Samoocena dojrzałości w strategicznym zarządzaniu zasobami ludzkimi - spojrzenie przez pryzmat modelu ciągłego doskonalenia
DOI:
https://doi.org/10.33119/SIP.2019.175.12Słowa kluczowe:
dojrzałość przedsiębiorstwa, strategiczne zarządzanie zasobami ludzkimi, ciągłe doskonalenie, kaizen, sektor maszyn rolniczychAbstrakt
Strategiczne zarządzanie zasobami ludzkimi jest postrzegane jako jednorodna i spójna metoda kierowania najcenniejszym z kapitałów każdej organizacji, czyli ludźmi. Właściwe wykorzystanie w przedsiębiorstwie zasobów ludzkich sprowadza się do stworzenia takich warunków i możliwości, aby potencjał tkwiący w pracownikach mógł być wyzwolony i właściwie wykorzystany. W kontekście powyższego podjęto badania, których zasadniczym celem ustanowiono rozpoznanie poziomu dojrzałości przedsiębiorstw w strategicznym zarządzaniu zasobami ludzkimi jako kluczowym kryterium implikującym „jakość” firmy. Innymi słowy chodzi o ocenę, czy wykorzystanie zasobów ludzkich w danym przedsiębiorstwie sprowadza się do stworzenia takich warunków i możliwości, żeby potencjał tkwiący w pracownikach mógł być wyzwolony i właściwie wykorzystany w codziennym doskonaleniu organizacji poprzez małe, ale systematyczne zmiany. W nawiązaniu do tak nakreślonego celu jako działania niezbędne zarekomendowano wytypowanie pytań opiniujących poziom dojrzałości przedsiębiorstw w strategicznym zarządzaniu zasobami ludzkimi, na tej podstawie skompilowanie narzędzia badawczego, które w dalszej części pracy wykorzystano do oceny; indagację producentów części, podzespołów i gotowych maszyn rolniczych.
Downloads
Download data is not yet available.
Bibliografia
1. Bagiński J., Bratek T. [2012], Kaizen: System produkcyjny Toyoty, metodyka Poka-Yoke oraz 5S, w: Jakość w zrównoważonym rozwoju przedsiębiorstwa, red. J. Bagiński, Centralny Ośro¬dek Badawczo-Rozwojowy Przemysłu Poligraficznego, Warszawa.
2. Balbinotti G., Gontijo L., Varasquin A., Vieira L. [2012], Ergonomics and Kaizen as Strategies for Competitiveness: A Theoretical and Practical in an Automotive Industry, „Work”, vol. 41.
3. Blikle A.J. [2017], Doktryna jakości. Rzecz o turkusowej samoorganizacji, Helion, Warszawa.
4. Bryke M. [2005], Stopnie wtajemniczenia w Kaizen - wzrost poziomu kompetencji menedżera poprzez praktykę, „Zarządzanie Jakością”, nr 2.
5. Cheser R.N. [1998], The Effect of Japanese Kaizen on Employee Motivation in U.S. Manufac- turing, „International Journal of Organizational Analysis (1993-2002)”, vol. 6, no. 3.
6. Drucker P. [2000], Zarządzanie w XXI w., Muza, Warszawa 2000.
7. Ejdys J. [2011], Model doskonalenia znormalizowanych systemów zarządzania oparty na wie¬dzy, Oficyna Wydawnicza Politechniki Białostockiej, Białystok.
8. Ghicajanu M. [2011], Romanian Companies Dilemmas - Business Reengineering or Kaizen, „Annals of the University of Petrosani Economics”, vol. 11, no. 1.
9. Hamel M.R. [2014], Warsztaty kaizen. Praktyczny poradnik, jak prowadzić skuteczne warsztaty doskonalenia procesów, Wydawnictwo Lean Enterprise Institute Polska, Wrocław.
10. Imai M. [2007], Kaizen Klucz do konkurencyjnego sukcesu Japonii, MT Biznes, Warszawa.
11. Imai M. [2012], Gemba Kaizen. Zdroworozsądkowe podejście do strategii ciągłego rozwoju, PROFES, Warszawa.
12. Liker J.K., Convis G.L. [2012], Droga Toyoty do Lean Leadership, MT Biznes, Warszawa.
13. Lopez L.F., Rodriguez M.A. [2012], Kaizen and Ergonomics: The Perfect Marriage, „Work”, vol. 41.
14. Łazicki A. [2011], Kaizen techniki zarządzania w przedsiębiorstwie, Wiedza i Praktyka, War-szawa.
15. Malloch H. [1997], Strategic and HRM Aspects of Kaizen: A Case Study, „New Technology, Work & Employment”, vol. 12, no. 2.
16. Mann D. [2005], Creatinga Lean Culture Tools to Sustain Lean Conversion, Productivity Press, New York.
17. Midor K, Lenart M. [2015], Wdrożenie systemu Kaizen w firmie branży motoryzacyjnej - stu¬dium przypadku, „Jakość i Bezpieczeństwo”, nr 3(12).
18. Miller J., Wroblewski M., Villafuerte J. [2014], Kultura Kaizen. Budowanie i utrzymywanie kultury ciągłego doskonalenia, MT Biznes, Warszawa.
19. Monden Y., Hamada K. [1991], Target Costing and Kaizen Costing in Japanese Automobile Companies, „Journal of Management Accounting Research”, Fall.
20. Muller U.R. [2000], Zmiana warty w zarządzaniu. „Dramat i szansa”, Placet, Warszawa.
21. Niewiadomski P. [2016], Determinanty elastyczności funkcjonowania przedsiębiorstwa produk-cyjnego sektora maszyn rolniczych, Wydawnictwo Politechniki Poznańskiej, Poznań.
22. Niewiadomski P., Pawlak N. [2012], Menedżer Kaizen - model kompetencji lidera, w: Czło¬wiek w organizacji. Teoria i praktyka, red. P. Wachowiak, Oficyna Wydawnicza SGH w War-szawie, Warszawa.
23. Nogalski B., Szpitter A. [2014], Koncepcja sustainability jako determinanta rozwoju przedsię-biorstwa, w: Dla przyszłości, red. I. Hejduk, A. Herman, Difin, Warszawa.
24. Oki K. [2012], A Japanese Factory in Thailand: SeekingAcceptance of Kaizen Activities, „Annals of Business Administrative Science”, vol. 11.
25. Piasecka-Głuszak A. [2015], Główne przesłanki i bariery utrudniające wdrażanie kaizen w przedsiębiorstwach na polskim rynku, „Prace Naukowe Uniwersytetu Ekonomicznego we Wrocławiu”, nr 406.
26. Probst G., Raub S., Romhardt K. [2002], Zarządzanie wiedzą w organizacji, Oficyna Ekono-miczna, Kraków.
27. Rof L.M. [2011], Kaizen CostingMethod and Its Role in the Management of an Entity, „Young Economists Journal / Revista Tinerilor Economisti”, vol. 9, no. 16.
28. Rokita S. [2017], Filozofia kaizen i kaizen costing jako narzędzia wspierające zarządzanie w JST, „Studia Ekonomiczne”, nr 333.
29. Soltero C., Waldrip G. [2002], Using Kaizen to Reduce Waste and Prevent Pollution, „Environ- mental Quality Management”, vol. 11, no. 3.
30. Styhre A. [2001], Kaizen, Ethics and Care of the Operations: Management after Empowerment, „Journal of Management Studies”, vol. 38, no. 6.
31. Sułkowski M., Wolniak R. [2013], Przegląd stosowanych metod oceny skuteczności i efektyw¬ności organizacji zorientowanych na ciągłe doskonalenie, „Organizacja i Zarządzanie”, nr 67.
32. Suzuki H. [1993], Practical Kaizen for Productivity Facilitators, Japan Productivity Center, Tokyo.
33. Szuster M. [2011], Kaizen w firmach produkcyjnych, w: Kultura kaizen. Rozważania nad war-tościami ciągłego doskonalenia, red. G. Wróbel, Wydawnictwo WSIiZ, Rzeszów.
34. Tesler D., Wiśniewska-Dobosz M. [2007], Kompetencje menedżera Kaizen. Zmienianiu firm na lepsze przychodzi z pomocą filozofia Wschodu, „Logistyka a Jakość”, nr 3.
35. Urbanowska-Sojkin E. [2010], Informacyjne wspomaganie wyborów strategicznych przedsię-biorstw w warunkach niepewności - antycypacja kryzysów, „Studia i Prace Kolegium Zarzą-dzania i Finansów”, nr 98.
36. Urbanowska-Sojkin E. [2015], Wybory strategiczne w warunkach niepewności, „Marketing i Rynek”, nr 9.
37. Urbanowska-Sojkin E. [2017a], System informacyjny w wyborach strategicznych przedsię-biorstw, „Ekonomika i Organizacja Przedsiębiorstwa”, 12(814).
38. Urbanowska-Sojkin E. [2017b], Aspekty teoretyczne ścieżki zależności w wyborach strategicz-nych, „Handel Wewnętrzny”, 3(368), t. 2.
39. Urbanowska-Sojkin E. [2017c], Wybory strategiczne w przedsiębiorstwach z perspektywy teorii strukturacji, „Studia Oeconomica Posnaniensia”, vol. 5, no. 9.
40. Wasilewski L. [1997], Kaizen. Tajemnica sukcesu Japonii, ZETOM, Warszawa.
41. Wierzbiński M. [2004], Rachunek kosztów ciągłego doskonalenia, w: Rachunek kosztów w zarzą-dzaniu przedsiębiorstwem, red. E. Nowak, R. Piechota, M. Wierzbiński, PWE, Warszawa.
2. Balbinotti G., Gontijo L., Varasquin A., Vieira L. [2012], Ergonomics and Kaizen as Strategies for Competitiveness: A Theoretical and Practical in an Automotive Industry, „Work”, vol. 41.
3. Blikle A.J. [2017], Doktryna jakości. Rzecz o turkusowej samoorganizacji, Helion, Warszawa.
4. Bryke M. [2005], Stopnie wtajemniczenia w Kaizen - wzrost poziomu kompetencji menedżera poprzez praktykę, „Zarządzanie Jakością”, nr 2.
5. Cheser R.N. [1998], The Effect of Japanese Kaizen on Employee Motivation in U.S. Manufac- turing, „International Journal of Organizational Analysis (1993-2002)”, vol. 6, no. 3.
6. Drucker P. [2000], Zarządzanie w XXI w., Muza, Warszawa 2000.
7. Ejdys J. [2011], Model doskonalenia znormalizowanych systemów zarządzania oparty na wie¬dzy, Oficyna Wydawnicza Politechniki Białostockiej, Białystok.
8. Ghicajanu M. [2011], Romanian Companies Dilemmas - Business Reengineering or Kaizen, „Annals of the University of Petrosani Economics”, vol. 11, no. 1.
9. Hamel M.R. [2014], Warsztaty kaizen. Praktyczny poradnik, jak prowadzić skuteczne warsztaty doskonalenia procesów, Wydawnictwo Lean Enterprise Institute Polska, Wrocław.
10. Imai M. [2007], Kaizen Klucz do konkurencyjnego sukcesu Japonii, MT Biznes, Warszawa.
11. Imai M. [2012], Gemba Kaizen. Zdroworozsądkowe podejście do strategii ciągłego rozwoju, PROFES, Warszawa.
12. Liker J.K., Convis G.L. [2012], Droga Toyoty do Lean Leadership, MT Biznes, Warszawa.
13. Lopez L.F., Rodriguez M.A. [2012], Kaizen and Ergonomics: The Perfect Marriage, „Work”, vol. 41.
14. Łazicki A. [2011], Kaizen techniki zarządzania w przedsiębiorstwie, Wiedza i Praktyka, War-szawa.
15. Malloch H. [1997], Strategic and HRM Aspects of Kaizen: A Case Study, „New Technology, Work & Employment”, vol. 12, no. 2.
16. Mann D. [2005], Creatinga Lean Culture Tools to Sustain Lean Conversion, Productivity Press, New York.
17. Midor K, Lenart M. [2015], Wdrożenie systemu Kaizen w firmie branży motoryzacyjnej - stu¬dium przypadku, „Jakość i Bezpieczeństwo”, nr 3(12).
18. Miller J., Wroblewski M., Villafuerte J. [2014], Kultura Kaizen. Budowanie i utrzymywanie kultury ciągłego doskonalenia, MT Biznes, Warszawa.
19. Monden Y., Hamada K. [1991], Target Costing and Kaizen Costing in Japanese Automobile Companies, „Journal of Management Accounting Research”, Fall.
20. Muller U.R. [2000], Zmiana warty w zarządzaniu. „Dramat i szansa”, Placet, Warszawa.
21. Niewiadomski P. [2016], Determinanty elastyczności funkcjonowania przedsiębiorstwa produk-cyjnego sektora maszyn rolniczych, Wydawnictwo Politechniki Poznańskiej, Poznań.
22. Niewiadomski P., Pawlak N. [2012], Menedżer Kaizen - model kompetencji lidera, w: Czło¬wiek w organizacji. Teoria i praktyka, red. P. Wachowiak, Oficyna Wydawnicza SGH w War-szawie, Warszawa.
23. Nogalski B., Szpitter A. [2014], Koncepcja sustainability jako determinanta rozwoju przedsię-biorstwa, w: Dla przyszłości, red. I. Hejduk, A. Herman, Difin, Warszawa.
24. Oki K. [2012], A Japanese Factory in Thailand: SeekingAcceptance of Kaizen Activities, „Annals of Business Administrative Science”, vol. 11.
25. Piasecka-Głuszak A. [2015], Główne przesłanki i bariery utrudniające wdrażanie kaizen w przedsiębiorstwach na polskim rynku, „Prace Naukowe Uniwersytetu Ekonomicznego we Wrocławiu”, nr 406.
26. Probst G., Raub S., Romhardt K. [2002], Zarządzanie wiedzą w organizacji, Oficyna Ekono-miczna, Kraków.
27. Rof L.M. [2011], Kaizen CostingMethod and Its Role in the Management of an Entity, „Young Economists Journal / Revista Tinerilor Economisti”, vol. 9, no. 16.
28. Rokita S. [2017], Filozofia kaizen i kaizen costing jako narzędzia wspierające zarządzanie w JST, „Studia Ekonomiczne”, nr 333.
29. Soltero C., Waldrip G. [2002], Using Kaizen to Reduce Waste and Prevent Pollution, „Environ- mental Quality Management”, vol. 11, no. 3.
30. Styhre A. [2001], Kaizen, Ethics and Care of the Operations: Management after Empowerment, „Journal of Management Studies”, vol. 38, no. 6.
31. Sułkowski M., Wolniak R. [2013], Przegląd stosowanych metod oceny skuteczności i efektyw¬ności organizacji zorientowanych na ciągłe doskonalenie, „Organizacja i Zarządzanie”, nr 67.
32. Suzuki H. [1993], Practical Kaizen for Productivity Facilitators, Japan Productivity Center, Tokyo.
33. Szuster M. [2011], Kaizen w firmach produkcyjnych, w: Kultura kaizen. Rozważania nad war-tościami ciągłego doskonalenia, red. G. Wróbel, Wydawnictwo WSIiZ, Rzeszów.
34. Tesler D., Wiśniewska-Dobosz M. [2007], Kompetencje menedżera Kaizen. Zmienianiu firm na lepsze przychodzi z pomocą filozofia Wschodu, „Logistyka a Jakość”, nr 3.
35. Urbanowska-Sojkin E. [2010], Informacyjne wspomaganie wyborów strategicznych przedsię-biorstw w warunkach niepewności - antycypacja kryzysów, „Studia i Prace Kolegium Zarzą-dzania i Finansów”, nr 98.
36. Urbanowska-Sojkin E. [2015], Wybory strategiczne w warunkach niepewności, „Marketing i Rynek”, nr 9.
37. Urbanowska-Sojkin E. [2017a], System informacyjny w wyborach strategicznych przedsię-biorstw, „Ekonomika i Organizacja Przedsiębiorstwa”, 12(814).
38. Urbanowska-Sojkin E. [2017b], Aspekty teoretyczne ścieżki zależności w wyborach strategicz-nych, „Handel Wewnętrzny”, 3(368), t. 2.
39. Urbanowska-Sojkin E. [2017c], Wybory strategiczne w przedsiębiorstwach z perspektywy teorii strukturacji, „Studia Oeconomica Posnaniensia”, vol. 5, no. 9.
40. Wasilewski L. [1997], Kaizen. Tajemnica sukcesu Japonii, ZETOM, Warszawa.
41. Wierzbiński M. [2004], Rachunek kosztów ciągłego doskonalenia, w: Rachunek kosztów w zarzą-dzaniu przedsiębiorstwem, red. E. Nowak, R. Piechota, M. Wierzbiński, PWE, Warszawa.
Pobrania
Opublikowane
2019-10-16
Jak cytować
Nogalski, B. ., & Niewiadomski, P. . (2019). Samoocena dojrzałości w strategicznym zarządzaniu zasobami ludzkimi - spojrzenie przez pryzmat modelu ciągłego doskonalenia. Studia I Prace Kolegium Zarządzania I Finansów , (175), 15176. https://doi.org/10.33119/SIP.2019.175.12
Numer
Dział
Dział główny
