Treść głównego artykułu

Abstrakt

Środowiskowa krzywa Kuznetsa jest formułą opisu asymetrii uwarunkowań rozwoju gospodarczego i wynikających stąd sprzeczności interesów pomiędzy państwami. Owe asymetrie i sprzeczności znajdują odzwierciedlenie w realizowanej przez nie wewnętrznie i poszukiwanej w przestrzeni międzynarodowej policy mix w dziedzinie ochrony środowiska. Na mapie interesów i zależności naturalnie pojawiających się w kontekście ochrony środowiska muszą być uwzględnione korzyści i koszty zewnętrzne, które stwarza polityka ochrony środowiska poszczególnych państw. Z EKC wynika, że owe korzyści i koszty nie mogą być rozłożone równomiernie, co powoduje, że istotne jest zapewnienie takich rozwiązań międzyjurysdykcyjnych, które zapewniają identyfikację świadczeń opartych na wzajemności zgeneralizowanej i realizację ich w jakiejś formule wymagającej międzynarodowego porozumienia o wymianie świadczeń w postaci kooperatywnych elementów polityki ochrony środowiska oraz transferów finansowych. Wzajemność, o której w tym wypadku mowa, ma charakter zgeneralizowany. Jej funkcją jest zapewnienie takich równowag Nasha, które długookresowo zapewniają najwyższy poziom efektywności. Jakkolwiek wyzwala to pewien stopień niekooperatywności w krótkim i średnim okresie, to jednak nie jest ona zupełna, gdyż fundamentalne, długookresowe cele polityki środowiska większości państw są podobne.

Słowa kluczowe

środowiskowa krzywa Kuznetsa ochrona środowiska ochrona krajobrazu wzajemność polityka prawa Environmental Kuznets Curve environmental protection landscape protection reciprocity policy of law

Szczegóły artykułu

Jak cytować
Nowak-Far , A. . (2017) „Środowiskowa krzywa Kuznetsa jako rama wzajemności świadczeń w polityce prawa”, Studia z Polityki Publicznej, 4(4(16), s. 11–29. doi: 10.33119/KSzPP.2017.4.1.

Metrics

Referencje

  1. Bartlett A. A., Reflections on Sustainability, Population Growth and the Environment, “Population and Environment” 1994, Vol. 16.
  2. Binmore K., Natural Justice, Oxford University Press, Oxford 2005.
  3. Chandler A. D., Scale and Scope: The Dynamics of Industrial Capitalism, Belknap Press, Cambridge 1990.
  4. Grossman G. M., Krueger A. B., Economic Growth and the Environment, “Quarterly Journal of Economics” 1995, Vol. 110.
  5. Islam N., Vincent J., Panayotou T., Unveiling the Income-Environment Relationship: An Exploration into the Determinants of Environmental Quality, Development Discussion Paper 1999, No. 701.
  6. J. F., The Bargaining Problem, “Econometrica” 1950, No. 15.
  7. Kolm S.-Ch., Reciprocity: An Economics of Social Relations, Cambridge University Press, Cambridge 2008.
  8. Kuznets S., Economic Growth and Income Inequality, “The American Economic Review” 1955, Vol. 45.
  9. Lopez R., The Environment as a Factor of Production: The Effects of Economic Growth and Trade Liberalization, “Journal of Environmental Economics and Management” 1994, Vol. 27.
  10. Nash J. F., Non-cooperative games, “Annals of Mathematics” 1951, Vol. 54, No. 2.
  11. Nowak-Far A., Krzywa Kuznetsa a wielość jurysdykcji fiskalnych, „Studia z Polityki Publicznej” 2014, nr 1.
  12. Nowak-Far A., Międzynarodowe (międzyjurysdykcyjne) fiskalne implikacje środowiskowej krzywej Kuznetsa, w: Jedność i wartość. Zbiór studiów dedykowanych Profesor Marii G intowt- -Jankowicz, red. J. Pastwa, Z. Cieślak, K. Sawicka, W. Federczyk, KSAP, Warszawa 2014.
  13. Panayotou T., Economic Growth and the Environment, Economic Survey of Europe 2003, Economic Commission for Europe.
  14. Porter M. E., van der Linde C., Green and Competitive, “Harvard Business Review” 1995.
  15. Rhee Y. W., Ross-Larson B., Pursell G., Korea’s Competitive Edge: Hanging the Entry into World Markets, The Johns Hopkins University, Baltimore 1984.
  16. Vernon R., International Investment and International Trade in the Product Cycle, “Quarterly Journal of Economics” 1966, Vol. 80.
  17. Zamboni M., The Policy of Law: A Legal Theoretical Framework, Hart, Oxford 2007.