejawy, uwarunkowania, ograniczanie. Warszawa: Difin.
23. VIII Ranking odpowiedzialnych firm (2014). Dziennik Gazeta Prawna, bezpłatny dodatek promocyjny, 28 kwietnia 2014.
Referencje
1. Adamczyk, J. (2009). Społeczna odpowiedzialność przedsiębiorstw: Teoria i praktyka. Warszawa: PWE.
2. Chmal, Z. (2007). Pojęcie dysfunkcji i patologii w życiu społecznym. W: Z. Janowska, J. Cewińska, K. Wojtaszczyk (red.), Dysfunkcje i patologie w sferze zarządzania zasobami ludzkimi. Łódź: Wyd. Uniwersytetu Łódzkiego, 9–16.
3. Chomątowska, B., Janiak-Rejno I. (2008). Społeczny aspekt błędnych decyzji w obszarze szkoleń pracowników. W: Z. Janowska (red.), Dysfunkcje i patologie w sferze zarządzania zasobami ludzkimi. Łódź: Wyd. Uniwersytetu Łódzkiego, 261–270.
4. Ćwik, N. (2011). Społeczna odpowiedzialność biznesu i innowacje. W: M. Bonikowska, M. Grewiński (red.), Usługi społeczne odpowiedzialnego biznesu. Warszawa: Wyd. Wyższej Szkoły Pedagogicznej TWP w Warszawie, 232–258.
5. DB Schenker Logistics. Odpowiedzialny biznes. Pobrano 2 października 2014 z: http://www.logistics.dbschenker.pl
6. EU-OSHA – Europejska Agencja Bezpieczeństwa i Zdrowia w Pracy (2006). Społeczna odpowiedzialność biznesu a bezpieczeństwo i higiena pracy. Luksemburg: Urząd Oficjalnych Publikacji Wspólnot Europejskich.
7. European Commission (2011). Communication from the Commission to the European Parliament, the Council, the European Economic and Social Committee and the Committee of the Regions, A renewed EU strategy 2011–14 for Corporate Social Responsibility, COM(2011) 681 final.
8. GlaxoSmithKline. Raport Społeczny 2011–2012. Pobrano 5–8 sierpnia 2014 z: http:// raportcsr.gsk.com.pl
9. Grupa LOTOS S.A. Zintegrowany Raport Roczny 2012. Pobrano 2–7 października 2014 z: http://raportroczny.lotos.pl
10. Hys, K. (2014). Ewolucja poglądu społecznej odpowiedzialności biznesu – okres sensoryczno-motoryczny. Ekonomika i Organizacja Przedsiębiorstwa, 10, 107–114.
11. ING Bank Śląski S.A. Raport społecznej odpowiedzialności biznesu 2011–2012. Pobrano 5–8 października 2014 z: http://www.raportroczny2012.ingbank.pl
12. Janowska, Z. (2010). Zarządzanie zasobami ludzkimi. Warszawa: PWE.
13. Juchnowicz, M. (2014). Założenia koncepcji zarządzania kapitałem ludzkim. W: M. Juchnowicz (red.), Zarządzanie kapitałem ludzkim. Procesy – narzędzia – aplikacje. Warszawa: PWE, 129–140.
14. Kieżun, W. (2008). Elementy klasycznej teorii patologii organizacji. W: Z. Janowska (red.), Dysfunkcje i patologie w sferze zarządzania zasobami ludzkimi. Łódź: Wyd. Uniwersytetu Łódzkiego, 39–51.
15. Lewicka, D. (2014). Rola funkcji personalnej w zapobieganiu dysfunkcjom i patologiom. W: D. Lewicka (red.), Zapobieganie patologiom w organizacji: Rola funkcji personalnej. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 13–22.
16. Mikuła, B. (2014). Dysfunkcje w zarządzaniu zasobami ludzkimi MSP w Polsce. W: J.S. Kardas (red.), Zarządzanie kapitałem ludzkim w warunkach niestabilności otoczenia. Warszawa: Studio Emka, 238–250.
17. Sikora, J. (2012). Idea społecznej odpowiedzialności biznesu w agroturystyce. W: J. Wołoszyn (red.), Społeczna odpowiedzialność biznesu w obszarze przedsiębiorczości. Warszawa: Wyd. SGGW, 25–36.
18. Smolbik-Jęczmień, A. (2008). Zjawiska patologiczne w kształtowaniu kariery zawodowej pracownika. W: Z. Janowska (red.), Dysfunkcje i patologie w sferze zarządzania zasobami ludzkimi. Łódź: Wyd. Uniwersytetu Łódzkiego, 137–147.
19. Stocki, R. (2005). Patologie organizacyjne – diagnoza i interwencja. Kraków: Oficyna Ekonomiczna.
20. Tracz-Krupa, K. (2011). Praktyka doskonalenia kadr administracji samorządowej w województwie opolskim – wyniki badań. Barometr Regionalny, 4, 85–93.
21. Turek, D. (2010). Społeczna odpowiedzialność przedsiębiorstwa a zachowania pracowników: Badania empiryczne. W: D. Lewicka, L. Zbiegień-Maciąg (red.), Wyzwania dla współczesnych organizacji w warunkach konkurencyjnej gospodarki. Kraków: Wyd. AGH, 221–242.
22. Turek, D. (2012). Kontrproduktywne zachowania pracowników w organizacji: Przejawy, uwarunkowania, ograniczanie. Warszawa: Difin.
23. VIII Ranking odpowiedzialnych firm (2014). Dziennik Gazeta Prawna, bezpłatny dodatek promocyjny, 28 kwietnia 2014.
2. Chmal, Z. (2007). Pojęcie dysfunkcji i patologii w życiu społecznym. W: Z. Janowska, J. Cewińska, K. Wojtaszczyk (red.), Dysfunkcje i patologie w sferze zarządzania zasobami ludzkimi. Łódź: Wyd. Uniwersytetu Łódzkiego, 9–16.
3. Chomątowska, B., Janiak-Rejno I. (2008). Społeczny aspekt błędnych decyzji w obszarze szkoleń pracowników. W: Z. Janowska (red.), Dysfunkcje i patologie w sferze zarządzania zasobami ludzkimi. Łódź: Wyd. Uniwersytetu Łódzkiego, 261–270.
4. Ćwik, N. (2011). Społeczna odpowiedzialność biznesu i innowacje. W: M. Bonikowska, M. Grewiński (red.), Usługi społeczne odpowiedzialnego biznesu. Warszawa: Wyd. Wyższej Szkoły Pedagogicznej TWP w Warszawie, 232–258.
5. DB Schenker Logistics. Odpowiedzialny biznes. Pobrano 2 października 2014 z: http://www.logistics.dbschenker.pl
6. EU-OSHA – Europejska Agencja Bezpieczeństwa i Zdrowia w Pracy (2006). Społeczna odpowiedzialność biznesu a bezpieczeństwo i higiena pracy. Luksemburg: Urząd Oficjalnych Publikacji Wspólnot Europejskich.
7. European Commission (2011). Communication from the Commission to the European Parliament, the Council, the European Economic and Social Committee and the Committee of the Regions, A renewed EU strategy 2011–14 for Corporate Social Responsibility, COM(2011) 681 final.
8. GlaxoSmithKline. Raport Społeczny 2011–2012. Pobrano 5–8 sierpnia 2014 z: http:// raportcsr.gsk.com.pl
9. Grupa LOTOS S.A. Zintegrowany Raport Roczny 2012. Pobrano 2–7 października 2014 z: http://raportroczny.lotos.pl
10. Hys, K. (2014). Ewolucja poglądu społecznej odpowiedzialności biznesu – okres sensoryczno-motoryczny. Ekonomika i Organizacja Przedsiębiorstwa, 10, 107–114.
11. ING Bank Śląski S.A. Raport społecznej odpowiedzialności biznesu 2011–2012. Pobrano 5–8 października 2014 z: http://www.raportroczny2012.ingbank.pl
12. Janowska, Z. (2010). Zarządzanie zasobami ludzkimi. Warszawa: PWE.
13. Juchnowicz, M. (2014). Założenia koncepcji zarządzania kapitałem ludzkim. W: M. Juchnowicz (red.), Zarządzanie kapitałem ludzkim. Procesy – narzędzia – aplikacje. Warszawa: PWE, 129–140.
14. Kieżun, W. (2008). Elementy klasycznej teorii patologii organizacji. W: Z. Janowska (red.), Dysfunkcje i patologie w sferze zarządzania zasobami ludzkimi. Łódź: Wyd. Uniwersytetu Łódzkiego, 39–51.
15. Lewicka, D. (2014). Rola funkcji personalnej w zapobieganiu dysfunkcjom i patologiom. W: D. Lewicka (red.), Zapobieganie patologiom w organizacji: Rola funkcji personalnej. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 13–22.
16. Mikuła, B. (2014). Dysfunkcje w zarządzaniu zasobami ludzkimi MSP w Polsce. W: J.S. Kardas (red.), Zarządzanie kapitałem ludzkim w warunkach niestabilności otoczenia. Warszawa: Studio Emka, 238–250.
17. Sikora, J. (2012). Idea społecznej odpowiedzialności biznesu w agroturystyce. W: J. Wołoszyn (red.), Społeczna odpowiedzialność biznesu w obszarze przedsiębiorczości. Warszawa: Wyd. SGGW, 25–36.
18. Smolbik-Jęczmień, A. (2008). Zjawiska patologiczne w kształtowaniu kariery zawodowej pracownika. W: Z. Janowska (red.), Dysfunkcje i patologie w sferze zarządzania zasobami ludzkimi. Łódź: Wyd. Uniwersytetu Łódzkiego, 137–147.
19. Stocki, R. (2005). Patologie organizacyjne – diagnoza i interwencja. Kraków: Oficyna Ekonomiczna.
20. Tracz-Krupa, K. (2011). Praktyka doskonalenia kadr administracji samorządowej w województwie opolskim – wyniki badań. Barometr Regionalny, 4, 85–93.
21. Turek, D. (2010). Społeczna odpowiedzialność przedsiębiorstwa a zachowania pracowników: Badania empiryczne. W: D. Lewicka, L. Zbiegień-Maciąg (red.), Wyzwania dla współczesnych organizacji w warunkach konkurencyjnej gospodarki. Kraków: Wyd. AGH, 221–242.
22. Turek, D. (2012). Kontrproduktywne zachowania pracowników w organizacji: Przejawy, uwarunkowania, ograniczanie. Warszawa: Difin.
23. VIII Ranking odpowiedzialnych firm (2014). Dziennik Gazeta Prawna, bezpłatny dodatek promocyjny, 28 kwietnia 2014.